Παρά την ανακοίνωση της παραίτησης του πρωθυπουργού, οι Ιρακινοί εξακολουθούν να απαιτούν την απόσυρση του κυβερνητικού συστήματος που εφαρμόζεται από αξιωματούχους των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με το «Al Jazeera», «οι διαδηλωτές απαιτούν την ανατροπή της πολιτικής τάξης που θεωρείται διεφθαρμένη και υπηρετεί ξένες δυνάμεις, ενώ πολλοί Ιρακινοί υποφέρουν από φτώχεια και είναι χωρίς εργασία, υγειονομική περίθαλψη ή εκπαίδευση».
Τα δυτικά Μέσα χαρακτηρίζουν το Ιράν ως τον κυρίαρχο ξένο παίκτη στο Ιράκ σήμερα. Αλλά ενώ το Ιράν έχει αποκτήσει τεράστια επιρροή, δεν παύει να είναι ένας από τους στόχους των διαμαρτυριών. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που κυβερνούν το Ιράκ σήμερα εξακολουθούν να είναι οι πρώην εξόριστοι που οι ΗΠΑ επέβαλαν με τις δυνάμεις κατοχής το 2003. «Έρχονται στο Ιράκ με αδειανές τσέπες για να τις γεμίσουν» είχε πει ταξιτζής στη Βαγδάτη σε δυτικό δημοσιογράφο εκείνη την εποχή.
Τα πραγματικά αίτια της ατέλειωτης πολιτικής και οικονομικής κρίσης του Ιράκ είναι η προδοσία των πρώην εξόριστων στη χώρα τους, η ενδημική διαφθορά τους και ο παράνομος ρόλος των ΗΠΑ στην καταστροφή της κυβέρνησης του Ιράκ, που πλήρως έχει παραδοθεί προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία επί 16 χρόνια.
Η διαφθορά τόσο των ΗΠΑ όσο και των Ιρακινών αξιωματούχων κατά τη διάρκεια της κατοχής των ΗΠΑ είναι καλά τεκμηριωμένη. Το ψήφισμα 1483 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ δημιούργησε Ταμείο Ανάπτυξης ύψους 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων για το Ιράκ, χρησιμοποιώντας χρήματα που είχαν ήδη κατασχεθεί στο Ιράκ, χρήματα που απομένουν από το πρόγραμμα «πετρέλαιο για τρόφιμα» του ΟΗΕ. Έλεγχος από ειδικό γενικό επιθεωρητή διαπίστωσε ότι τεράστιο ποσοστό αυτών των χρημάτων είχε κλαπεί ή υπεξαιρεθεί από αξιωματούχους των ΗΠΑ και του Ιράκ.
Λιβανέζοι τελωνειακοί υπάλληλοι βρήκαν 13 εκατομμύρια δολάρια σε μετρητά στο αεροπλάνο του ιρακινο-αμερικανικού προσωρινού υπουργού Εσωτερικών Φάλα Νακίμπ.
Το αφεντικό της εγκληματικής οργάνωσης Occupation Paul Bremer διατηρούσε ένα ποσό 600 ύψους εκατομμυρίων δολαρίων σε χαρτονομίσματα, χωρίς νόμιμα έγγραφα.
Το Ιρακινό υπουργείο με 602 υπαλλήλους εισέπραττε μισθούς για 8.206.
Αξιωματικός του Στρατού των ΗΠΑ διπλασίασε την τιμή σε σύμβαση για την ανακατασκευή ενός νοσοκομείου και είπε στον διευθυντή του νοσηλευτικού ιδρύματος ότι τα επιπλέον μετρητά ήταν το «πακέτο συνταξιοδότησής» του.
Επενδυτής από τις ΗΠΑ χρέωσε 60 εκατομμύρια δολάρια σε σύμβαση 20 εκατομμυρίων δολαρίων για την ανοικοδόμηση ενός εργοστασίου τσιμέντου και είπε στους Ιρακινούς αξιωματούχους πως θα πρέπει απλώς να είναι ευγνώμονες ότι οι ΗΠΑ τους έχουν σώσει από τον Σαντάμ Χουσεΐν.
