Ένα ενδιαφέρον και μακροσκελές άρθρο φιλοξενεί το αμερικανικό περιοδικό «Foreign Affairs», η «ναυαρχίδα» των ΜΜΕ για την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Το περιοδικό απηχεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ και, όπως είναι φυσικό, ευθυγραμμίζεται με την άποψη του «μη Grexit», που αποτελεί άλλωστε και την πάγια θέση, όπως έχει εκφραστεί πολλές φορές και από τον πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα και τον υπουργό εξωτερικών Τζακ Λιου. Οι ΗΠΑ επίσης δεν θέλουν να βλέπουν το ισχυρό ευρωπαϊκό «αντίπαλο δέος» τους, τη Γερμανία, να δρα αυτοβούλως, ενώ η στάση της Ρωσίας σχετικά με τα ευρωπαϊκά προβλήματα παραμένει μάλλον ουδέτερη.
Πρόκειται για κείμενο που τιτλοφορείται ο «ιός της Ελλάδας» και αναφέρεται στον αντίκτυπο που θα μπορούσε να έχει ενδεχόμενο Grexit τόσο στα ενδότερα της χώρας, όσο και σε ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Ο αρθρογράφος, Brendan Simms, παραλληλίζει το ελληνικό ζήτημα με τον «ιό της χιλιετίας»: Tο 1999 υπήρχε παγκόσμια ανησυχία ότι η αλλαγή των τελευταίων ψηφίων στην ημερομηνία (2000) που αναγράφονταν στους υπολογιστές θα προκαλούσε χάος. «Τελικά, εκτός από κάποια μικροπροβλήματα που διορθώθηκαν άμεσα, δεν συνέβη απολύτως τίποτα» σημειώνει ο Simms.
Αντίστοιχα, ο ίδιος, εξιστορεί πώς η ανησυχία για το ελληνικό ζήτημα άρχισε με το πέρασμα των χρόνων να αμβλύνεται και φτάνοντας στο σήμερα, αναλύει τις επιλογές της Ελλάδας αλλά και των Ευρωπαίων εταίρων. Καταλήγοντας περιγράφει το δίλημμα με το οποίο βρίσκονται αντιμέτωποι οι Έλληνες: είτε να συμφωνήσουν σε ένα πρόγραμμα λιτότητας που καταστρέφει τις ζωές κυρίως των νεαρότερων και των γηραιότερων, ή να γυρίσουν στις αποτυχημένες εθνικές πολιτικές που τους έφεραν μέχρι αυτό το σημείο.
Αναλυτικά το άρθρο:
Θυμόμαστε όλοι τον «ιό της χιλιετίας» με τους υπολογιστές, το 1999, όταν υπήρχε τεράστια παγκόσμια ανησυχία ότι τα συστήματα θα «μπερδευτούν» λόγω της αλλαγής των τελευταίων ψηφίων στην ημερομηνία (2000) και θα δημιουργηθεί χάος, καθώς η λειτουργία του πολιτισμού μας βασίζεται, εξ ολοκλήρου σχεδόν, σε αυτά.
Η απειλή για ολικό μπλακ άουτ διαδόθηκε αστραπιαία και αρκετοί ήταν αυτοί που έκαναν λόγο ακόμη και για το τέλος του κόσμου, όπως τον ξέρουμε. Τελικά, εκτός από κάποια μικροπροβλήματα που διορθώθηκαν άμεσα, δεν συνέβη απολύτως τίποτα.
Αυτό μας θυμίζει την παγκόσμια αγωνία για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. Όταν ξέσπασε η κρίση το 2010, πολύ φοβούνταν ότι αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, τότε θα δημιουργηθεί ντόμινο σε χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, η αντίδραση των αγορών θα είναι απρόβλεπτη και οι συνέπειες ιδιαίτερα επιβαρυντικές για την παγκόσμια οικονομία.
Ακριβώς αυτή η παγκόσμια ανησυχία έγινε ο άσος στο μανίκι της ελληνικής κυβέρνησης ώστε να μπορεί να διαπραγματευθεί, σύμφωνα με τη «Θεωρία των Παιγνίων» καλύτερους όρους. Για αυτό το λόγο η Ε.Ε. προσφέρει αφειδώς δάνεια στην Ελλάδα, με την προϋπόθεση των μεταρρυθμίσεων.
