Υποτίθεται πως οι μεγάλες ιδέες «έρχονται» από μόνες τους, αβίαστα. Στις παρακάτω περιπτώσεις, αποδεικνύεται του λόγου το αληθές, καθώς φαίνεται ότι ο ύπνος γεννά «τέρατα» και θαύματα.
– Ντμίτρι Μεντελέγεφ, Περιοδικός πίνακας χημικών στοιχείων
Λέγεται πως ο Ντμίτρι Μεντελέγεφ εργαζόταν ασταμάτητα επί τρία μερόνυχτα, όταν τελικά αποφάσισε να αφήσει για λίγο κατά μέρος την εργασία του για να ξεκουραστεί.
Αντί, όμως, να κοιμηθεί βαθιά, εκείνος πήρε έναν 20λεπτο υπνάκο, κατά τη διάρκεια του οποίου ονειρεύτηκε έναν ταξιθετικό πίνακα των χημικών στοιχείων, που επρόκειτο να αλλάξει μια για πάντα τη μοντέρνα χημεία. Το μόνο που χρειάστηκε να κάνει ήταν να σηκωθεί άρον άρον και να τον καταγράψει.
– Πολ ΜακΚάρτνεϊ, «Yesterday»
Ήταν μόλις 22 ετών, όταν ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ ξύπνησε με έναν χαριτωμένο μουσικό σκοπό να στριφογυρίζει στο κεφάλι του. Σκέφτηκε, λοιπόν, πώς θα ακουγόταν στην πραγματικότητα και έτσι τον δοκίμασε στο πιάνο.
Στην αρχή, είχε πιστέψει πως επρόκειτο για μια μελωδία που κάπου είχε ακούσει στο παρελθόν, αλλά την είχε ξεχάσει, για να μάθει αργότερα ότι δεν την είχε ακούσει ποτέ και ότι αποτελούσε πρωτότυπη δημιουργία του.
– Μέρι Σέλεϊ, Φράνκενσταϊν
Μια συντροφιά εκλεκτών ανθρώπων του πνεύματος – η Μέρι Σέλεϊ, ο σύζυγός της, Πέρσι Σέλεϊ, ο λόρδος Μπάιρον και άλλα «αστέρια» της αγγλικής λογοτεχνίας – αποφάσισε ένα βράδυ να διοργανώσει έναν λογοτεχνικό διαγωνισμό.
Η Μέρι έμοιαζε να έχει κολλήσει, οπότε και αποφάσισε να αποσυρθεί στην κρεβατοκάμαρά της, για να αποκοιμηθεί λίγη ώρα αργότερα και να δει στον ύπνο της την ανθρώπινη μα και μηχανική ανδρική μορφή που επρόκειτο να αποτελέσει τον μυθιστορηματικό χαρακτήρα του Φράνκενσταϊν.
– Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, δρ Τζέκιλ και κύριος Χάιντ
Το ίδιο πρόβλημα με τη Μέρι Σέλεϊ είχε και ο έτερος μεγάλος λογοτέχνης Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον: η έμπνευση δεν έλεγε να έρθει. Γνώριζε, βέβαια, ότι ήθελε να γράψει για τον διπλό βίο ενός άνδρα, αλλά δεν είχε ιδέα πώς να υλοποιήσει αυτήν την ιδέα του, ούτε πώς να επεξεργαστεί την πλοκή της.
Τότε, έκλεισε τα μάτια του. Εκείνη τη νύχτα καθώς και την επόμενη, συνέλαβε δύο από τις κεντρικότερες σκηνές που του προσέφεραν τον περίφημο «μίτο της Αριάδνης».
– Δρ Τζέιμς Ουότσον, DNA
Το σχήμα και η δομή του DNA διέφευγε από τους επιστήμονες μέχρι το 1953, όταν ο δρ Τζέιμς Ουότσον είδε ένα όνειρο που του έδωσε την ιδέα της διπλής έλικας. Κάποιοι λένε ότι το όνειρο αφορούσε στις διαπλεκόμενες μορφές δύο ερπετών, με τα κεφάλια τους να καταλήγουν σε αντίθετη κατεύθυνση.
Επιμέλεια: Μάριος Μπουμπής
