Το παρακάτω άρθρο είναι του Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ-Αριστερά- Νέες Δυνάμεις, ο οποίος εξηγεί τι συμβαίνει στο παρασκήνιο για το ζήτημα του Κυπριακού.
Το άρθρο
Σήμερα η Κύπρος περνά για ακόμα μια φορά από μια δύσκολη συγκυρία. Πέραν της έντασης που προκάλεσε η Τουρκία στην κυπριακή ΑΟΖ, δεν φαίνεται προοπτική για επανέναρξη των συνομιλιών. Αυτή η κατάσταση δεν εκπλήττει κανένα και οι (μη) εξελίξεις ήταν προδιαγεγραμμένες.
Η ευθύνη βαραίνει τόσο τον πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη όσο και την Τουρκία.
Από το Κραν Μοντανά και μετά, ο Νίκος Αναστασιάδης δεν κατέβαλε ουσιαστικά καμία προσπάθεια για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Αναφερόταν συστηματικά σε διάφορες ιδέες όπως η «αποκεντρωμένη ομοσπονδία», το «κοινοβουλευτικό μοντέλο» κτλ. Από καιρό εις καιρό εξέφραζε και άλλες θέσεις αλλά ούτε μία φορά δεν δήλωσε ρητά ότι αποδέχεται το Πλαίσιο Γκουτέρες.
Δεν ανταποκρίθηκε στην ξεκάθαρη τοποθέτηση του Μουσταφά Ακιντζί, για να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων προκειμένου να μετατρέψουν το Πλαίσιο Γκουτέρες σε στρατηγική συμφωνία. Περιορίστηκε στο να παίζει με τον χρόνο. Νόμισε ότι χάρη στις συνεργασίες στην περιοχή η Κύπρος έχει γίνει γεωπολιτική δύναμη και θα μπορούσε να επιχειρήσει γεωτρήσεις για φυσικό αέριο ανενόχλητη μέχρι τέλους. Ήταν ξεκάθαρο ότι αυτή η πολιτική θα οδηγούσε στην εμπλοκή της Τουρκίας κάτι που ήξερε και ο ίδιος ο Πρόεδρος Αναστασιάδης.
Ό,τι κι αν λέει σήμερα, είναι και ο ίδιος υπεύθυνος για το αδιέξοδο που έφερε τις παράνομες ενέργειες έρευνας Φυσικού Αερίου της Τουρκίας στη κυπριακή ΑΟΖ. Δεν επέδειξε θέληση να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, επιχείρησε να αμφισβητήσει την πολιτική ισότητα των Τουρκοκυπρίων και να κρατήσει την Τουρκία εκτός του ενεργειακού παιχνιδιού. Παρά την προειδοποίηση που «ξέφυγε» του προέδρου του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου ότι αν δεν επαναρχίσουν οι συνομιλίες «θα προκληθεί τσουνάμι», και παρά τις συστηματικές προειδοποιήσεις του ΑΚΕΛ, ο Νίκος Αναστασιάδης δεν εκάμφθη.
Από την άλλη πλευρά έχουμε μια Τουρκία η οποία μετά το Κραν Μοντανά προέβη σε δηλώσεις δια στόματος Τσαβούσογλου ότι η ιδέα της ομοσπονδίας είχε πεθάνει. Ανακοίνωνε απερίφραστα στην κοινή γνώμη ότι πέρασε ο χρόνος αναζήτησης λύσης στο πλαίσιο των παραμέτρων των Ηνωμένων Εθνών. Δηλαδή στη βάση του ομοσπονδιακού κράτους. Ο Τσαβούσογλου ήθελε να αρπαχτεί από τα λόγια του Αναστασιάδη που εκστόμισε πίσω απο κλειστές πόρτες, ότι είναι ανοικτός σε λύση δύο κρατών- συνομοσπονδία, κτλ. Στόχος του ήταν να κτίσει μια προοπτική λύσης «δύο κρατών» ή «συνομοσπονδίας». Έτσι παραμερίζοντας και υποτιμώντας τον Μουσταφά Ακιντζί έφερε στο προσκήνιο τον θιασώτη της συνομοσπονδίας Κουντρέτ Οζερσάι.
Αυτή η σύμπραξη Αναστασιάδη- Τσαβούσογλου, αποδόμησε την μοναδική βάση συνομιλιών που είναι το Πλαίσιο Γκουτέρες και κατ’ επέκταση η ομοσπονδιακή λύση. Δεν είναι τυχαίο ότι η ειδική απεσταλμένη του ΓΓ, κα Λούτ, παρά τις έντονες προσπάθειες της, δεν κατάφερε να βρει κοινή βάση μεταξύ των δύο πλευρών για να ξεκινήσουν οι συνομιλίες. Διότι η πολυπόθητη βάση είχε ήδη παραμεριστεί από τους Αναστασιάδη και Τσαβούσογλου.
Οι δύο ανταγωνιστές οφείλουν να θέσουν ένα τέρμα το συντομότερο δυνατόν σε αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι. Η έξοδος από τον φαύλο κύκλο και η επανέναρξη της διαδικασίας διαπραγματεύσεων είναι πάρα πολύ κρίσιμη. Εδώ ίσως ο Μουσταφά Ακιντζί πρέπει να κάνει ακόμα μια υπέρβαση και να αναλάβει κάποιες πρωτοβουλίες. Χωρίς να συμβιβαστεί στο θέμα της πολιτικής ισότητας των Τουρκοκυπρίων, μπορεί να προβεί σε προτάσεις στο θέμα της «αποτελεμσατικής συμμετοχής». Φυσικά, σε ένα ομοσπονδιακό κράτος δεν είναι δυνατόν να λαμβάνονται αποφάσεις χωρίς τη συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στα εκτελεστικά, δικαστικά και νομοθετικά όργανα. Αλλά μπορεί να αναθεωρηθεί το αίτημα μιας θετικής ψήφου σε κάθε ομοσπονδιακό όργανο, σημαντικό ή ασήμαντο.
Ένα τέτοιο άνοιγμα από τον Μουσταφά Ακιντζί θα εκτιμηθεί τόσο από τον ΟΗΕ όσο και από την ΕΕ. Επίσης θα κλείσει και το δρόμο σε κάποια «λογικοφανή» επιχειρήματα του Νίκου Αναστασιάδη.
Η Κύπρος περνάει δύσκολες στιγμές. Είναι υποχρέωσή ολονών μας να είμαστε δημιουργικοί.
