Του Κώστα Μπετινάκη
Ο ηγέτης της Κουβανέζικης Επανάστασης Φιντέλ Κάστρο Ρουζ πέθανε στα 90 του και η σορός του θα αποτεφρωθεί σύμφωνα με την επιθυμία του.
«Πλησιάζω σύντομα τα 90 χρόνια. Και θα πεθάνω όπως όλοι. Αυτή η ώρα έρχεται για όλους μας, αλλά οι ιδέες των Κουβανέζων κομμουνιστών αποτελούν απόδειξη ότι αν εργασθούμε με πάθος (χρησιμοποίησε την ελληνική λέξη) και αξιοπρέπεια, μπορούμε να παράγουμε υλικές και πολιτιστικές αξίες που χρειάζονται οι άνθρωποι».
Με αυτήν την πολιτική υποθήκη ολοκλήρωσε, μιλώντας στο συνέδριο του κουβανέζικου ΚΚ στην Αβάνα, πριν από μερικούς μήνες, μια πολυτάραχη ζωή.
Και παρ΄ όλο που ο ίδιος είχε παραδώσει την εξουσία από το 2008 λόγω περιπετειών της υγείας του, οι φακοί της δημοσιότητας παρακολουθούσαν κάθε δημόσια εμφάνισή του. Ακόμη κι αν τελευταία είχε εγκαταλείψει τη χακί στρατιωτική στολή και την είχε αντικαταστήσει με απλή φόρμα.
Δικτάτορας για πολλούς, εθνικός ήρωας για άλλους, είτε σύμβολο επαναστατικό, αποτελούσε μία από τις εντονότερες πολιτικές προσωπικότητες που είχαν κυριαρχήσει στην παγκόσμια επικαιρότητα επί μισό και πλέον αιώνα.
Παρ΄ όλο που ήταν ο ηγέτης ενός μικροσκοπικού κρατίδιου κάτω από τη μύτη των πανίσχυρων ΗΠΑ, παρέμενε το… ποντίκι που βρυχάται. Και ο βρυχηθμός του προκαλούσε παγκόσμιες αναταράξεις. Ήταν το σύμβολο -μαζί με τον δολοφονημένο συνεργάτη του Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα- για τους απανταχού εξεγερμένους, προπάντων για τους νέους.
Οι ΗΠΑ με το οικονομικό εμπάργκο που επέβαλαν στην Κούβα και η προσπάθειά τους να τον ανατρέψουν μέσω της οργάνωσης -με χρηματοδότηση της CIA- της αποτυχημένης απόβασης Κουβανών εξορίστων στον «Κόλπο των Χοίρων», τον έσπρωξαν ουσιαστικά στην αγκαλιά της Σοβιετικής Ένωσης. Τότε, είχε διακηρύξει πως η Κούβα μετατρέπεται σε σοσιαλιστικό κράτος. Ο ίδιος, που ως τότε δεν ανήκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα, τον Οκτώβριο του 1965 ανέλαβε και καθήκοντα γ.γ. του κουβανικού ΚΚ.
Το 1961 τού απονέμεται το βραβείο Λένιν για την Ειρήνη (του είχαν απονεμηθεί άλλα δύο βραβεία Λένιν στα 1972 και 1986). Το 1963 έρχεται ο τίτλος του «Ήρωα της ΕΣΣΔ» και την ίδια χρονιά αναγορεύεται επίτιμος καθηγητής Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Λεμονόσοφ της Μόσχας. Το 1976 τού απονέμεται το παράσημο της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Ανάμεσα στις διεθνείς αναγνωρίσεις που του απονεμήθηκαν ξεχωρίζουν για τη μοναδικότητά τους:
- Ο Σταυρός του Διοικητή της Αγίας Ταξιαρχίας της Σουηδίας, στις 8 Μαρτίου 2003, από το Αβαείο της μοναχικής κοινότητας που είχε ιδρυθεί τον 14ο αιώνα στην ευρωπαϊκή χώρα. Για αναγνώριση των υπηρεσιών που παρείχε στα υψηλά ιδανικά του διαλόγου και της Ειρήνης…
- Ο Κάστρο ήταν ο πρώτος μη Αμερικάνος στον οποίο απονεμήθηκε η ανώτατη τιμή του Κινήματος Ινδιάνων, το «Φτερό του Αητού». Σε αναγνώριση «των επαναστατικών επιτευγμάτων του και της ποιότητας του πολεμιστή». Το «Φτερό του Αητού» απονέμεται -σύμφωνα με το καταστατικό- σε άτομα που ξεχωρίζουν για το κουράγιο, την αξιοπρέπεια και την τιμιότητά τους».
Στην πολύχρονη παραμονή του στην εξουσία είχαν γίνει περισσότερες από 600 απόπειρες εναντίον της ζωής του. Με εντολή της αμερικάνικης κυβέρνησης, της CIA, Κουβανών εξορίστων και της αμερικανικής μαφίας.
Από τα συλλυπητήρια τηλεγραφήματα των ξένων ηγετών ξεχωριστό στο ύφος ήταν αυτό του πρωθυπουργού του Καναδά.
«Τα ειλικρινέστερα συλλυπητήρια όλων των Καναδών, της (συζύγου μου) Σοφίας και τα δικά μου στην οικογένεια και τους φίλους του Κάστρο. Συμμετέχουμε με τον λαό της Κούβας στο πένθος για την απώλεια αυτού του εξαίρετου ηγέτη» είπε ο Τζάστιν Τριντό.
* Φωτό: Πρώτη εικόνα του νεκρού Φιντέλ Κάστρο από την τηλεόραση της Κούβας
