«Es war einmal ein starkes Land». Στα γερμανικά σημαίνει «ήταν κάποτε μία ισχυρή χώρα». Το πρωτοσέλιδο του περιοδικού «Der Spiegel» κυκλοφορεί με τα τρία χρώματα της γερμανικής σημαίας, αλλά με τις μπογιές να λιώνουν, με το ένα χρώμα να αναμειγνύεται με το άλλο. Το ζήτημα είναι ότι το μαύρο χρώμα υπερτερεί και ξεχειλίζει καλύπτοντας τα υπόλοιπα.
Το παραδοσιακό περιοδικό του γερμανικού πολιτικού κέντρου, κάποτε η θεσμική φωνή της γερμανικής
σοσιαλδημοκρατίας, το περιοδικό που ανέδειξε τον Βίλι Μπραντ, που στήριξε τον Χέλμουτ Σμιτ και υποστήριξε τον Σρέντερ, αυτό το περιοδικό δηλώνει στην τελευταία του έκδοση πως η Γερμανία ζει ένα τέλος εποχής.
Το πρόβλημα είναι ότι εστιάζει σε δύο στοιχεία. Το ένα αφορά στην Άνγκελα Μέρκελ και την καγκελαρία, η οποία έχει πια κουραστεί έπειτα από κυριαρχία 13 ολόκληρων ετών της σιδηράς κυρίας από την πάλαι ποτέ Ανατολική Γερμανία. Το δεύτερο στοιχείο εστιάζει στην ταπεινωτική ήττα της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου, η οποία αναγκάστηκε να επιστρέψει άρον – άρον στη χώρα. Δεν κατάφερε να δικαιολογήσει τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας και υπέκυψε.
Κατά το «Der Spiegel», τα δύο πρόσωπα της τραγωδίας είναι η Άνγκελα Μέρκελ στην καγκελαρία και ο Γιοακίμ Λεβ στο τιμόνι της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου, ο οποίος βρίσκεται στο ίδιο πόστο εδώ και 12 χρόνια. Αυτά τα 13 έτη για την πρώτη και τα 12 για τον δεύτερο σηματοδοτούν και την ιστορική περίοδο η οποία έχει πλέον λήξει. Και το «Der Spiegel», σε ρόλο Τειρεσία ή Πυθίας, προσπαθεί να λύσει τον γρίφο των μελλούμενων ζητώντας και από τους δύο να αναρωτηθούν αν έφθασε η ώρα να πουν αντίο.
Το γερμανικό περιοδικό όμως κυκλοφορεί την ημέρα κατά τη διάρκεια της οποίας όλα παίζονται στο Βερολίνο. Παίζεται η θητεία της Μέρκελ, η αντοχή του κυβερνητικού συνασπισμού αλλά και η ισχύς του πολιτικού συστήματος. Στη γωνία καραδοκεί το ADF, το κόμμα των Εναλλακτικών, ο πολιτικός σχηματισμός ο οποίος με κοινοβουλευτική μορφή ελάχιστα καλύπτει την πραγματική του πολιτική ταυτότητα, η οποία είναι ο αυταρχισμός, η ξενοφοβία, ο ρατσισμός και η επαναφορά ορισμένων ταμπού από το παρελθόν, τα οποία σηματοδότησαν τις πιο μελανές σελίδες του γερμανικού έθνους. Ενδεχομένως, λοιπόν, αυτό το τεύχος του περιοδικού «Der Spiegel» να μείνει στην ιστορία ως προφητικό.
