Γιώργος Αρκουλής
Φοβάμαι πως δεν χρειάζεται πολλή σκέψη, πολλά λόγια και προσπάθεια να τετραγωνίσει κάποιος τον κύκλο, προκειμένου να ανακαλύψει τις αδυναμίες της σύγχρονης εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου. Πολύ απλά, οι εκπρόσωποι της νέας σοδειάς Μπουχαλάκης, Κολοβός, Κουρμπέλης, Πέλκας, Μπακάκης, Κουλούρης και κάποιος άγνωστος σε μένα (μολονότι θύμιζε φημισμένη σοκολατοποιία…) Παυλίδης, (για να περιοριστώ σε όσους αγωνίστηκαν χθες στο Τέμπερε) δείχνουν διάθεση, πολλές δυνάμεις, αλλά στερούνται ταλέντου. Αυτό είναι που πληρώνει το εθνικό μας συγκρότημα. Αυτός είναι ο λόγος που εστάλη σπίτι του ο συμπαθής Άγγελος Αναστασιάδης και που πιθανότατα θα φύγει «άδοξα» από την Αθήνα και ο νεοπροσληφθείς κόουτς από την Ολλανδία, που, πάντως, στο ντεμπούτο του έδειξε ηρεμία, ψυχραιμία, άψογο ντύσιμο και σχετική σοβαρότητα… Πιθανώς, ο Μαρίνος Ουζουνίδης θα τα είχε πάει καλύτερα, αλλά αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία τούτη την ώρα.
Βαθύτερη ανάλυση της προχειρότητας νομίζω πως θα οδηγήσει στη ρίζα της μιζέριας, που στοιχειοθετείται από τις ορδές αλλοδαπών ποδοσφαιριστών, οι οποίοι καλοπερνάνε στο ελληνικό πρωτάθλημα, κλείνοντας βεβαίως τον δρόμο στους Έλληνες, αλλά γι’ αυτό υπεύθυνη δεν είναι μόνο η Ομοσπονδία αλλά τα καλόπαιδα που ηγούνται των ΠΑΕ και πιστεύουν πως με ξένους θα προχωρήσουν, διότι «έτσι κάνουν όλοι»! Η Ομάδα της Φινλανδίας δεν είχε την κατοχή, δεν ήταν καλύτερη από τη δική μας ομάδα, όμως προσπάθησε να κρύψει τις αδυναμίες της (λόγου χάρη μερικοί παίκτες της αστοχούσαν συνεχώς στο κοντρόλ…) με αδιάκοπο τρέξιμο και αδυσώπητο μαρκάρισμα. Και χάρη σε ελληνικό λάθος να διατηρήσει τη ρέντα που θα την οδηγήσει κατά πάσα βεβαιότητα στην πρόκριση.
