Γιώργος Αρκουλής
Εφημερίδα με κύρος (όπως αρέσκεται να πιστεύει ο διευθυντής, συνάδελφος Αλ. Παπαχελάς, αν και αυτό το κύρος «μπαντάρει» πολύ στα δεξιά…) η «Καθημερινή» του Αλαφούζου, θα περίμενε κάποιος να ξεκινήσει την προσφορά του κυριακάτικου φύλλου βιογραφιών με ηθοποιούς του κλασικού ρεπερτορίου, που έγραψαν ιστορία ερμηνεύοντας μέγιστους ρόλους στο θέατρο. Κι όμως, η ηγεσία της ιστορικής (λόγω οικογένειας Βλάχου και όχι βέβαια Κοσκωτά) εφημερίδας επέλεξε λαϊκές και «πιασάρικες» φίρμες κυρίως με θητεία στον εμπορικό κινηματογράφο των δεκαετιών ’60-’70 και χαλάλι για την προσπάθεια, μια και ό,τι έγινε δείχνει ότι έγινε σωστά. Αφού διαβάσαμε τον τόμο με τη βιογραφία του Δελαπόρτα για τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ (Πειραιώτης, μάγκας, κ.λπ.), ιδού στα περίπτερα η γοητευτική στο ξεκίνημά της και για αρκετά χρόνια πλάι στον Δαλιανίδη, Κερατσινιώτισσα Μάρθα Καραγιάννη, που μας κλείνει τσαχπίνικα το μάτι σχεδόν σε κάθε σελίδα του αφιερώματος, και μάλιστα σε αρκετά κλισέ ποζάροντας με γυμνές γάμπες, από φωτογραφίες των ρόλων της. Διαβάζοντας το αφιέρωμα για αυτό το κορίτσι με το απίστευτο σεξ απίλ, διακρίνεις πως έχεις να κάνεις με μια ειλικρινή κυρία, που δεν δείχνει να μασάει τα λόγια της ή να προσπαθεί να «κρύψει» κάτι από τη ζωή της. Για παράδειγμα: «με ρωτάνε αν κοίταζα τ’ αστέρια στον ουρανό. Ποια αστέρια και ποιο θέαμα. Μόνο μια φορά ασχολήθηκα όταν το τραγούδησε ο Γιάννης Βογιατζής για τις ανάγκες μιας ταινίας. Για μένα, το σπουδαιότερο αξιοθέατο ήταν η κρεβατοκάμαρά μου». Και σε άλλο σημείο: «Τη χόρτασα τη ζωή μου, ήταν επιλογή μου να μείνω μόνη και να γεράσω παρέα με τους αληθινούς μου φίλους».
Η κατάθεση της Καραγιάννη ήταν για μένα μια έκπληξη. Κι αυτό γιατί την είχα συνδέσει με την ερωτική πείνα ενός έφηβου και τίποτα περισσότερο. Τώρα έμαθα ότι πάλεψε πολύ, ρίσκαρε πολύ, αγάπησε πολύ, και -κυρίως- έφτιαξε θεατρική καριέρα πολύ αξιόλογη, που απαιτούσε ταλέντο πέρα από υπέροχες γάμπες και τσαχπίνικες μούφες. Να ‘σαι καλά ρε Μάρθα!
