Του Κώστα Μπετινάκη
Η πρόθεση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να επαναφέρει τη θανατική ποινή έπειτα από το αποτυχημένο στρατιωτικό κίνημα σε βάρος του προβάλλεται ιδιαίτερα από διεθνή ΜΜΕ, όπως το ΒΒC και το CNN. Το ίδιο συμβαίνει και με τον τουρκικό Τύπο, ο οποίος αναφέρει πως το αίτημα της επαναφοράς της θανατικής ποινής για τους «προδότες» (όπως αποκαλούνται) έχει γίνει το σταθερό σύνθημα των οπαδών της κυβέρνησης.
Έντονες οι αντιδράσεις της Δύσης στο ενδεχόμενο επαναφοράς της θανατικής ποινής
Υπενθυμίζεται ότι στην Τουρκία δεν έχει υπάρξει εκτέλεση καταδικασμένου σε θάνατο από το 1984, όταν και καταργήθηκε η συγκεκριμένη ποινή στο πλαίσιο ενεργειών για την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αρχίζουν οι δίκες
Σύμφωνα με τα όσα μετέδωσαν τουρκικά ΜΜΕ, ενώπιον του δικαστηρίου οδηγούνται εντός της ημέρας 27 στρατιωτικοί, οι οποίοι κατηγορούνται για τον σχεδιασμό του πραξικοπήματος.
Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο πτέραρχος Akin Ozturk και πρώην διοικητής της Πολεμικής Αεροπορίας. Ο συγκεκριμένος αξιωματικός εμφανίζεται σε ορισμένες φωτογραφίες να έχει δεμένο το αφτί του με επίδεσμο και να φέρει εκδορές στον λαιμό. Αλγεινή εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι επιδεικνύεται στις κάμερες με χειροπέδες την ώρα που οδηγείται σε αστυνομικό αυτοκίνητο.
Ανάλογες φωτογραφίες με τη διαπόμπευση συλληφθέντων προβλήθηκαν μέσα στο Σαββατοκύριακο, ακολουθώντας αντίστοιχες με τους γυμνούς στρατιώτες που αφήνονται ελεύθεροι μετά την παράδοσή τους στη γέφυρα του Βοσπόρου, το πρωί του Σαββάτου.
Τουρκικός Τύπος: Νίκησε η Δημοκρατία
Ως «επίθεση αυτοκτονίας των οπαδών του Γκιουλέν» χαρακτηρίζει ο φιλοκυβερνητικός τουρκικός Τύπος το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, επισημαίνοντας ότι επικράτησε πανηγυρικά η δημοκρατική βούληση του λαού, ο οποίος επέλεξε να στηρίξει τόσο τον πρόεδρο Ερντογάν όσο και την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Γιλντιρίμ.
Παράλληλα, χαρακτηρίζει τις μεγάλες λαϊκές συγκεντρώσεις που συνεχίστηκαν και την Κυριακή σε πόλεις της Τουρκίας ως «μαζική υπερκομματική έκφραση του λαϊκού αισθήματος για τη νίκη της δημοκρατίας». Ωστόσο, η πραγματικότητα δείχνει διαφορετική, καθώς οι συμμετέχοντες είναι ένθερμοι οπαδοί της ισλαμοσυντηρητικής κυβέρνησης με προφανή… δυσανεξία απέναντι σε όποιον δεν τάσσεται υπέρ των ιδεών του Τούρκου σουλτάνου.
Τα επεισόδια που ακολούθησαν, με επιθέσεις εναντίον καταστημάτων Σύρων μεταναστών ή νέων που κατανάλωναν αλκοόλ σε μπαρ της Κωνσταντινούπολης, κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά είναι…
Πυρά BBC κατά Ερντογάν
«Ερντογάν, ο αυταρχικός πρόεδρος» είναι ο τίτλος που επιλέγει σε δημοσίευμά του το BBC, υποστηρίζοντας ότι ο Ερντογάν αναδεικνύεται με τις πράξεις του ως ένας από τους πλέον αποφασιστικούς ηγέτες στη σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας.
«Για τους οπαδούς του είναι ο άνθρωπος που έφερε την οικονομική ανάπτυξη στη χώρα», αλλά για τους πολιτικούς αντιπάλους και επικριτές του είναι «ένας αυταρχικός ηγέτης που δεν διστάζει να εξοντώσει τους αντιπάλους του».
Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι από τις ημέρες του «πατέρα» της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ δεν υπήρξε άλλη προσωπικότητα που να κυριαρχήσει στην πολιτική σκηνή της χώρας για τόσο καιρό;Οι πολέμιοι του Τούρκου προέδρου προβάλλουν σειρά περιστατικών αυταρχικής συμπεριφοράς: από τη σύλληψη ενός 16χρονου που «τόλμησε να προσβάλει τον πρόεδρο» μέχρι την πρώην «Μις Τουρκία» Merve Buyuksarac που είχε καταδικαστεί σε 14 μήνες φυλάκιση με αναστολή, «επειδή είχε θίξει την προσωπικότητα του Ερντογάν».
