Τον Αύγουστο του 1990 το Ιράκ εισέβαλε στο Κουβέιτ. Εικοσιπέντε χρόνια μετά, πόσοι γνωρίζουν κάποιες λεπτομέρειες που έχουν μεταβάλλει ριζικά την γεωπολιτική κατάσταση στη Μέση Ανατολή;
Ιρακινές κρατούν φωτογραφίες του Σαντάμ Χουσεΐν το 1991
Το μικρό εμιράτο του Κουβέιτ αυξάνει την ποσότητα εξόρυξης πετρελαίου με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι να υποφέρουν, διότι όλα τα επιπρόσθετα βαρέλια τα οποία ρίχνει στην αγορά το Κουβέιτ πιέζουν τις τιμές προς τα κάτω.
Το Κουβέιτ αντί να σταματήσει την αύξηση της παραγωγής αμέσως, συνεχίζει επίμονα στην ίδια τακτική, γεγονός που εκλαμβάνεται ως προβοκάτσια. Κάπως έτσι, ο ηγέτης του Ιράκ, Σαντάμ Χουσεΐν αποφασίζει να δώσει στη γείτονα χώρα ένα μάθημα. Στις 2 Αυγούστου του 1990 δίνει διαταγή για επίθεση και εν ριπή οφθαλμού το εμιράτο βρίσκεται υπό κατοχή. Μερικούς μήνες αργότερα, στις 17 Ιανουαρίου του 1991 η «διεθνής συμμαχία» με προεξάρχουσες τις ΗΠΑ ξεκινούν αεροπορικές και χερσαίες επιδρομές στο Ιράκ και εν συνεχεία στο Κουβέιτ.
Η πραγματική ιστορία
(Η Έιπριλ Γκλάσπι (αριστερά) με τον Σαντάμ)
Το παραμύθι είναι παλιό. Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, οι ΗΠΑ έβαλαν τον Σαντάμ Χουσεΐν να επιτεθεί στο Ιράν. Την επιχείρηση κανόνισαν και χρηματοδότησε η κοντινότερη τράπεζα, το Κουβέιτ. Έλα όμως που κάποια μέρα το Κουβέιτ ζήτησε τα λεφτά του πίσω…
Ο Σαντάμ, όπς κάθε καλός και υπάκουος ηγέτης, κάλεσε τον εκπρόσωπο του αφεντικού, την πρεσβευτή των ΗΠΑ και της εξήγησε πως έχει η κατάσταση.
«Οι ενδοαραβικές διενέξεις δεν αφορούν στις ΗΠΑ», απάντησε η αμερικανίδα πρεσβευτής Έιπριλ Γκλάσπι στον Σαντάμ, κι εκείνος παίρνοντας το πράσινο φως, εισέβαλε στο Κουβέιτ…
Αυτός ήταν ο πρώτος πόλεμος στον Κόλπο. Ύστερα είχαμε την συντονισμένη αμερικανο-βρετανική προβοκάτσια για τα δήθεν όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ, για να δικαιολογηθεί η δεύτερη επίθεση στο Ιράκ και η κατοχή του προς όφελος αμερικανικών πολυεθνικών εταιριών.
Ο ταλαίπωρος Σαντάμ δεν είχε υπολογίσει πως από την αρχή του είχαν στήσει μηχανή, με αποτέλεσμα να πέσει ο ουρανός επάνω στον ιρακινό λαό και στο τέλος να την πληρώσει κι ο ίδιος!
Πόσο «καθαρός» ήταν εκείνος ο πόλεμος;
Ο πόλεμος, με αφορμή την εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ ,αποτέλεσε ένα νέο κεφάλαιο στην σύγχρονη ιστορία των πολέμων, ειδικά σε ό,τι αφορά την τηλεοπτική «σκηνοθεσία».
Ήταν ο πρώτος πόλεμος σε ζωντανή μετάδοση. Οι απογειώσεις μαχητικών αεροπλάνων, ο φωτισμένος ουρανός πάνω από τη Βαγδάτη, οι ορατοί στόχοι στα ηλεκτρονικά συστήματα, όπου εν συνεχεία έπεφταν οι βόμβες: όλα αποδείκνυαν την απόλυτη κυριαρχία των ΗΠΑ, που εξαπέλυσαν «χειρουργικές επιθέσεις» εναντίον του πληθυσμού.
Όμως, ο υψηλής τεχνολογίας «καθαρός πόλεμος» είχε και τις βρώμικες σελίδες του: τις πολλές παράπλευρες απώλειες. Το Νοέμβριο του 2014 η ανθρωπιστική οργάνωση Reprieve δημοσίευσε έκθεση σύμφωνα με την οποία τα τελευταία χρόνια θανατώθηκαν από επιθέσεις μη επανδρωμένων αποστολών 41 μαχητές και 1147 πολίτες.
Έτσι άνοιξε ο ασκός του Αιόλου
Με το ξέσπασμα του πολέμου στο Κουβέιτ ξεκίνησε στη Μέση Ανατολή ένας άλλος πόλεμος.
«Καλούμε όλους τους Άραβες, όλους τους πιστούς αγωνιστές, οι οποίοι συνδέονται με τη Τζιχάντ» ήταν τα λόγια του Σαντάμ Χουσεΐν τον Ιανουάριο του 1991. «Τους καλούμε να πολεμήσουν ενάντια στις δυνάμεις του κακού, της προδοσίας και της διαφθοράς. Αυτό είναι το καθήκον σας.» Η έκκληση εκείνη όμως, απέβη μάταιη, καθώς ουδένας την είχε ακολουθήσει.
Αλλά εκείνο που δεν είχε καταφέρει ο Σαντάμ Χουσεΐν το κατάφεραν εκείνοι που επέβαλαν το εμπάργκο ενάντια στο Ιράκ, που είχε έντονη επίδραση στον ιρακινό λαό.
«Ίσως να ήταν η επιστροφή στο Θεό», ένας τρόπος με τον οποίο οι Ιρακινοί προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν την καταστροφή από τον Πόλεμο του Κόλπου» γράφει ο ιρακινός πολιτειολόγος Φάναρ Χάνταντ. Η ανάγκη για αντιμετώπιση της πολιτικής διαφθοράς που ήταν ήδη έντονη τη δεκαετία του ’80 κατά τη διάρκεια του πολέμου εναντίον του Ιράν και η διεθνής εισβολή το 2003 αύξησαν πολύ τη επιρροή του ριζοσπαστικού Ισλάμ.
Η επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου» με την έντονη συμμετοχή της Σαουδικής Αραβίας άφησε πίσω της πολλές αμερικανικές δυνάμεις στη χώρα, κάτι που οδήγησε το 1993 στην ενδυνάμωση της τρομοκρατικής ομάδας αλ Κάιντα.
Μπορεί η διεθνής κοινότητα να αποδυνάμωσε στρατιωτικά τον κοσμικό δικτάτορα Χουσεΐν αλλά αντικαταστάθηκε από δυνάμεις με έντονη πλέον επιθετικότητα προς τη Δύση.
(Με πληροφορίες από styx.gr και DW)
