Ο Ριτς Ορτολάνι πέθανε προχθές στη Ρώμη στις 23 Ιανουαρίου, σε ηλικία 87 ετών, από επιπλοκές που του προκάλεσε η βρογχίτιδα. Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό και τραγουδίστρια Κατίνα Ρανιέρι, με την οποία απέκτησε μία κόρη, τη διευθύντρια παραγωγής Ρίτσια Ορτολάνι.
Ιταλός συνθέτης κινηματογραφικής μουσικής, γνωστός από τη μελωδία του «More», που υπήρξε μεγάλη επιτυχία τη δεκαετία του ’60 και ήταν υποψήφια για βραβείο Όσκαρ.
Ο Ριτσιέρο «Ριτς» Ορτολάνι (Riziero “Riz” Ortolani) γεννήθηκε στο Πέζαρο στις 25 Μαρτίου του 1926 και σπούδασε μουσική στο ωδείο «Τζοακίνο Ροσίνι» της γενέτειράς του.
Ξεκίνησε τη μουσική διαδρομή του σε τζαζ συγκροτήματα και στα μέσα της δεκαετίας του ’50 ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο. Το 1962 η μουσική του για το ντοκιμαντέρ των Πάολο Καβάρα, Γκουαλτιέρο Γιακοπέτι και Φράνκο Πρόσπερο «Mondo cane» («Σκυλίσια ζωή») και ιδίως η μελωδία «More» γνώρισε μεγάλη επιτυχία, που εκτόξευσε τη φήμη του και του χάρισε υποψηφιότητες για Γκράμι και για Όσκαρ (1964).
Ο Ορτολάνι έγραψε μουσική για περισσότερες από 200 κινηματογραφικές ταινίες (γουέστερν-σπαγγέτι, τρόμου, κωμωδίες, αστυνομικά κ.ά.) και τηλεοπτικές παραγωγές («Στα πλοκάμια της Μαφίας», το σίριαλ του Νταμιάνο Νταμιάνι που προβλήθηκε και στη χώρα μας) και η φήμη του τις δεκαετίες ’60 και ’70 συναγωνιζόταν εκείνη του συμπατριώτη του Ένιο Μορικόνε. Το 1971 κέρδισε για δεύτερη φορά υποψηφιότητα για Όσκαρ με τη μουσική του γουέστερν «Το όνομά του ήταν Μαντρόν», που το σκηνοθέτησε ο Τζέρι Χόπερ.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του επανήλθε στο προσκήνιο χάρη στον ακάματο ερευνητή της έβδομης τέχνης Κουέντιν Ταραντίνο, ο οποίος συμπεριέλαβε μουσικά θέματά του Ορτολάνι στις ταινίες του «Kill Bill» 1 και 2, «Άδωξη Μπάσταρδοι» και «Django: o Τιμωρός».
