Οι σημερινές εξουσίες των αραβικών κρατών αλλάζουν χέρια. Η αρχή έγινε στην Τυνησία, την Αίγυπτο, την Υεμένη και τώρα όλα δείχνουν πως σειρά έχει η Συρία με τον πρόεδρο Ασάντ να βρίσκεται σε εξαιρετικά δυσχερή θέση. Το χαρακτηριστικό της εξέγερσης στη Συρία είναι ότι οι νέοι δεν αντέχουν άλλο την διαφθορά, την φτώχεια και την καταπίεση.
Το τραγικό δεδομένο της κατάστασης στην Συρία είναι ότι σήμερα αγνοούνται 17.000 άνθρωποι. Σε μια χώρα με πληθυσμό 20 εκατ. κατοίκους, η διαφθορά επικρατεί πανηγυρικά με αποτέλεσμα να αποτελεί τροχοπέδη για την ανάκαμψη της οικονομίας.
Το 30% του πληθυσμού της χώρας, δηλαδή τα 6. εκατ, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας κι όλα αυτά ενώ ο νόμος για τα ΜΜΕ περιορίζει την ελεύθερη έκφραση και επιβάλλει το κρατικό μονοπώλιο. Οι 500.000 Κούρδοι ζουν χωρίς να έχουν αποκτήσει τη συριακή υπηκοότητα. Το Ισραήλ είναι η μοναδική χώρα που δεν επιθυμεί την αλλαγή της σημερινής κυβέρνησης επειδή μέχρι σήμερα τα βόρεια σύνορα του είναι ασφαλή.
Στο μεταξύ, διάφοροι αναλυτές θεωρούν απίθανη την επέμβαση από την Δύση όπως έγινε στη Λιβύη διότι μία τέτοια κίνηση μπορεί να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου για την Μέση Ανατολή. Εξάλλου, η Συρία είναι η πύλη προκειμένου να μπει κανείς στο Ιράν.
Η μοναδική λύση προκειμένου να σταματήσουν οι αναταραχές φαίνεται να είναι η ανάληψη της εξουσίας, από τους Αλαουίτες στρατηγούς – που ανήκουν στο στενό πυρήνα του προέδρου Άσαντ και ο κόσμος τους εμπιστεύεται – οι οποίοι αναμένεται να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο για το μέλλον της Συρίας,όπως αντίστοιχα έγινε και στην Αίγυπτο.
