Η τετράχρονη Τζέσικα Γουίλαν δεν πρόλαβε να μεγαλώσει λόγω ενός νευροβλαστώματος, με το οποίο διαγνώστηκε τον Σεπτέμβριο του 2015. Πρόκειται για μια σπάνια και άγρια μορφή καρκίνου που επιτίθεται στο νευρικό σύστημα και εμφανίζεται συνήθως σε βρέφη και μικρά παιδιά.

Το μικρό κορίτσι, η φωτογραφία του οποίου έγινε παγκόσμιο σύμβολο για τα παιδιά που δίνουν μάχη με τον καρκίνο, «έφυγε» την Κυριακή από τη ζωή.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Ο πατέρας της, Άντριου, αποχαιρέτησε την Τζέσικα με ένα συγκινητικό αποχαιρετιστήριο γράμμα που δημοσιοποίησε μέσω Facebook συνοδευόμενο από μια ασπρόμαυρη φωτογραφία της μικρής.

Στο μήνυμά του για την Τζέσικα, που γράφτηκε λίγες ώρες μετά τον θάνατό της, ο πατέρας της αναφέρει:

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
«Δεν είμαι έτοιμος να σε αφήσω να φύγεις, Τζέσικα. Είσαι η μικρή μου πριγκίπισσα. Είσαι το πιο θαυμάσιο, δυνατό και γενναίο κορίτσι και νιώθω ευλογημένος που είμαι ο μπαμπάς σου. Ποτέ δεν θα σε ξανακούσω να φωνάζεις “μπαμπά!!!” όταν μπαίνω από την πόρτα, ποτέ δεν θα σε ξανακούσω το γέλιο σου όταν σκαρφάλωνες πάνω μου και με έβαζες κάτω όταν παλεύαμε. Έχω τόσο πολλές υπέροχες αναμνήσεις, κι όμως τόσο λίγες γιατί έφυγες πολύ μικρή. Τώρα θα έπρεπε να σχεδιάζω το επόμενο οικογενειακό ταξίδι μας, όχι την κηδεία σου. Θα έπρεπε να τραγουδάω δίπλα σου τα αγαπημένα σου τραγούδια, όχι να τα προσθέτω σε αυτά που θα ακουστούν όταν θα σε αποχαιρετάμε.
Ο δεσμός που μοιραστήκαμε ήταν πραγματικά απίστευτος, πάντα ήσουν το κορίτσι του μπαμπά. Σου ζητώ συγγνώμη που δεν μπόρεσα να σε προστατέψω από αυτόν το σατανικό κόσμο, κοριτσάκι μου, σου ζητώ συγγνώμη που έπρεπε να υποφέρεις έτσι.

Λυγίζω όταν σκέφτομαι τι τράβηξες για το ένα τέταρτο της σύντομης ζωής σου και αυτό θα είναι η αιτία για τους εφιάλτες μου για τα χρόνια που έρχονται. Μου λείπεις τόσο πολύ, κοριτσάκι μου, μου λείπει η φωνή σου, μου λείπει το χαμόγελό σου, μου λείπει να απλώνεις τα χέρια σου γύρω από τον λαιμό μου και να με αγκαλιάζεις. Μου λείπει το αυθόρμητο “σ’ αγαπώ, μπαμπά”, που μου έλεγες πολλές φορές μέσα στην ημέρα. Μου λείπεις, Τζέσικα. Δάκρυα κυλούν στο πρόσωπό μου όταν σε σκέφτομαι και το δέσιμο που μοιραστήκαμε. Καληνύχτα, όμορφε άγγελέ μου, σε παρακαλώ έλα και πάρε με αγκαλιά όπως θα κοιμάμαι».

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης