Οι Ολλανδοί, πολλοί από τους οποίους παραμένουν αναποφάσιστοι έπειτα από μια εκστρατεία που σηματοδοτήθηκε από ζητήματα ταυτότητας και μια διπλωματική κρίση με την Τουρκία, καλούνται στις κάλπες για τις βουλευτικές εκλογές, οι οποίες αναμένεται ότι θα αποτελέσουν ένα βαρόμετρο του λαϊκισμού πριν από παρόμοιες εκλογικές αναμετρήσεις που πρόκειται να πραγματοποιηθούν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Γερμανία).


Οι Βρυξέλλες βλέπουν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τη συγκεκριμένη διαδικασία, η οποία -αν και ξεκίνησε ως μια προσωπική μονομαχία μεταξύ του νυν πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε και του ακροδεξιού Γκέερτ Βίλντερς- μετατράπηκε πολύ γρήγορα σε μια αναμέτρηση που ξεπερνά τα στενά όρια της χώρας. Με αρκετούς διεθνείς αναλυτές να υποστηρίζουν ότι η πρόσφατη επιδείνωση των σχέσεων με την Τουρκία είναι «τεχνητή» και χρησιμοποιήθηκε για λόγους εσωτερικής πολιτικής «κατανάλωσης», οι συγκεκριμένες εκλογές θεωρούνται και το πρώτο «crash test» για την Aκροδεξιά και τις πιθανότητές της να βρεθεί στα κέντρα αποφάσεων που θα καθορίσουν μελλοντικά τις εξελίξεις στην Ευρώπη. Δημοσίευμα του «Guardian» άσκησε κριτική στην τακτική του Ολλανδού πρωθυπουργού να υιοθετήσει πρακτικές του πρώην Βρετανού ομολόγου του Ντέιβιντ Κάμερον, ο οποίος στην προσπάθειά του να βγάλει από το πολιτικό προσκήνιο τον Νάιτζελ Φάρατζ ενέταξε θέματα μετανάστευσης στην πολιτική ατζέντα, χάνοντας τελικά την παρτίδα, όταν έπαιξε το χαρτί του Brexit.

​​Οι συγκεκριμένες εκλογές θεωρούνται και το πρώτο «crash test» για την Aκροδεξιά και τις πιθανότητές της να βρεθεί στα κέντρα αποφάσεων που θα καθορίσουν μελλοντικά τις εξελίξεις στην Ευρώπη

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Η εκλογική μάχη στην Ολλανδία προμηνύεται «στήθος με στήθος», σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ενώ κανένα από τα κόμματα που λαμβάνουν μέρος στη διαδικασία δεν φαίνεται να μπορεί να λάβει ποσοστό μεγαλύτερο του 20%. Προς αυτήν την κατεύθυνση, δεν αποκλείεται ο σχηματισμός κυβέρνησης να χρειαστεί ακόμα και τρεις μήνες -κάτι το οποίο όμως δεν αναμένεται να προκαλέσει πρόβλημα στην οικονομία και την καθημερινότητα των πολιτών, καθώς στην Ευρώπη -σε αντίθεση με την Ελλάδα- ο κρατικός μηχανισμός λειτουργεί ανεξάρτητα από τις «ζυμώσεις» σε πολιτικό επίπεδο για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Ο ακροδεξιός Γκέερτ Βίλντερς έχει υποσχεθεί να καταργήσει το Κοράνι, να κλείσει τα σύνορα και να βγάλει την Ολλανδία από την Ε.Ε., καταφέρνοντας να προσελκύσει μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων τα τελευταία χρόνια, ακολουθώντας τα βήματα των υπερμάχων του Brexit, αλλά και της Μαρίν Λεπέν και του Ντόναλντ Τραμπ. Το ενδεχόμενο της νίκης του Βίλντερς προκαλεί μεγάλη ανησυχία στις Βρυξέλλες, σε μια περίοδο που καταβάλλονται μεγάλες προσπάθειες να επικρατήσει η ενότητα των «27», έπειτα από την απόφαση του Λονδίνου να αποχωρήσει από την «ευρωπαϊκή αγκαλιά».

Σκληρή μάχη

Μετά το Brexit στη Βρετανία και τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, όλα τα μάτια είναι στραμμένα στον σχηματισμό του ισλαμοφοβικού βουλευτή Γκέερτ Βίλντερς, ο οποίος σημείωσε πτώση στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, αφού είχε παραμείνει για πολλούς μήνες στην κορυφή.

Τα εκλογικά τμήματα κλείνουν στις 22.00 (ώρα Ελλάδας) και ακολουθούν τα πρώτα exit polls​Οι 12,9 εκατομμύρια εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι προσέρχονται στις κάλπες από τις 07.30 (τοπική ώρα, 08.30 ώρα Ελλάδας), καθώς θα πηγαίνουν στη δουλειά τους ή στο σχολείο, αφού τα εκλογικά τμήματα είναι εγκατεστημένα μέσα στους σιδηροδρομικούς σταθμούς, σε καταστήματα, ακόμη και σε σπίτια ιδιωτών. 
Τα εκλογικά τμήματα κλείνουν στις 21.00 (22.00 ώρα Ελλάδας) και οι πρώτες εκτιμήσεις των αποτελεσμάτων αναμένονται λίγο αργότερα.

