Γιώργος Αρκουλής
Γράφοντας το άρθρο για το χθεσινό κομμάτι της στήλης (βράβευση τριών σπουδαίων Ελλήνων από τον «Επίλογο», διά χειρός Προκόπη Παυλόπουλου), φοβάμαι ότι αδίκησα λίγο τον επί εξαετία πρύτανη του Καποδιστριακού και μόνιμα της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας Γιώργο Μπαμπινιώτη, ο οποίος -όπως αναφέρθηκε σε ένα σύντομο φιλμάκι για την καριέρα του- νιώθει πάνω απ’ όλα δάσκαλος και έτσι θα παραμείνει. Έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 25.000 σελίδες για την ελληνική γλώσσα, έκανε πλήθος εκπομπών στην κρατική τηλεόραση, επί προεδρίας του στο Δ.Σ. που επιμελείται τα Αρσάκεια σε όλη τη χώρα, τα σημαντικά αυτά σχολεία γνωρίζουν μεγάλες πιένες, αφήνει, τέλος, παρακαταθήκη στους Έλληνες κάπου 10 υπερπολύτιμα λεξικά και επιμένει ότι η γλώσσα μας καθοδηγεί την σκέψη μας και θωρακίζει την πατρίδα μας.
Προσωπικά υποκλίνομαι στον καθηγητή Μπαμπινιώτη για την επιμονή του, το πάθος του θα έλεγα για την ΕΛΛΗΝΙΚΗ γλώσσα. Έχω, όμως, μια μικρή απορία. Τον αγαπημένο του κάτασπρο γάτο (τον οποίο θεωρεί ως ”μέλος” της οικογένειάς του), γιατί τον βάφτισε «Δαρείο»; Ο ίδιος γνωρίζει καλύτερα όλων μας ότι αυτό το όνομα έγινε γνωστό από τον Darius Α’ the greate, βασιλιά της Περσίας, γεννημένο το 521 π.Χ., όνομα που δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική γλώσσα. Απλώς θυμίζει τον διάσημο Ιταλό θεατρικό συγγραφέα Ντάριο Φο, ο οποίος είχα ακούσει ότι τον γάτο του τον φώναζε… «Δωρόθεο», αλλά δεν παίρνω όρκο!
