Η «επιστροφή» του Σίλβιο Μπερλουσκόνι στην πολιτική αρένα δεν θα είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, αλλά ούτε και αναμένεται να αποδειχθεί επιτυχής.
Ο «Σίλβιο του μπούγκα – μπούγκα» δεν πείθει πια τους του Ιταλούς ψηφοφόρους. «Η πολιτική του πρόταση» είναι εκκεντρική, δηλώνει ο Μάριο Μόντι ο οποίος προσπαθεί, «τηρουμένων των αναλογιών» να ανασυστήσει την χαμένη τιμή της ιταλικής Χριστιανοδημοκρατίας με τις ευλογίες του Βατικανού, των τραπεζιτών και των δανειστών της χώρας.
«Αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν εγγυηθεί το χρέος της Ιταλίας τότε η χώρα θα φύγει από το Ευρώ» διαλαλεί ο «Καβαλιέρε» αλλά μόνον συγκαταβατικά χαμόγελα εισπράττει. Ο «αντιγερμανισμός» του είναι πυροτέχνημα και μάλιστα πολύ όψιμο για να πείσει του Ιταλούς.
Μία από τις πλέον πρόσφατες δημοσκοπήσεις για λογαριασμό της εφημερίδας «Il Sole 24 Ore» του ινστιτούτου CISI καταγράφει τις δημοφιλίες των πολιτικών ηγετών. Ο αδιαμφισβήτητος μέχρι στιγμής νικητής αυτής της επικοινωνιακής αναμέτρησης είναι ο ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος και της ευρύτερης Κεντραριστεράς ,ο Πιέρ Λουϊτζι Μπερσάνι με ένα ποσοστό της τάξης του 36,2%. Ο Μάριο Μόντι έπεται με 23,3% και ο Μπερλουσκόνι βλέπει την πλάτη των προηγούμενων με ποσοστό 21,8%. Δεν είναι μικρό ποσοστό αλλά δεν είναι και αρκετό για να διασφαλίσει μία δυναμική αντεπίθεση κατά την προεκλογική εκστρατεία που θα οδηγήσει στις εκλογές του Φεβρουαρίου.
Αυτή η δημοσκόπηση δεν πρόλαβε να καταγράψει με ακρίβεια τις αντιδράσεις των Ιταλών μετά την ανακοίνωση του Μόντι πως κατέρχεται στις εκλογές επικεφαλής κεντρώου σχηματισμού. Έτσι στην πρόθεση ψήφου προηγείται πάντα η Κεντροαριστερά με 34,6%, έπεται ο Μπερλουσκόνι αλλά με 19,7% και ως τρίτο κόμμα εμφανίζεται αυτό του ηθοποιού Μπέπε Γκρίλο με 14,3%. Τελικά οι επερχόμενες εκλογές θα καταδείξουν αν ο Γκρίλο είναι ένας ακόμη διάττοντας αστέρας ή όμως και το αντίθετο.
Στους διαδρόμους των Βρυξελλών ο Μπερλουσκόνι είναι μία «τελειωμένη υπόθεση» παρά τις κραυγές του Ιταλού επιχειρηματία ο οποίος αρραβωνιάστηκε, εκδίκασε το διαζύγιό του, που του κοστίζει «ο κούκος αηδόνι», μιλά για επιστροφή στη Λιρέτα, αποτυγχάνει στο να πείσει την Λέγκα του Βορρά να κατέλθει από κοινού στις εκλογές. Με λίγα λόγια ο Σίλβιο κάνει τα πάντα για να διατηρηθεί στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος αλλά οι εποχές της κυριαρχίας του έχουν παρέλθει.
Στη Ρώμη οι εκτιμήσεις για επερχόμενη συνεργασία της Κεντροαριστεράς με τον Μάριο Μόντι οργιάζουν. Ορισμένοι κύκλοι πιστεύουν μάλιστα πως η συζήτηση αυτή έχει ολοκληρωθεί. Ανάλογες πληροφορίες έχει συλλέξει και ο ΣΥΡΙΖΑ που παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τις εξελίξεις.
Μία τέτοια προοπτική θα ικανοποιούσε αφάνταστα το Παρίσι, θα επέφερε ποιοτικές αλλαγές στη Μαδρίτη, θα παρέσυρε προς την Κεντροαριστερά την Πορτογαλία και βεβαίως θα έβαζε στη γωνία την Γερμανία.
Το Βερολίνο αναγνωρίζει πως αμέσως μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2013 η Γερμανία θα πρέπει να εισέλθει στον δικό της κύκλο λιτότητας. Μέχρι τότε είναι πάρα πολύ πιθανό το γερμανικό τραπεζικό σύστημα να έχει υποστεί ευρείας κλίμακας καθίζηση λόγω της έκθεσής του σε αθρόες δανειοδοτήσεις στην αγορά εμπορικών πλοίων (κατά την περίοδο του 2006-2009). Η σημερινή τιμή αγοράς αυτών των εμπορικών σκαφών έχει υποστεί μείωση κατά τα 2/3.
Κατά τους διεθνείς εκτιμητές, η έκθεση των γερμανικών τραπεζών σε αυτά τα δάνεια κάνει το Βερολίνο να ανατριχιάζει από αγωνία.
Αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής πως η προειδοποίηση της Άγγελα Μέρκελ πως το 2013 θα είναι πιο δύσκολο από το 2012 δεν αφορά ούτε την Ευρώπη ούτε βεβαίως την Ιταλία ή την Ελλάδα. Αφορά πρωτίστως αν όχι αποκλειστικά την Γερμανία.
Σε αυτά τα πλαίσια η οποιαδήποτε ανατροπή στους συσχετισμούς δυνάμεων εντός Ευρωζώνης μπορεί και να αποβεί κομβική για τις δυνατότητες της Γερμανίας να επιβάλλει τις απόψεις της, τουλάχιστον με την άνεση με την οποία τις επέβαλλε μέχρι και πρόσφατα.
Οι εκλογές στην Ιταλία θα καθορίσουν μέχρι ενός σημείου την εικόνα της επόμενης ημέρας στην Ευρώπη της ύφεσης και της ανεργίας. Με τον Ευρωπαϊκό Νότο σε κλίμα κεντροαριστερού οίστρου και το Παρίσι να οικοδομεί μέτωπο κατά τα συντηρητικού Βερολίνου, τα πράγματα θα είναι οπωσδήποτε πιο ενδιαφέροντα και πάντως καθόλου βαρετά.
