Γιώργος Αρκουλής
Όλα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός, φοβάμαι πως στοιχειοθετούν «μια ωραία ατμόσφαιρα».
Από τη μία, έχουμε τον ηγέτη Αλαφούζο με την επιστολή «καρατόμησης» του Δώνη, να ζητάει μεν εχεμύθεια από τον προπονητή του, όμως, από την άλλη, ο κόσμος του Παναθηναϊκού να πληροφορείται από τα ΜΜΕ ότι κάποιος Τσάβι Ρόκα έχει σχεδόν συμφωνήσει (για λογαριασμό των «πρασίνων») με τον Καταλανό προπονητή Ντάνι Πογιάτος, ώστε ο 46χρονος αυτός σχεδόν άγνωστος σε πρωτάθλημα επιπέδου τεχνικός να αναλάβει κατά τη νέα περίοδο την ιστορική ομάδα της Αθήνας.
Μα, ποιος είναι ο Ρόκα και ποιος ο Πογιάτος; Θα σας πω εγώ. Είναι ονόματα που μειώνουν το κύρος της ομάδας, όταν μόλις χθες, γιορτάζονταν η επέτειος από τον τελικό πρωταθλητριών Ευρώπης του Γουέμπλεϊ… Αλλά, αν το δούμε λίγο ρεαλιστικά έχει την πλάκα του. Δηλαδή από τον Πούσκας στον Πογιάτο! Νομίζω πως δεν αξίζει τέτοια συμπεριφορά το «τριφύλλι», δηλαδή να προχωράει η διοίκηση σε λύσεις υψηλού ρίσκου, επειδή δεν θέλει (ή δεν μπορεί…) να ξοδέψει για κάτι σοβαρό και εγγυημένο.
Παράλληλα, όπως διάβασα χθες στο zougla.gr, η διοίκηση Αλαφούζου σκέφτεται να προχωρήσει μονομερώς (και με την άδεια της ΟΥΕΦΑ) σε μειώσεις μισθών των ποδοσφαιριστών, οι οποίοι ήδη αρνήθηκαν (στον Ρόκα!) μαχαίρι των αποδοχών τους σε ποσοστό 40%.
Εννοείται πως είναι εντελώς γελοία η άποψη (της ΟΥΕΦΑ), ότι με μειώσεις αποδοχών τα αφεντικά θα «απορροφήσουν» την οικονομική ζημιά που υπέστησαν λόγω της διακοπής κλπ. Βάζοντας, δηλαδή στην ίδια μοίρα την πιτσιρικαρία του ΠΑΟ με τους αμειβόμενους με εκατομμύρια παίκτες των κλαμπ της Εσπερίας.
Ταυτόχρονα, είναι μια απόφαση που δεν υπολογίζει ότι ο ποδοσφαιριστής αποτελεί την πλέον «ευαίσθητη» περίπτωση εργαζομένου και επιβάλλεται να είναι μισθολογικά ικανοποιημένος, αφού –σε αντίθετη περίπτωση- οι παγίδες που καραδοκούν στον καιρό των στοιχημάτων και γενικά της εμπορευματοποίησης του αθλήματος, είναι πολύ πιθανό να τον παρασύρει.
ΥΓ: Και ο νοών νοείτω…
