Ανταπόκριση από Στρασβούργο – Νίκος Ρούσσης
Στον άγνωστο, μέχρι στιγμής, πόλεμο, ανάμεσα στα κρυπτονομίσματα και τα stablecoins, δηλαδή τα κρυπτονομίσματα που στοχεύουν να διατηρήσουν μια σταθερή αξία σε σχέση με ένα συγκεκριμένο περιουσιακό στοιχείο ή μια δεξαμενή περιουσιακών στοιχείων, αναφέρεται εκτενώς, ενημερωτικό έγγραφο του Ευρωκοινοβουλίου προς επιλεγμένους αποδέκτες.
Όπως αναφέρεται, σε λίγο περισσότερο από μια δεκαετία ο κλάδος πληρωμών γνώρισε την κυκλοφορία των κρυπτονομισμάτων και την εκρηκτική ανάπτυξή τους, λόγω της προόδου στις εφαρμογές ψηφιακής τεχνολογίας.
Ωστόσο, τονίζεται, λόγω μιας σειράς παραγόντων, κυρίως της σημαντικής αστάθειάς τους, τα κρυπτονομίσματα δεν έχουν υιοθετηθεί σε μαζική κλίμακα, αλλά χρησιμοποιούνται σε μεγάλο βαθμό για κερδοσκοπικούς σκοπούς.
Τόσο οι εθνικές αρχές όσο και ο ιδιωτικός τομέας προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν την αστάθεια.
Η απάντηση του ιδιωτικού τομέα ήταν τα stablecoins, δηλαδή τα κρυπτονομίσματα που στοχεύουν να διατηρήσουν μια σταθερή αξία σε σχέση με ένα συγκεκριμένο περιουσιακό στοιχείο ή μια δεξαμενή περιουσιακών στοιχείων.
Το έγγραφο πληροφορεί ότι, επί του παρόντος, υπάρχουν τρία μέσα με τα οποία τα stablecoins το επιτυγχάνουν αυτό: νομικά περιουσιακά στοιχεία, κρυπτογραφικά περιουσιακά στοιχεία και αλγόριθμοι.
Η χρήση stablecoin μπορεί να ενισχύσει την οικονομική ένταξη, τόσο στις ανεπτυγμένες όσο και στις αναπτυσσόμενες αγορές, και μπορεί να ενισχύσει τις πληρωμές στο εξωτερικό γενικά και τα εμβάσματα ειδικότερα. Τα stablecoins μπορεί επίσης να έχουν θετικό αντίκτυπο στο διεθνές εμπόριο και μπορεί να συμβάλουν στην ανάπτυξη παγκόσμιων ρυθμίσεων πληρωμών.
Ωστόσο, όπως έντονα υπογραμμίζεται, υπάρχουν πιθανοί οικονομικοί κίνδυνοι που προέρχονται είτε από τον νομικό χαρακτηρισμό των stablecoins είτε από θέματα διακυβέρνησης ή τη λειτουργική ανθεκτικότητα των νομισμάτων.
Περαιτέρω ανησυχίες είναι ότι τα stablecoins μπορεί να χρησιμοποιηθούν για δραστηριότητες νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, ότι οι καταναλωτές μπορεί να μην προστατεύονται επαρκώς και ότι τα stablecoins μπορεί να εμποδίσουν τη νομισματική πολιτική ή να προκαλέσουν οικονομικούς κλυδωνισμούς και οικονομική μετάδοση.
Για να αντιμετωπίσουν αυτά τα ζητήματα, οι εθνικές αρχές σε μεγάλες οικονομίες ακολουθούν δύο συμπληρωματικές προσεγγίσεις: να θεσπίσουν οι κεντρικές τράπεζες ψηφιακά νομίσματα κεντρικής τράπεζας («δημόσια σταθερά νομίσματα») και να ρυθμίσουν τη χρήση του σταθερού νομίσματος. Στην ΕΕ, το επίκεντρο είναι η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για κανονισμό σχετικά με τις αγορές κρυπτογραφικών περιουσιακών στοιχείων, που εγκρίθηκε τον Σεπτέμβριο του 2020 και επί του παρόντος υπόκειται σε επανεξέταση από τους συννομοθέτες – το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο.
Ολόκληρο το οχτασέλιδο έγγραφο μπορείτε να βρείτε στ‘ αγγλικά εδώ ή εδώ, κάνοντας κλίκ στο EN.
