Γιώργος Αρκουλής
Επ, εδώ είμαστε! Για να διαπιστώσουμε ότι οι «μεγάλες αγάπες» δεν μπορούν κρυφτούν και όποιος καταλάβει-κατάλαβε! Χωρίς περαιτέρω προλόγους, λοιπόν:
Ποσό 800 εκατομμυρίων ευρώ θα διαθέσει η κεντρική Πολιτεία για έργα στον Πειραιά, μόλις 200 εκατομμύρια –όπως δημοσιεύτηκε αυτές τις μέρες- σε ολόκληρη την Κρήτη για αναπτυξιακά έργα. Να υποθέσει κάποιος ότι ο κυβερνήτης –βέρος Κρητικός- έκρινε ότι αρκεί αυτό μικρό ποσό για τέσσερις νομούς, του μεγαλύτερου ελληνικού νησιού, που υποφέρει από υποδομές σε οδικό δίκτυο και όχι μόνο; Θα μπορούσε κάποιος εκ του πονηρού να υποθέσει ότι ο Κυριάκος δεν θέλει να εγκρίνει μεγαλύτερο ποσό για αναπτυξιακά έργα στην Κρήτη, θέλοντας να «τιμωρήσει» τους σύντεκνους, επειδή στον πρόσφατο εκλογικό χάρτη, οι τέσσερις νομοί δεν βάφτηκαν γαλάζιοι, αλλά μην το πάρουμε στα σοβαρά. Το ότι ο Πειραιάς, όμως, θα έχει την πολυτέλεια να διαχειριστεί σχεδόν ένα δισεκατομμύριο (αν προσθέσουμε στο αρχικό ποσό τις κλασικές –και πατροπαράδοτες για Ελλάδα – υπερτιμολογήσεις ή ρήτρες καθυστέρησης έργων), σημαίνει γερό μπαξίσι σε έναν Δήμο που από μόνος του είναι ανίκανος να χρηματοδοτήσει κάποιες διορθώσεις στα μπόλικα στραβά κι’ ανάποδα της τρίτης μεγαλύτερης ελληνικής πόλης. Εχω κατά νου εκείνο τον διαλυμένο από την εγκατάλειψη και απίστευτα βρόμικο Πύργο στο λιμάνι, που επί δεκαετίες αναγγέλλεται ότι θα αξιοποιηθεί και όμως –όπως λέγεται από εκείνους που ζουν εκεί κοντά- αποτελεί μέγιστη εστία βρωμιάς αλλά ικανοποιητική έδρα για πλήθος αρουραίων, που έχουν τον τρόπο τους να τρυπώνουν ώστε να αποφεύγουν τις εκατοντάδες αδέσποτες γάτες, που στριφογυρίζουν γύρω από την κοντινή ψαραγορά…
