Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάου ανάγκασε το μόλις εκλεγμένο ισραηλινό Κοινοβούλιο, να διαλυθεί και να ορίσει για τις 17 Σεπτεμβρίου, τις νέες εκλογές.
Ο Νετανιάχου περνά από τότε με αγωνία, αν θα μπορέσει στο νέο γύρο των εκλογών, (μόλις πέντε μήνες μετά την ισχνή εκλογική νίκη του Απριλίου του 2019), να αποκτήσει την πολυπόθητη πλειοψηφία, ή αν θα αποβούν σε καταστροφή.
Η νόμιμη προθεσμία του Netanyahu για τη σύσταση νέας κυβέρνησης έληξε στα μεσάνυχτα στις 29 Μαΐου και δεν είχε άλλες επιλογές.
Από τεχνική άποψη, θα έπρεπε να παραδώσει την εντολή στον Πρόεδρο Reuven Rivlin, ο οποίος θα μπορούσε τότε να ζητήσει από ένα άλλο μέλος του Κοινοβουλίου (Knesset) να δοκιμάσει να σχηματίσει κυβέρνηση.
Σύμφωνα με το νόμο, ο πρόεδρος Rivlin θα μπορούσε να αναθέσει την εργασία σε έναν άλλο βουλευτή είτε από το κόμμα του Likud ή ακόμα και να αξιοποιήσει τον αντίπαλο του Netanyahu, το «Μπλε και Λευκό» κόμμα του Benny Gantz.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, αυτό θα σήμαινε άμεσο τέλος της εποχής Netanyahu.
Δεν θα ήταν απλώς το τέλος της πολιτικής καριέρας του Netanyahu, αλλά μάλλον και προσωπική καταστροφή.
Ο Νετανιάχου ορκίστηκε να αγωνιστεί εν αναμονή ποινικών κατηγοριών εναντίον του από την έδρα του πρωθυπουργού. Η πορεία του προς τη φυλακή για διαφθορά θα μπορούσε να είναι πολύ μικρότερη ως πρώην πρωθυπουργός.
Ο Νετανιάχου δεν θέλει να καταλήξει όπως ο προκάτοχός του, Ehud Olmert, ο οποίος φυλακίστηκε για διαφθορά το 2016.
Συνεπώς, το πρόσφατα εκλεγμένο Knesset έπρεπε να τελειώσει.
Την επόμενη ημέρα, ο Netanyahu συνειδητοποίησε ότι είχε σκάψει σε μια τρύπα: Στις 17 Σεπτεμβρίου, θα πρέπει να συγκεντρώσει αρκετές ψήφους για να εξασφαλίσει πλειοψηφία 61 εδρών στο 120μελές Knesset χωρίς την υποστήριξη του πρώην υπουργού Άμυνας Avigdor Liberman. Κάτι φαινομενικά αδύνατο να επιτευχθεί.
Οι δημοσκοπήσεις εμφανίστηκαν όλο και πιο ζοφερές. Η δημοτικότητα του Liberman αυξήθηκε μετά την άρνησή του να συμμετάσχει και πάλι σε κυβέρνηση Netanyahu.
Το φάντασμα της ύπαρξης του «χαμένου» ξεκίνησε μετά από 10 χρόνια στην πρωθυπουργία, ενώ χαρακτηριζόταν απερίσκεπτη η απόφασή του να παραιτηθεί.
Ο Νετανιάου είχε γίνει ο πρώτος Ισραηλινός πρωθυπουργός τον Μάιο που είχε αποτύχει να σχηματίσει κυβέρνηση αφού κέρδισε τις εκλογές και έλαβε την εντολή του προέδρου.
Ενόψει του επερχόμενου φιάσκο, ο Νετανιάου είχε προσπαθήσει να αναστρέψει τη διάλυση της Βουλής και να ακυρώσει τις νέες εκλογές. Αλλά, μέχρι στιγμής, έχει αποτύχει και σε αυτή την προσπάθεια.
Δεδομένων των στρατιωτικών συγκρούσεων του Ισραήλ τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ο Netanyahu γνωρίζει ότι οποιοσδήποτε σύγχρονος πόλεμος στον οποίο θα μπορούσε να συμμετάσχει το Ισραήλ θα ήταν απίθανος, έστω κι αν πρόκειται για περιορισμένη στρατιωτική σύγκρουση στη Μέση Ανατολή.
Αυτό που κάνει την παρούσα κατάσταση πιο εκρηκτική είναι ότι η προσωπική επιβίωση του Netanyahu βρίσκεται, στον πιο δύσκολο δρόμο έχει να επιλέξει σ’ αυτό σταυροδρόμι της ζωής του και όπως φαίνεται οδηγεί σε αδιέξοδο.
Η ιστοσελίδα Al-Monitor εξέτασε πρόσφατα το ενδεχόμενο, το Ιράν να προσπαθεί να σχεδιάσει σύγκρουση με το Ισραήλ για να ασκήσει πίεση στον τραμπ.
Οι βοηθοί Netanyahu έκρουσαν τα τύμπανα του πολέμου σε αυτό το σενάριο. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Netanyahu είναι οπαδός του πολέμου, αλλά ότι παίζει με την ιδέα.
Το Ισραήλ είναι το κράτος που θα μπορούσε να βρεθεί σε πόλεμο οποιαδήποτε στιγμή, χωρίς προειδοποίηση.
Οι συνεχιζόμενες τριβές με το Ιράν και την Χεζμπολά του Λιβάνου στο βόρειο μέτωπό του, θα μπορούσαν να βρεθούν εκτός ελέγχου, σκόπιμα ή λόγω ανθρώπινου σφάλματος ή εσφαλμένου υπολογισμού.
Το νότιο μέτωπο, με την Χαμάς και την Ισλαμική Τζιχάντ που βρίσκονται σε αναμονή στη Γάζα, είναι εξίσου ευαίσθητο και ευμετάβλητο.
Ο Νετανιάχου θα μπορούσε επίσης να διατάξει την εξαιρετικά αμφισβητούμενη εκκένωση του μικρού Παλαιστινιακού χωριού Χαν αλ-Αχμάρ με την επιβολή κυρώσεων, με την ελπίδα ότι μια τέτοια κίνηση θα κλιμάκωνε την βία.
Αυτά τα μέτρα θα έρχονταν σε αντίθεση με το μακροχρόνιο ρεκόρ του Νετανιάχου και ίσως και τον χαρακτήρα του.
Παρ ‘όλα αυτά, όχι μόνο η θέση του πρωθυπουργού που διακυβεύεται, αλλά και η προσωπική του ελευθερία. Χωρίς να υπάρχει δυνατότητα επιλογής.
Οι επόμενες περίπου 80 ημέρες, μέχρι τις εκλογές, θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμες.
Πληροφορίες από al-Monitor
Σύνταξη: Κ. Μπετινάκης
