Αν ρωτούσε κάποιος πριν από μερικούς μήνες ακόμη στο Νόιστατ, μια πόλη με 45.000 κατοίκους κοντά στο Ανόβερο, για τον Γρηγόρη Αγγελίδη, το πιθανότερο είναι οι περισσότεροι που θα τον γνώριζαν να συνδύαζαν το όνομά του με το ποδόσφαιρο και κοινωνικές δραστηριότητες.
Ο Γ. Αγγελίδης είναι πρόεδρος της τοπικής ομάδας FC Wacker που παίζει στην 8η κατηγορία του γερμανικού ποδοσφαίρου καθώς και μέλος συλλόγου για την προώθηση και ανάδειξη της περιοχής, όπως και τοπικών επιτροπών για θέματα νεολαίας. Είναι ζήτημα αν κάποιος απαντούσε πως είναι και μέλος των Φιλελευθέρων (FDP). Παρά την ελάχιστη κομματική αναγνωρισιμότητα, ο Γρηγόρης Αγγελίδης κατακτά πριν από λίγους μήνες μια σίγουρη θέση στη λίστα των υποψήφιων βουλευτών του FDP στο κρατίδιο της Κάτω Σαξωνίας και στις 24 Σεπτεμβρίου εκλέγεται στην Μπούντεσταγκ. Ήταν τύχη; Μάλλον όχι.
Παιδί μεταναστών
Ο Γρηγόρης Αγγελίδης γεννήθηκε το 1965 στο Ανόβερο από γονείς μεταναστών. «Οι γονείς μου κατάγονται από το Κιλκίς» δηλώνει στην Deutsche Welle. «Αρχές του ’60 ήρθαν μετανάστες στη Γερμανία και δούλευαν ακόρντ, δηλαδή δουλειά με το κομμάτι στα εργοστάσια. Στα μέσα της δεκαετίας του ’70 ο πατέρας μου άνοιξε κατάστημα λιανικής, αλλά η μητέρα μου εργαζόταν με το κομμάτι μέχρι να βγει στη σύνταξη».
Αρχές του ’70, όταν ο μικρός Γρηγόρης φτάνει σε σχολική ηλικία, οι γονείς του τον στέλνουν στην Ελλάδα: «Όπως πολλοί γκασταρμπάιτερ τότε, ζούσαν με το όνειρο της επιστροφής. Από τη στιγμή που συνειδητοποίησαν ότι δεν πρόκειται να επιστρέψουν, με έφεραν πάλι πίσω στο Ανόβερο» σημειώνει.
Τρία χρόνια επισκέπτεται ο Γ. Αγγελίδης στην Ελλάδα το δημοτικό. Όταν επιστρέφει στο Ανόβερο, οι γονείς του τον δηλώνουν σε οικοτροφείο. Εδώ «τελειοποιεί» τα επόμενα δύο χρόνια τα γερμανικά του.
Στη συνέχεια επισκέπτεται τα δημόσια γερμανικά σχολεία, παίρνει το απολυτήριο λυκείου, μαθαίνει το επάγγελμα του τραπεζικού υπαλλήλου στην Dresdner Bank, εργάζεται στη συνέχεια στην Credit Suisse Γερμανίας και από το 2010 είναι μέτοχος εταιρείας διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων. Παράλληλα θα αναπτύξει μια πλούσια εθελοντική δραστηριότητα. Πρότυπό του είναι ο πατέρας του. Παρότι εργαζόταν στο κατάστημά του 70 ώρες την εβδομάδα, έβρισκε τον χρόνο για εθελοντική προσφορά σε ελληνικούς συλλόγους και στην εκκλησία. «Ομολογουμένως αυτό με επηρέασε πάρα πολύ» παραδέχεται ο Γ. Αγγελίδης.
Εκπρόσωπος του «νέου» FDP
Με την επαγγελματική του αποκατάσταση, αλλά πολύ περισσότερο με τη μετακόμιση μαζί με τη γυναίκα του και τους δύο τους γιους στα περίχωρα του Ανοβέρου, οι άλλοτε στενές σχέσεις που διατηρούσε με την ελληνική ομογένεια γίνονται όλο και πιο χαλαρές, τα ελληνικά του όλο και πιο φτωχά. Στο νέο περιβάλλον αναπτύσσει μια πλούσια εθελοντική δραστηριότητα. Το 2012 αποφασίζει να ενταχθεί στους Φιλελεύθερους. Αναφερόμενος στους λόγους θα πει: «Είχα την εντύπωση ότι η κοινωνία μας έχει πάρει λάθος δρόμο. Δηλαδή, πάει να γίνει μια κοινωνία που κηδεμονεύει, η οποία θάβει τα ταλέντα αντί να τα προωθεί». Κατά την άποψή του το FDP είναι εκείνο το κόμμα που υπερασπίζεται περισσότερο από κάθε άλλο το δικαίωμα της ατομικής πρωτοβουλίας αλλά και την ελευθερία.
