Την χριστιανοδημοκράτη (CDU) πρώην πρωθυπουργό του κρατιδίου Κριστίνε Λίμπερκνεχτ πρότεινε ως επικεφαλής της μεταβατικής κυβέρνησης του ομόσπονδου κρατιδίου της Θουριγγίας ο τέως πρωθυπουργός της και νικητής των εκλογών του περασμένου Οκτωβρίου, ο Μπόντο Ράμελο (Η Αριστερά).
Σε μια προσπάθεια να αρθεί το αδιέξοδο που δημιουργήθηκε όταν ο φιλελεύθερος (FDP) Τόμας Κέμεριχ δέχτηκε να εκλεγεί πρωθυπουργός της Θουριγγίας με τις ψήφους του CDU και κυρίως της Εναλλακτικής για την Γερμανία (ΑfD), για να εξαναγκαστεί δυο μέρες μετά σε παραίτηση, ο κ. Ράμελο, ο οποίος για λίγες ψήφους δεν κατάφερε να ανανεώσει την θητεία του, πρότεινε να αναλάβει την πρωθυπουργία η κυρία Λίμπερκνεχτ, ως επικεφαλής μιας «τεχνικής» (σ.σ.: υπηρεσιακής) κυβέρνησης εβδομήντα ημερών, μέχρι τις εκλογές, με μόνο τρεις υπουργούς. Ο ίδιος ο κ. Ράμελο σκοπεύει, όπως δήλωσε, να ηγηθεί του κόμματός του όταν θα διεξαχθούν νέες εκλογές στο κρατίδιο και περιέγραψε την πρότασή του ως «συμβολή στην σταθεροποίηση του κρατιδίου». Υπενθύμισε μάλιστα και την δήλωσή του από τον περασμένο Δεκέμβριο: «Τώρα είναι ώρα για περισσότερη δημοκρατία και λιγότερες κομματικές ταυτότητες».
Την πρόταση Ράμελο χαιρέτισε αμέσως, χαρακτηρίζοντάς τη «πολύ καλή», ο επικεφαλής του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) στην Θουριγγία Βόλφγκανγκ Τίφενζε, ενώ η ίδια η κυρία Λίμπερκνεχτ απέφυγε να εκφραστεί για το θέμα, καθώς το κόμμα της δεν έχει ακόμη πάρει επίσημα θέση. Το CDU προσπαθούσε ως τώρα να αποφύγει τις νέες εκλογές, αποκλείοντας ωστόσο ταυτόχρονα κάθε συνεργασία είτε με την Αριστερά ή με την AfD. «Πιστεύουμε ότι το σημαντικό είναι στο τέλος της διαδικασίας να μην φθάσουμε να ενισχύσουμε την AfD», δήλωσε ο αντιπρόεδρος του CDU στην Θουριγγία Μάριο Βόιγκτ και ανακοίνωσε ότι η παράταξή του θα συνεδριάσει αργότερα σήμερα για το θέμα. Οι Πράσινοι, οι οποίοι συμμετείχαν μέχρι τις τελευταίες εκλογές στην κυβέρνηση με την Αριστερά και το SPD, δεν υποδέχθηκαν την πρόταση με ικανοποίηση και ζήτησαν να οριστεί σύντομα λειτουργική κυβέρνηση υπό τον κ. Ράμελο.
Σε περίπτωση πάντως που η πρόταση της Αριστεράς γίνει τελικά δεκτή, το κυβερνητικό σχήμα, εκτός από τις ψήφους του κόμματος θα στηρίζεται ακόμη στο CDU, το SPD και τους Πράσινους, σχηματίζοντας έτσι τον μεγαλύτερο «μεγάλο συνασπισμό» όλων των εποχών, με 63 βουλευτές επί συνόλου 90.