Εργολάβος για αγωγούς από τις ΗΠΑ χρέωσε 3,4 εκατομμύρια δολάρια για ανύπαρκτους εργαζομένους και «άλλες αντικανονικές χρεώσεις».
Από 198 συμβάσεις που αναθεωρήθηκαν από τον γενικό επιθεωρητή, μόνο 44 είχαν τεκμηρίωση για να επιβεβαιώσουν την εργασία.
Οι «πράκτορες πληρωμών» των ΗΠΑ που διανέμουν χρήματα για έργα γύρω από το Ιράκ έβγαλαν μετρητά σε εκατομμύρια δολάρια. Ο γενικός επιθεωρητής διερεύνησε μόνο μία περιοχή, γύρω από τη Hillah, αλλά βρήκε 96,6 εκατομμύρια δολάρια μη υπολογιζόμενα μόνο στην περιοχή αυτή.
Σε Αμερικανό πράκτορα δεν του αρκούσαν τα 25 εκατομμύρια δολάρια, ενώ ένας άλλος θα μπορούσε να δικαιολογήσει μόνο 6,3 εκατομμύρια δολάρια από 23 εκατ. δολάρια.
Το αμερικανικό Κογκρέσο επίσης προέβλεψε προϋπολογισμό ύψους 18,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την ανασυγκρότηση του Ιράκ το 2003, αλλά εκτός από 3,4 δισεκατομμύρια δολάρια που διοχετεύθηκαν σε «ασφάλεια», λιγότερα από 1 δισεκατομμύριο δολάρια εκταμιεύθηκαν.
Πολλοί Αμερικανοί πιστεύουν ότι οι πετρελαϊκές εταιρείες των ΗΠΑ έχουν διαμορφωθεί σε ληστές για το Ιράκ, αλλά αυτό δεν ισχύει πάντα. Τα σχέδια που συνέταξαν οι δυτικές εταιρείες πετρελαίου με τον αντιπρόεδρο Τσένεϊ το 2001 είχαν άλλο στόχο. Αλλά η χορήγηση επικερδών συμφωνιών παραγωγής με ποσοστά δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως στις δυτικές πετρελαϊκές εταιρείες κατέληξε ως αρπακτική επιδρομή και η ιρακινή Εθνοσυνέλευση αρνήθηκε να την εγκρίνει.
Το 2009, οι ηγέτες του Ιράκ και οι κυρίαρχοι από τις ΗΠΑ κάλεσαν ξένες εταιρείες πετρελαίου να υποβάλουν προσφορές για συμφωνίες τεχνικής εξυπηρέτησης (TSA) ύψους $ 1 έως $ 6 ανά βαρέλι για αυξήσεις στην παραγωγή από τις ιρακινές πετρελαιοπηγές.
Δέκα χρόνια αργότερα, η παραγωγή αυξήθηκε μόνο στα 4,6 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, εκ των οποίων 3,8 εκατομμύρια εξάγονται.
Από τις εξαγωγές πετρελαίου του Ιράκ ύψους περίπου 80 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως, οι ξένες εταιρείες με TSA κερδίζουν 1,4 δισεκατομμύρια δολάρια, με τις μεγαλύτερες συμβάσεις να μην κρατούνται πλέον από αμερικανικές επιχειρήσεις. Η κινεζική National Petroleum Corporation (CNPC) κερδίζει περίπου 430 εκατομμύρια δολάρια το 2019.
Η BP κερδίζει 235 εκατομμύρια δολάρια, η Petronas της Μαλαισίας $ 120 εκατομμύρια, ο Λούκοϊλ της Ρωσίας $ 105 εκατομμύρια και το ENI της Ιταλίας 100 εκατομμύρια δολάρια.
Το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων από το πετρέλαιο του Ιράκ εξακολουθεί να ρέει μέσω της Εθνικής Εταιρείας Πετρελαίου του Ιράκ (INOC) στη διεφθαρμένη κυβέρνηση που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ στη Βαγδάτη.
Πληροφορίες από «Information Clearing House»
Σύνταξη: Κ. Μπετινάκης