Η εθελοντική προσφορά και οι απόψεις του εντυπωσιάζουν στο νέο του κόμμα. Πολιτικοί του φίλοι τον πείθουν να υποβάλει υποψηφιότητα για βουλευτής. Τελικά καταφέρνει να κερδίσει όλες τις εσωκομματικές ψηφοφορίες και να μπει σε εκλόγιμη θέση στη λίστα των υποψηφίων του κόμματός του. Η εκλογή του προκαλεί σε τρίτους έκπληξη. O Γρηγόρης Αγγελίδης ούτε πολλά χρόνια ήταν μέλος του κόμματος και ούτε είχε αποκτήσει κάποιες πολιτικές περγαμηνές. Αναλύοντας τους λόγους της επιτυχίας του καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν σχετίζονται μόνο με το πρόσωπό του: «Είναι ένδειξη των πρόσφατων εξελίξεων στο κόμμα μου. Μετά την αποτυχία να επιστρέψουμε στη βουλή πριν από τέσσερα χρόνια έπρεπε να χαράξουμε μια νέα γραμμή. Τo “νέo” FDP χαρακτηρίζουν καινούργιες δομές, νέα πρόσωπα και μια νέα σκέψη. Τα κομματικά μέλη ήταν της άποψης πως ένας κύριος Αγγελίδης με τον τρόπο που σκέφτεται και δραστηριοποιείται εκφράζει τέλεια αυτόν τον προσανατολισμό».
Γερμανός του Βορρά
Αν τον ρωτήσει κάποιος πως βλέπει ο ίδιος τον εαυτό του, αν αισθάνεται πιο πολύ Έλληνας παρά Γερμανός, ο Γρηγόρης Αγγελίδης απαντά χωρίς περιστροφές: «Έχω διαπιστώσει για μένα ότι είμαι ένας Γερμανός του Βορρά. Έτσι είναι». Αυτή η διαπίστωση αφορά σίγουρα στο ταμπεραμέντο του – ήρεμος, συνετός και χαμηλών τόνων. Και ποια σημασία έχει η Ελλάδα για αυτόν; «Στην Ελλάδα έχω τις οικογενειακές μου ρίζες. Πατρίδα μου είναι πλέον η Γερμανία. Έχω όμως, αν θέλετε, την πολυτέλεια να είμαι συνδεδεμένος με δύο χώρες και δύο πολιτισμούς» τονίζει.
Βέβαια, αυτή η «πολυτέλεια» επισκιάστηκε τα τελευταία χρόνια από τον αντίκτυπο που είχε στη Γερμανία η κρίση χρέους της Ελλάδας. Στα κομματικά όργανα και σε άπειρες συζητήσεις με μέλη και οπαδούς τού ζητούσαν να πάρει θέση. Αν, για παράδειγμα, ταυτίζεται ή όχι με τη σκληρή γραμμή του προεκλογικού προγράμματος του FDP για δημοσιονομική πειθαρχία των κρατών-μελών της Ευρωζώνης και την παροχή δανείων μόνον εφόσον συμμετέχει το ΔΝΤ. Η απάντηση που έδινε ο Γρηγόρης Αγγελίδης ήταν αυτή που έδωσε και στην Deutsche Welle: «Θα πρέπει να αναζητήσουμε τις λύσεις και τα μέσα που θα οδηγήσουν την ελληνική οικονομία προς μια βιώσιμη κατεύθυνση και οι οποίες όντως θα βοηθήσουν τους Έλληνες. Αν εξετάσουμε τα προηγούμενα χρόνια, διαπιστώνουμε πως υπήρξαν εξελίξεις που δεν βοήθησαν τους ανθρώπους στην Ελλάδα και παράλληλα οδήγησαν σε μια έλλειψη κατανόησης στην υπόλοιπη Ευρώπη και τη Γερμανία. Θα πρέπει να ξεπεράσουμε αυτήν την κατάσταση. Το ζητούμενο είναι ποια μέσα βοηθούν πράγματι».
Πηγή: DW
