Τελικά, ούτε πολιτικό άσυλο ζήτησε από την Ελβετία ο δημοσιογράφος από το Ιράκ Μουνταζέρ Αλ Ζαϊντι, ούτε και έχει προσλάβει Ελβετούς δικηγόρους.
Φυλακισμένος στη Βαγδάτη, ο άνθρωπος που έκανε όλο τον κόσμο να μιλά γι’ αυτόν με θαυμασμό, αφού τόλμησε να πετάξει τα παπούτσια του εναντίον του Τζώρτζ Μπους, λαμβάνει νομικές συμβουλές από συμπατριώτες του δικηγόρους αναμένοντας την δίκη του. Μία δίκη που αναβάλλεται, προκειμένου να στηθεί καλά ο μηχανισμός εξόντωσης του.
Ο Αλ Ζαίντι δεν πρόκειται να δικαστεί στη βάση του Ποινικού Κώδικα που ισχύει από το 1969. Οι κατήγοροί του επιζητούν να τον δικάσουν με τον Τρομονόμο που επέβαλε ο πρώτος αμερικανός κυβερνήτης του Ιράκ, μετά την κατάληψη της Βαγδάτης, Πωλ Μπρέμαρ. Το αδίκημα του Αλ Ζαίντι εντάσσεται λοιπόν στις πρόνοιες των άρθρων 223 και 227, αυτού του νέου ποινικού κώδικα.
Κατά το άρθρο 227,οι ποινές που προβλέπονται για εκείνον που προσβάλει δημόσια τον Πρόεδρο της χώρας ή τον επίσημο φιλοξενούμενό του ανέρχονται από δύο μήνες ως δύο χρόνια φυλάκισης και την καταβολή προστίμου 180 δολαρίων (200.000 ιρακινά δηνάρια).
Στην «Πράσινη Ζώνη» της Βαγδάτης όμως, Αμερικανοί και φίλοι τους, μεθοδεύουν να εκδικαστεί η υπόθεση με βάση το άρθρο 223 που προβλέπει ποινή φυλάκισης από 5 χρόνια και άνω και ανώτατη ποινή την θανατική καταδίκη για όποιον προβαίνει σε δολοφονική απόπειρα κατά του Προέδρου της χώρας ή του φιλοξενούμενού του.
Οι κατήγοροι του Αλ Ζαϊντι προτίθενται να τον κατηγορήσουν πώς θα μπορούσε δυνητικά να δολοφονήσει αν στα παπούτσια του υπήρχαν χημικά . Πρόκειται για παράνοια που είναι αδύνατον να κατανοήσει ένας μέσος εγκέφαλος στην Ευρώπη ,πλην όμως στην κατεχόμενη Βαγδάτη όλα είναι πιθανά.