Σε μια ύστατη προσπάθεια να γοητεύσουν τους ψηφοφόρους, οι επικεφαλής των ψηφοδελτίων κονταροχτυπήθηκαν το βράδυ της Τρίτης στην τηλεόραση. «Αν οι πολίτες έχουν ανάγκη από έναν ηγέτη, το βλέμμα τους στρέφεται προς εμένα» υποστήριξε ο πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε. Ο υποψήφιος αυτός του status quo επιχείρησε να μετατρέψει την εκλογική αναμέτρηση σε μονομαχία με τον Γκέερτ Βίλντερς και διαβεβαίωσε τους Ολλανδούς πως έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο: το χάος ή τη σταθερότητα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Πτώση του Βίλντερς

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις που δημοσιεύθηκαν την Τρίτη δείχνουν πως το Λαϊκό Φιλελεύθερο και Δημοκρατικό Κόμμα (VVD) του Μαρκ Ρούτε αποκτά προβάδισμα από το Κόμμα για την Ελευθερία (PVV) του Γκέερτ Βίλντερς.

Το πολιτικό τοπίο ήρθε να περιπλέξει η πολιτική κρίση που ξέσπασε το Σαββατοκύριακο ανάμεσα στη Χάγη και την Άγκυρα​Το VVD πιστώνεται με 24 έως 28 έδρες από τις 150 που αριθμεί η κάτω βουλή του ολλανδικού κοινοβουλίου, απέχει ωστόσο πολύ από τις 40 έδρες που διαθέτει στο απερχόμενο κοινοβούλιο. Το PVV, το οποίο ήταν πρώτο στις δημοσκοπήσεις επί μήνες, αναμένεται να κερδίσει από 19 έως 22 έδρες και ακολουθείται κατά πόδας από τα παραδοσιακά κόμματα, όπως η Χριστιανοδημοκρατική Έκκληση (CDA) και οι προοδευτικοί του D66. Η CDA, που για καιρό κυριάρχησε στην ολλανδική πολιτική, θα μπορούσε επίσης να αναδειχθεί στον μεγαλύτερο σχηματισμό της χώρας και έχει σχεδόν εξασφαλίσει ότι θα βρίσκεται στην κυβέρνηση. Στη διάρκεια της εκστρατείας, πρότεινε να υποχρεωθούν οι μαθητές να ψάλλουν τον εθνικό ύμνο και άνοιξε και πάλι τη συζήτηση για τη διπλή υπηκοότητα.

Το κόμμα αυτό, όπως και το VVD, έχουν υποσχεθεί ότι δεν θα συνεργαστούν με τον Γκέερτ Βίλντερς. Στο πολιτικό πρόγραμμά του, που αναπτύσσεται σε ένα φύλλο, το τελευταίο υπόσχεται να κλείσει τα σύνορα στους μουσουλμάνους μετανάστες, να απαγορεύσει την πώληση του Κορανίου και να κλείσει τα τεμένη σε μια χώρα ο πληθυσμός της οποίας περιλαμβάνει περίπου 5% μουσουλμάνους.

Ενώ οι απόψεις του συγκέντρωσαν κάποια υποστήριξη στην καρδιά της μεταναστευτικής κρίσης, πολλοί Ολλανδοί τις θεωρούν υπερβολικά δυνατές.

«Έχει το δικαίωμα να λέει την άποψή του, όμως δεν προτείνει καμιά λύση, το μόνο που κάνει είναι να δημιουργεί φόβο» εκτίμησε ο Νιλς παρακολουθώντας την τηλεμαχία σε ένα μπαρ της Χάγης.

Κατακερματισμένο τοπίο

Ακόμη κι αν το PVV βγει από τις κάλπες ως ο μεγαλύτερος σχηματισμός της χώρας, κάτι που είναι λίγο πιθανό σύμφωνα με τους ειδικούς, ο Γκέερτ Βίλντερς δεν αναμένεται να βρεθεί στην κυβέρνηση, καθώς τα περισσότερα άλλα κόμματα αρνούνται να συνεργαστούν μαζί του. Όμως, το αναλογικό ολλανδικό εκλογικό σύστημα υποχρεώνει σε δημιουργία κυβερνητικών συνασπισμών.

Το πολιτικό τοπίο ήρθε να περιπλέξει η πολιτική κρίση που ξέσπασε το Σαββατοκύριακο ανάμεσα στη Χάγη και την Άγκυρα, αφού οι ολλανδικές Αρχές απαγόρευσαν σε Τούρκους υπουργούς να συμμετάσχουν σε συγκεντρώσεις υπέρ του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Συνολικά 28 κόμματα, ένας αριθμός ρεκόρ, συμμετέχουν στις εκλογές. Σ’ ένα τόσο κατακερματισμένο τοπίο, ο σχηματισμός του νέου κυβερνητικού συνασπισμού μπορεί να απαιτήσει μήνες -το ρεκόρ μέχρι σήμερα είναι 208 ημέρες- και να έχει ως αποτέλεσμα μια συμφωνία τεσσάρων ή πέντε κομμάτων.

Ενώ οι Εργατικοί σημειώνουν μια άνευ προηγουμένου οπισθοχώρηση, οι οικολόγοι του GroenLinks τετραπλασιάζουν τις έδρες τους στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Στη διάρκεια της τηλεμαχίας, ο επικεφαλής των οικολόγων, ο 30χρονος Γέσε Κλάβερ, δήλωσε πως η χώρα του έχει ανάγκη «από έναν νέο τύπο ηγέτη».

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης