Του Κώστα Μπετινάκη

Πριν ένα χρόνο, σχολιαστές υποστήριζαν πως «η Ρωσία όχι μόνον καλοδέχεται αλλά έχει την ανάγκη των ΗΠΑ για να σταθεροποιήσει την κατάσταση στην Συρία».
Υποστήριζαν ακόμη πως οι σχέσεις του προέδρου της Ρωσίας Πούτιν με την Δαμασκό, την Άγκυρα και την Τεχεράνη, θα εξασθενήσουν αντί να ενισχυθούν, λόγω «των στενότερων δεσμών που δημιουργούνται με την Ουάσινγκτον».
Μεσολάβησαν τα νέα οικονομικά αντίποινα εναντίον της Μόσχας και έτσι ο Πούτιν επανέρχεται με προγραμματισμένη συνάντηση στην Τεχεράνη στις 7 Σεπτεμβρίου, με τους προέδρους Ερντογάν της Τουρκίας και Ρουχανί του Ιράν, για το συριακό.
Οι τρεις τους είχαν συναντηθεί τον Απρίλιο στην Άγκυρα, οπότε και είχαν πάλι εξετάσει τις εξελίξεις στη Συρία.
Οι αμερικανο-ρωσικές σχέσεις, εξετάσθηκαν στη συνάντηση που είχαν στις 23 Αυγούστου στη Γενεύη ο προεδρικός σύμβουλος για θέματα εθνικής ασφάλειας Τζον Μπόλτον με τον Ρώσο ομόλογό του Nikolay Patrushev. Οι δύο τους επίσης, έκαναν προσπάθεια να βρουν κοινό έδαφος για τον ρόλο που θα έχει το Ιράν στην Συρία.
Ήταν η πρώτη αμερικανο-ρωσική συνάντηση κυβερνητικών αξιωματούχων, μετά την διάσκεψη κορυφής Τραμπ-Πούτιν στις 16 Ιουλίου στο Ελσίνκι.
Πριν από την Γενεύη, ο Μπόλτον είχε επισκεφθεί το Ισραήλ, όπου –όπως ενημέρωσε τον αμερικανό πρόεδρο είχε πληροφορηθεί πως «τα ενδιαφέροντα της Ρωσίας και του Ιράν δεν συμπίπτουν ακριβώς (στη Συρία)». Και υποστήριξε ακόμη πως «από τις προαπαιτήσεις των ΗΠΑ είναι η αποχώρηση των ιρανικών δυνάμεων πίσω στο Ιράν».
Η επιβολή των νέων αμερικανικών οικονομικών αντιποίνων στη Μόσχα, όμως περιπλέκει το κλίμα, μια και ο Πατρούσεφ είχε θέσει στον Μπόλτον σειρά προτάσεων προς εξέταση ενόψει της επόμενης αμερικανο-ρωσικής συνάντησης.
Η ατμόσφαιρα πάντως, δεν βελτιώθηκε στο ζήτημα των χημικών όπλων στη Συρία. Οι ΗΠΑ έχουν εκφράσει «ανησυχίες» για την κατάσταση στην Ιντλίμπ και απειλούν με «ισχυρή απάντηση, στην περίπτωση που ο πρόεδρος Άσαντ δώσει ανάλογη εντολή».
Οι Ρώσοι πάλι, έχουν εκφράσει φόβους πως τούτο μπορεί να είναι πρόφαση για νέο αμερικανικό πλήγμα εναντίον της Συρίας, μετά από προβοκάτσια.
Δείγμα επίσης της ιρανικής πολιτικής αποτελεί η συνεργασία με τους ηγέτες της Ρωσίας, του Καζαχστάν, του Αζερμπαϊτζάν και του Τουρκμενιστάν της συμφωνίας –ορόσημο στο Ακτάου, για την Κασπία Θάλασσα, στις 12 Αυγούστου.
Με αυτή την συμφωνία, απαγορεύεται σε πολεμικά πλοία εκτός των χωρών της περιοχής να εισπλέουν στην Κασπία.
Η τουρκική κατοχή συριακού εδάφους
Αποκαλύψεις που έχουν γίνει από διάφορα ΜΜΕ, η Τουρκία επιθυμεί να δώσει την εντύπωση της αποτρεπτικής δύναμης και δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει την Ιντλίμπ. Αυτό φαίνεται και από τις ενισχύσεις που στέλνει για την ενδυνάμωση των θέσεών της καθώς και με την ανέγερση προφυλακτικού τείχους για τα τουρκικά παρατηρητήρια.
Η Τουρκία επίσης ευνοεί ομάδες τζιχαντιστών-Σαλαφιστών που συνεργάζονται με την Jabhat al-Nusra αλλά και το αυτοαποκαλούμενο Ισλαμικό Χαλιφάτο (ISIS) -αποδεχόμενες στενές σχέσεις με την al-Qaeda να εγκατασταθούν στην Ιντλίμπ.
Αλλά και άλλες εθνότητες, όπως Καυκάσιοι, Ουζμπέκοι και Κιργίσιοι μαχητές. Μαζί τους και απεσταλμένοι από το Ισλαμικό Κόμμα Τουρκιστάν, που αποτελείται από Ουιγούρους (οι οποίο διώκονται από τις κινεζικές αρχές) οι οποίοι ελέγχουν την πόλη Jisr al Shughour στην περιοχή του Ιντλίμπ.
Στους κόλπους των τζιχαντιστών-Σαλαφιστών πάντως, υπάρχουν πολλές διαφορές και συχνά προκαλούνται δολοφονίες και βομβιστικές επιθέσεις, παρά τις προσπάθειες των τουρκικών στρατιωτικών αρχών να ξεχωρίσουν τους «μετριοπαθείς από τους τρομοκράτες». Χωρίς ωστόσο να διευκρινίζεται τις ακριβώς θέλουν να επιτύχουν.
Ούτε είναι γνωστό αν γίνουν κάποιες διευκρινίσεις από τις τουρκικές αρχές στην επικείμενη τριμερή συνάντηση κορυφής με Ρωσία και Ιράν.
Τα ρωσικά σχέδια
Η Μόσχα έχει απώτερο στόχο, να κερδίσει αν επιτύχει την επιστροφή των Σύρων προσφύγων στις περιοχές που έχουν ανακαταλάβει οι κυβερνητικές συριακές δυνάμεις .
Από τις αρχές του 2018, η Επιτροπή του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (UNHCR), έχει ανακοινώσει πως «περί τους 13.000 πρόσφυγες από τις γειτονικές χώρες και άλλοι 750.000 ξεσπιτωμένοι υπολογίζεται πως έχουν επιστρέψει στις εστίες τους στο Χαλέπι, την Χομς, τη Χάμα περιοχές της περιφέρειας Δαμασκού και τη νοτιοδυτική Συρία –κάπου το 11% των εν γένει ξεσπιτωμένων Σύρων πολιτών που υπολογίζονται στα έξι εκατομμύρια.
Παρ΄όλο που κι αυτό είναι από τα ζητήματα που παραλείπεται από τα δυτικά ΜΜΕ, η ρωσική διπλωματία επιθυμεί ιδιαίτερη προβολή του καθώς και την ανθρωπιστική βοήθεια που απαιτείται αλλά και η βοήθεια για την ανοικοδόμηση των περιοχών που ανακαταλήφθηκαν από τις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις.
Ο υπουργός Εξωτερικών του Λιβάνου Gebran Bassil μίλησε με θερμότητα για την Ρωσο-συριακή προσπάθεια, κατά την επίσκεψή του στη Μόσχα στις 20 Αυγούστου. Υπολογίζεται άλλωστε που ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο οι Σύροι πρόσφυγες στον Λίβανο, σύμφωνα με την UNHCR.
Η ιρανική συμμετοχή

Οι υπουργοί Άμυνας του Ιράν Amir Hatami, και της Συρίας Ali Abdullah Ayoub υπέγραψαν συμφωνία για στρατιωτική συνεργασία, αλλά και την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων από τον πόλεμο περιοχών, μετέδωσαν τα ιρανικά Μέσα χτες Δευτέρα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Η τεχνική και αμυντική συμφωνία προβλέπει την συνεχιζόμενη παρουσία και συμμετοχή του Ιράν στη Συρία», πρόσθεσε ο Χαταμί.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης