Γιώργος Αρκουλής
Επισημάνθηκε εύστοχα από ρεπόρτερ της «Αθλητικής Κυριακής» ότι «Ο Ολυμπιακός αμέσως μετά τη νίκη επί της Μίλαν έβγαλε μια ασυνήθιστη εξωστρέφεια» κ.λπ. Μα, αν δεν το έκανε με αυτήν την αφορμή, τότε πότε; Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός (αυτό το ιστορικό κλαμπ που – κατά τον Μανιάτη συγγραφέα Χαριτόπουλο «είναι η ομάδα του λαού», άσχετα -λέω εγώ- αν αγαπήθηκε και διοικήθηκε κυρίως από βαθύπλουτους εφοπλιστές της Δεξιάς, υπουργούς της Δεξιάς, κάποια στιγμή από μεγαλοαπατεώνες) χρειαζόταν μια καλή νίκη και πρόκριση στο ΟΥΕΦΑ, την ώρα που η πρωτοπόρος στο πρωτάθλημα ομάδα του ΠΑΟΚ στην ίδια διοργάνωση δεχόταν άγρια σφαλιάρα στην Τούμπα από κάποια Μπάτε Μπορίσοφ! Με αφορμή, λοιπόν, αυτά τα δεδομένα, σύσσωμος ο αθλητικός (κυρίως) Τύπος εμφάνισε τους γίγαντες πρωταγωνιστές των ημερών, με έξαρχο τον αλλοδαπό προπονητή Πέδρο Μαρτίνς. Σχεδόν με «θεό της προπονητικής» τον εμφάνισαν, οπότε, άντε καλά.
Κάτι ακόμα: όταν είχα πρωτοακούσει για έναν ποδοσφαιριστή ονόματι Μπουζούκη, μου γεννήθηκε έντονα το ενδιαφέρον να τον παρακολουθήσω σε κάποια δύσκολα ματς ώστε να ζυγίσω τα προσόντα του. Λοιπόν, στον χθεσινό αγώνα ήταν ένας καταπληκτικός επιθετικός μέσος, τον οποίο κρίνω ισάξιο του ταλαντούχου (και πολυδιαφημισμένου) Φορτούνη, και πιστεύω πως κάποια στιγμή έχουν την υποχρέωση να τον υπολογίσουν και να του ανεβάσουν την ψυχολογία οι παρατηρητές των Μέσων.