Όμως, για να είναι έτοιμοι για όλα, τα τελευταία πέντε χρόνια, οι ευρωπαίοι και οι τράπεζες προετοιμάζονται – όπως έκαναν και οι τεχνικοί των υπολογιστών το 1999- για το χειρότερο σενάριο, και ως αποτέλεσμα η Άγκελα Μέρκελ δήλωσε ότι πλέον η Ευρώπη είναι πολύ πιο ισχυρή απέναντι στην ελληνική κρίση, από ότι ήταν το 2010.
Αυτή η ανακοίνωση ώθησε τις Βρυξέλλες κι άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες να αντιμετωπίσουν πιο δραστικά την ελληνική αδυναμία να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις. Η σφοδρή αντιπαράθεση μεταξύ των ευρωπαίων και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ βασίζεται ακριβώς σε αυτές τις εξελίξεις, ενώ το ελληνικό «όχι» στο δημοψήφισμα έφερε την Ελλάδα πιο κοντά παρά ποτέ στην έξοδο από το κοινό νόμισμα. Κι αν συμβεί αυτό, τότε θα ξέρουμε αν οι τεράστιοι φόβοι για παγκόσμιο ντόμινο στην οικονομία από ένα Grexit είχαν αντίκρισμα, ή ισχύει ό, τι και για τον ιό της χιλιετίας –αν και για το συγκεκριμένο ζήτημα, ίσως η ανησυχία να ήταν μόνο στο μυαλό κάποιων συγκεκριμένων ανθρώπων.
Όμως, το ελληνικό «όχι» ήταν άρνηση στα μέτρα λιτότητας και όχι θέληση για αποχώρηση από το ευρώ. Οι περισσότεροι που ψήφισαν όχι ήταν νέοι επαγγελματίες ή μορφωμένοι, οι οποίοι όμως παραμένουν άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι, οι οποίοι αν βρίσκονταν σε κάποια άλλη χώρα, θα ήταν θερμοί υποστηρικτές της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αυτοί αντιδρούν στα 5 χρόνια λιτότητας.
Οι παρατηρητές της κατάστασης θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το παράδοξο ότι αρκετοί Έλληνες υποστηρικτές της Ευρώπης, μαζί με ακροαριστερούς και ακροδεξιούς ψήφισαν «όχι». Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ θέλουν επιστροφή στη δραχμή, αλλά ξέρουν ότι οι περισσότεροι Έλληνες θέλουν παραμονή στο ευρώ, οπότε δεν θα βιαστούν να φύγουν από αυτό. Θα προτιμούσαν να τους αναγκάσουν οι Βρυξέλλες να βγουν από αυτό…
Η Αθήνα θα παίξει αυτό το παιχνίδι, με την παραίτηση του Βαρουφάκη να είναι η τελευταία κίνηση, στο πικρό τέλος.
Αν συμβεί αυτό, τότε η Ελλάδα θα γίνει μια «ανοιχτή πόρτα» για μετανάστες στην Ευρώπη, όπως έχουν απειλήσει στελέχη της κυβέρνησης. Η χώρα θα μπει στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας, με πολύ σοβαρές συνέπειες στην εξωτερική πολιτική της Ε.Ε.
Και το σημαντικότερο, η αξιοπιστία της νομισματικής ένωσης θα τεθεί εν αμφιβόλω με όλα τα ενδεχόμενα, πολιτικά και οικονομικά, να είναι ανοιχτά. Η ζημιά στην Ε.Ε. μπορεί να είναι κολοσσιαία και ίσως θανατηφόρα, για την εσωτερική συνοχή της.
Όπως και να έχει, οι Έλληνες έχουν ένα απίθανο δίλημμα: είτε να συμφωνήσουν σε ένα πρόγραμμα λιτότητας που καταστρέφει τις ζωές κυρίως των νεαρότερων και των γηραιότερων, ή να γυρίσουν στις αποτυχημένες εθνικές πολιτικές που τους έφεραν μέχρι αυτό το σημείο.
Ο κόσμος σύντομα θα ξέρει αν συμβεί –ή τι αντίκτυπο θα έχει- ο «ιός της Ελλάδας», αλλά θα πρέπει όλοι να θυμούνται ότι η Ευρώπη δεν είναι ούτε σύστημα ούτε παιχνίδι, αλλά ένα κοινό πεπρωμένο και για αυτό θα πρέπει να κατηγορούμε όλους αυτούς στις Βρυξέλλες και στην Αθήνα που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση.
Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 10 Ιουλίου 2015, 20:02
Eπιμέλεια-μετάφραση: Σωτήρης Σκουλούδης