Πρόσφατα, δικαστήριο της Άγκυρας είχε κρίνει ένοχο τον αρχηγό του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτζντάρογλου, καλώντας τον να πληρώσει πρόστιμο 50.000 τουρκικών λιρών, επειδή είχε προσβάλει τον πρόεδρο σε ομιλία του, χαρακτηρίζοντάς τον «δικτατορίσκο».
Αλλά ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι από τις ημέρες του «πατέρα» της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ δεν υπήρξε άλλη προσωπικότητα που να κυριαρχήσει στην πολιτική σκηνή της χώρας για τόσο καιρό; Όπως αναμφισβήτητη είναι η αμέριστη υποστήριξη που έχει ο πρόεδρος της Τουρκίας από το συντηρητικό μουσουλμανικό στοιχείο της τουρκικής κοινωνίας, η οποία αδιαφορεί για τις επιθέσεις που έχει κάνει ο ηγέτης της σε επικριτές δημοσιογράφους ή τον αντικυβερνητικό Τύπο.
Ο Ερντογάν φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν διστάζει να επιδεικνύει την προσωπικότητά του ακόμη και σε επιθέσεις εναντίον των θεωρούμενων ισχυρών της Γης, διεκδικώντας ηγετικό ρόλο στον χώρο της Μέσης Ανατολής. Έτσι, είδαμε να διατάζει κατάρριψη ρωσικού μαχητικού, προκαλώντας το Κρεμλίνο, να τα βάζει με τις ΗΠΑ που φιλοξενούν πολιτικό του αντίπαλο (Γκιουλέν) αλλά και τη Γερμανία, επειδή αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Αρμενίων.
Πού στοχεύει ο Ερντογάν…
Ο 61χρονος πολιτικός ανήλθε στην εξουσία το 2002, έναν χρόνο μετά τη δημιουργία του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Αφού παρέμεινε 11 χρόνια πρωθυπουργός, έγινε ο πρώτος απευθείας εκλεγμένος πρόεδρος τον Αύγουστο του 2014, σ’ έναν -υποτίθεται- τελετουργικό ρόλο.
Μετά τον θρίαμβο της παράταξής του στις εκλογές του Νοεμβρίου 2015 προσπαθεί να μετατρέψει την προεδρευόμενη Δημοκρατία σε προεδρική, ώστε να κυριαρχεί απόλυτα και επίσημα πλέον στην πολιτική ζωή της χώρας του.
Για να κερδίσει, μάλιστα, τις εκλογές του Νοεμβρίου δεν είχε διστάσει να κλιμακώσει εκ νέου τον πόλεμο εναντίον του κουρδικού αυτονομιστικού κινήματος ΡΚΚ , με πρόφαση πολύνεκρη βομβιστική επίθεση.
Η μάχη εναντίον των στρατιωτικών
Στις δεκαετίες πριν από την άνοδο του ΑΚΡ στην εξουσία, οι στρατιωτικοί είχαν παρέμβει τέσσερις φορές στα πολιτικά πράγματα για να περιορίσουν την ισλαμική επιρροή και να διατηρήσουν την κοσμική εξουσία στο κράτος.
Στις δεκαετίες πριν από την άνοδο του ΑΚΡ στην εξουσία, οι στρατιωτικοί είχαν παρέμβει τέσσερις φορές στα πολιτικά πράγματα για να περιορίσουν την ισλαμική επιρροή και να διατηρήσουν την κοσμική εξουσία στο κράτος
Ήταν και η πρώτη φορά που ήρθε στην επιφάνεια η αντιπαλότητά του με τον αυτοεξόριστο στις ΗΠΑ ιμάμη Γκιουλέν, ο οποίος κάποτε υπήρξε «πνευματικός πατέρας του».
Οι οπαδοί του προέδρου αγνόησαν και τότε τις κατηγορίες για ανάμειξη στελεχών του σε σκάνδαλα διαφθοράς.Φίμωση του Τύπου
Ο Ερντογάν, ο οποίος δεν διστάζει να κλείσει αντιπολιτευόμενες εφημερίδες -όπως στην περίπτωση της μεγάλης κυκλοφορίας «ΖΑΜΑΝ»- είχε διατάξει και τη βίαιη καταστολή της λαϊκής εξέγερσης του πάρκου Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη τον Ιούνιο του 2013. Επίσης, κατά καιρούς είχε διατάξει να κλείσουν τα κοινωνικά δίκτυα, που -σε μια ειρωνική συγκυρία- τόσο τον βοήθησαν στην επικοινωνία του με τους οπαδούς του τις δύσκολες ώρες του στρατιωτικού κινήματος εναντίον του.
Στις ισλαμικές προθέσεις του Ερντογάν επίσης περιλαμβάνονται η ποινικοποίηση της μοιχείας και η δημιουργία «ελεύθερης ζώνης από το αλκοόλ». Οι αυτοκρατορικές βλέψεις του, όμως, είχαν διαφανεί μετά την ανέγερση του περιβόητου προεδρικού μεγάρου – παλατιού Ak Saray (Λευκό Παλάτι) σε προάστιο της Άγκυρας με 1.000 δωμάτια -πολύ μεγαλύτερο από τον Λευκό Οίκο.
