Γιώργος Αρκουλής
Λένε πως όλα στη ζωή προχωράνε; Άρα ο κανόνας ισχύει και για το τραγούδι. Όταν όμως διαπιστώνεις πως αυτό –τόσο σε στίχο όσο και σε μουσική- προχωράει …με την όπισθεν, αν έχεις ζήσεις τις εποχές των ΜΕΓΑΛΩΝ δημιουργών, τότε σε πιάνει θλίψη. Να το εξηγήσω:
Θέλησα χθες ν’ ακούσω ένα παλιό ερωτικό τραγούδι του Γιάννη Σπανού σε επιτυχημένους στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, που έχει ερμηνεύσει ανεπανάληπτα ο Μανώλης Μητσιάς. Το βρήκα σε ανάρτηση του 2013 με 51.429 χτυπήματα και ελάχιστα «λάϊκ». Ήταν δεύτερο στην σειρά με αυτόν τον τίτλο (ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ), αφού πρώτο ήταν καταχωρημένο κάποιο «Ποτέ ξανά» (προφανώς πρόκειται για κλοπή, αλλά τρέχα γύρευε…) του 2014, επίσης ερωτικό τραγουδάκι του Γιώργου Θεοφάνους σε στίχους της κυρίας Ναταλίας Γερμανού, με ερμηνευτή τον κ. Κωνσταντίνο Αργυρό. Ξέρετε πόσα χτυπήματα είχε σκοράρει ως χθες στις εννιάμιση το βράδυ; 3.624.464.
Από περιέργεια, θέλησα να το απολαύσω και ειλικρινά δεν μπόρεσα ούτε να το ακούσω ως το τέλος, ούτε να καταλάβω τι είδους προτιμήσεις έχει το σύγχρονο κοινό ψάχνοντας μουσική απόλαυση.
Αν ζούσε ο Μάνος Χατζιδάκις θα σχολίαζε «μιλάμε για φρίκη» με το γνωστό μαχαίρι της φωνής του όταν επρόκειτο να εκφέρει άποψη για μουσική.
Βέβαια, ο κ. Κ. Αργυρός την δουλειά του κάνει και όπως μαθαίνω απολαμβάνει στην εποχή της μουσικής μας ένδειας (για να μην πω «φθήνιας») εξαιρετικό σουξέ, τα αίτια του οποίου δεν μπορώ να ερμηνεύσω.
Κατά τα άλλα, είμαι ευτυχής που έζησα όλες τις μεγάλες δημιουργικές στιγμές του Χατζιδάκι, του Γκάτσου, του Μάνου Ελευθερίου, του Μικρούτσικου, του Αλκαίου, του Λοϊζου και βέβαια του Δήμου Μούτση και του σπουδαίου Σταύρου Ξαρχάκου…
ΥΓ: Αν μου ξέφυγε από την λίστα ο κ. Θεοφάνους, συμπαθάτε με!
