Γιώργος Αρκουλής
Δύο ήταν οι ειδήσεις που μου κίνησαν χθες το ενδιαφέρον. Η πρώτη, αφορά την τοποθέτηση (δηλαδή…εντολή) του προέδρου της Ρωσίας Βλαδίμηρου Πούτιν να διατηρηθεί στο μαυσωλείο στα τείχη του Κρεμλίνου η ταριχευμένη σορός του συνονόματού του Λένιν. Τον οποίο χαρακτήρισε «επαναστάτη». Φυσικά δεν μας πέφτει λόγος, αν και γιατί ανάλογης τιμής δεν έλαχε στον επίσης επαναστάτη, αλλά ξεχασμένο εντελώς από την σύγχρονη ηγεσία της χώρας Λέον Τρότσκι.
Η δεύτερη είδηση, έρχεται από το αραχνιασμένο παρελθόν της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών, μια και στην Ακαδημίας 20 διάφοροι συνάδελφοι –μεταξύ των οποίων μπόλικοι συνταξιούχοι – θα αποφασίσουν σύντομα για τα περί αλλαγής του καταστατικού του σωματείου, διότι το υπάρχον «έχει σκουριάσει» για τα καλά (αν και δεν είναι λίγοι οι πρωτοκλασάτοι της συντεχνίας που γράφουν τις διατάξεις του στα παλιά τους παπούτσια και εννοώ την πώληση-ενοικίαση προβεβλημένων από την τηλεόραση δημοσιογράφων της φωνής και της εικόνας τους προκειμένου να προωθηθούν οι πωλήσεις εμπορικών προϊόντων…)
Φοβάμαι –και έχω τους λόγους μου να γι’ αυτό- ότι θα τεθεί ζήτημα κατάργησης ψήφου των βετεράνων του κλάδου, δηλαδή των συνταξιούχων, τους οποίους δεν γουστάρουν μπόλικα μέλη της σημερινής διοίκησης. Φοβάμαι επίσης πως δεν πρόκειται να προστεθεί –στο νέο καταστατικό- η απαραίτητη παραπομπή με το ερώτημα της διαγραφής- όσων δημοσιογράφων θα καταγγελθεί ότι χρηματίζονται (έμμεσα ή άμεσα δεν διαφέρει), μετέχουν σε λίστες μυστικών κονδυλίων, σε «πέϊ ρολ» μεγάλων επιχειρήσεων του Δημοσίου κλπ. Δηλαδή αιτία που ως τώρα απλά εξευτελίζει τον κλάδο των δημοσιογράφων και τους διατηρεί στο σκεπτικό του κόσμου ως «αλήτες και ρουφιάνους», αφού ποτέ η διοίκηση της ΕΣΗΕΑ δεν θέλησε να δώσει στην δημοσιότητα τα ονόματα των αργυρώνητων και υποταγμένων του κλάδου, έχοντας ως γελοία ασπίδα τα περίφημα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα.
