Γιώργος Αρκουλής
Διάβασα το ειδησάριο που αφορούσε τη μέτρηση τηλεθέασης των καναλιών, αλλά και σχόλιο για τα «κεσάτια» του σταθμού του Γιάννη Αλαφούζου, οι υπεύθυνοι του οποίου, εκνευρίστηκαν μόλις πληροφορήθηκαν ότι ο «ΣΚΑΪ» βρέθηκε στην θέση ουραγού. Μάλιστα, το θέμα εστίαζε σε δύο σημεία κάπως γαργαλιστικά. Ότι η κυρία Μελέτη «καθήλωσε» τον κύριο Κανάκη (ανταγωνιστές την ίδια ώρα) και ότι η εκπομπή «survivor», αυτή την σεζόν δεν κατάφερε να δώσει πνοή στο κανάλι του Νέου Φαλήρου.
Βεβαίως, όλα αυτά ελάχιστη σημασία έχουν, διότι στον ευαίσθητο χώρο της τηλεόρασης, οι ανατροπές καραδοκούν ανά πάσα στιγμή. Όμως, επειδή καθρέφτης αυτής της ιστορίας είναι η ποιότητα του προϊόντος που προσφέρεις, αξίζει περαιτέρω ζύμωση, στο πλαίσιο της οποίας θα καταθέσω κάτι που έπεσε στην αντίληψή μου.
Είναι δυνατόν να συνεχίζεις να πείθεις το τηλεοπτικό κοινό ότι ένα παιγνίδι με «αντιπάλους» σε δύναμη, ταχύτητα και…μόστρα κοιλιακών (που έθιξε πολύ σωστά η Μαρινέλα) και να περιμένεις συνεχώς να σου φέρνει καλά νούμερα, και μαζί διαφήμιση κλπ; Όταν μάλιστα κάποιοι από τους πρωταγωνιστές ανοίγουν το στόμα τους και γεμίζουν μαργαρίτες την εκπομπή, λες και απευθύνονται σε ηλίθιους ή ημιμαθείς;
Δύο παραδείγματα, με πρώτη μια παρατήρηση: «Πως κάνετε έτσι, σαν Κατίνες του Παξινού»!
(Μάλλον θα τρίζουν τα κόκαλα της αείμνηστης οσκαρικής ηθοποιού…)
Και ένας σύντομος διάλογος: «Πες μας αντικειμενικά». «Τι είναι αντικειμενικά;».
Και τα δύο ακούστηκαν πρόσφατα!
Αν δεν πρόκειται για απόλυτη ευτέλεια τότε τι;
