Γιώργος Αρκουλής
Ξεκίνησε καριέρα στον κινηματογράφο με ρόλο στο «Μάθε παιδί μου γράμματα», πλάϊ στον Βασίλη Διαμαντόπουλο και την Αννα Μαντζουράνη. Στις επόμενες μεγάλες ταινίες, «Λούφα και παραλλαγή», και «Ρεμπέτικο» του Κώστα Φέρρη, ήταν ο πρωταγωνιστής. Πρώτο όνομα. Στην συνέχεια σχεδόν χάθηκε, παραμερίστηκε ο Μεσσήνιος ηθοποιός Νίκος Καλογερόπουλος. Για την ακρίβεια, όπως μου είχε αναφέρει σε μια μικρή συνέντευξη που του είχα πάρει για εφημερίδα «Αδελφέ δεν γούσταρα ούτε να παρακαλέσω, ούτε να γλείψω. Καλύτερα στην άκρη και μάγκας παρά υποταγμένος». Δεν είχε προχωρήσει σε λεπτομέρειες, γιατί δεν γούσταρε –όπως είχε επιμείνει- να θίξει άτομα και καταστάσεις που θεωρούσε ανάξια σχολίων. Αυτά πριν αρκετά χρόνια.
Ξαφνικά, πριν λίγους μήνες τον θυμήθηκα και του τηλεφώνησα. Τον βρήκα στο χωριό του –το Χαλαζόνι- της ανατολικής Μεσσηνίας, μεταξύ Κυπαρισσίας και Φιλιατρών. Πιάσαμε την συζήτηση, σαφώς δεν με θυμήθηκε και κάποια στιγμή μου πέταξε με θυμό: «Ρε δημοσιογράφε, με πήρες να με ρωτήσεις ανα είμαι τρελός ή σοφός;». Για να προσθέσει: «Γράψε ό,τι θέλεις, δεν με νοιάζει», πιστεύοντας προφανώς ότι το κίνητρό μου θα ήταν αρνητικό.
Κάθε άλλο. Ο Καλογερόπουλος μου είναι συμπαθής και πολύ αγαπητός σε ό,τι κάνει. Κι’ αυτό γιατί το κάνει για το κέφι του και όχι «την τσέπη του». Και παλιά με τις σκωπτικές-μουσικές παραστάσεις του με τους «Κυνικούς» με την παρέα του που είχε βαφτίσει «Νηστικοί άρχοντες» και αργότερα στις αραιές παραστάσεις σε κεντρικά στέκια της Αθήνας ή στο «Τρένο» στον σταθμό της Κυπαρισσίας, δεν το είχε σε τίποτα να πληρώσει όλη την είσπραξη σε μπίρες και τσίπουρα για να κεράσει τους θεατές! Και τώρα, πίνοντας χθες καφέ στο «Διπλό» της πλατείας Εξαρχείων, είδα σε μια γωνιά ένα ασπρόμαυρο μακρόστενο διαφημιστικό φυλλάδιο , που (προσ)καλούσε τον κόσμο στο μπαράκι της Διδότου, (παλιά το ξέραμε κυρίως ως «μπαράκι του Βασίλη») για μια παράσταση που έχει στήσει «με τα παιδιά του τρένου» κάθε Δευτέρα βράδυ στις 10. Τίτλος: «Στων νηστικών τον Δείπνο τον Μεγάλο, με άσματα πατριωτικά, ρεμπέτικα, ροκομπαλάντες και όχι μόνο». Πρόκειται για παράσταση αφιερωμένη στον Νικόλα Ασιμο. Ως εναλλακτική πρόταση νομίζω πως αξίζει την προσοχή μας.
