Γιώργος Αρκουλής
Κλασικό: είναι κάποια πράγματα που λέγονται αλλά δεν γράφονται, αλλά πρώτα να το δούμε ως θέμα. Θυμήθηκα το ρητό με αφορμή τον κουρνιαχτό που σηκώθηκε τις τελευταίες ημέρες – από διανοούμενους με συγκέντρωση υπογραφών τους κάτω από αιχμηρό κείμενο αποδοκιμασίας- για την έκδοση (ΙΑΝΟΣ) του βιβλίου «Τα εσώψυχα του Ντίνου Χριστιανόπουλου».
Το οποίο υπογράφει η πανεπιστημιακή κυρία Σωτηρία Σταυρακοπούλου. Επειδή ό,τι αφορά Χριστιανόπουλο έχει πάντα ενδιαφέρον, θέλησα να διαβάσω το βιβλίο (αφού πρώτα μίλησα με φίλο μου ποιητή – καθηγητή, έναν από τους υπογράφοντες την διαμαρτυρία και με ενημέρωσε χονδρικά πως πρόκειται για βιβλίο με κουτσομπολιά, το οποίο ίσως κυκλοφόρησε χωρίς την έγκριση του έχοντος την ευθύνη των έργων του ποιητή, αφού ο Ντ.Χ. εδώ και δύο μήνες μέσα από ένα δωμάτιο νοσοκομείου έχει πρόβλημα επικοινωνίας»
Την ίδια ημέρα με τον θόρυβο που ξέσπασε, έσπευσα στο τεράστιο βιβλιοπωλείο «Πάμπλικ» του ΜΕΤΡΟ-ΜΟΛ και αναζήτησα το βιβλίο. Ο πωλητής ενεργοποίησε το ψαχτήρι στον υπολογιστή του και μου είπε με μεγάλη έκπληξη: «Κύριε, το βιβλίο κυκλοφόρησε τον περασμένο Αύγουστο, αλλά για λόγους που δεν γνωρίζω δεν μας εστάλη ποτέ». Εκείνη την στιγμή πήγε ο νους μου στην περίπτωση «αρπαχτής» από τον Θεσσαλονικιό εκδότη (και φίλο του Χριστιανόπουλου) όμως η ψύχραιμη αντίδρασή μου ήταν να επισκεφθώ την «Πολιτεία», ίσως το πιο καλά ενημερωμένο βιβλιοπωλείο της Αθήνας. Το βιβλίο για τον Ντίνο υπήρχε, αλλά ο Στέφανος πήγε στο βάθος και μου το έφερε από μια «καβάντζα».
Θέλω να πω δεν ήταν –όπως συμβαίνει με τις νέες εκδόσεις- σε μπροστινό πάγκο. Το πήρα στα χέρια μου και τι να δω; Ενας τεράστιος δεμένος τόμος κάπου 950 σελίδων με τιμή εξαιρετικά αλμυρή γεμάτος ψαχνό. Η δεύτερη έκπληξη ήρθε από ένα τετρασέλιδο φυλλάδιο (που θύμιζε έντονα την «Φωνή του Κυρίου» το οποίο μοιράζει η Εκκλησία πλάϊ στο παγκάρι…) με μικρό κείμενο τόσο του εκδότη όσο και της συγγραφέως-επιμελήτριας. Το οποίο κείμενο (που μοιράστηκε –για να ενσωματωθεί στο βιβλίο μετά την αποστολή του στα βιβλιοπωλεία), απλά αιτιολογεί την έκδοση, επιμένει ότι ήταν επιθυμία του ποιητή οι συζητήσεις του να γίνουν βιβλίο και εν πάση περιπτώσει…τα υπόλοιπα αφού διαβάσω το ογκώδες έργο… Οπότε θα επανέλθω για περαιτέρω συμπεράσματα!
