Περισσότεροι από 200 πρόσφυγες Ροχίνγκια έφτασαν τα ξημερώματα της Τετάρτης (22/11) στην επαρχία Άτσεχ της Ινδονησίας και οδηγήθηκαν σε προσωρινό Κέντρο Υποδοχής, παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής.
Συνολικά, 219 πρόσφυγες, ανάμεσα τους 91 γυναίκες και 56 παιδιά, έφτασαν σε παραλία στο νησί Σαμπάνγκ, στο άκρο του μεγάλου νησιού Σουμάτρα, σύμφωνα με τις τοπικές αρχές και τη UNHCR.
Υπενθυμίζεται ότι περισσότεροι από χίλιοι πρόσφυγες Ροχίνγκια έχουν φτάσει μέσω θαλάσσης σε διάστημα μίας εβδομάδας στην επαρχία Άτσεχ.
Μπροστά στην εχθρότητα των κατοίκων, που απειλούσαν να τους ξαναστείλουν στη θάλασσα, οι τοπικές αρχές συμφώνησαν να τους μεταφέρουν με φέρι μπόουτ σε προσωρινό Κέντρο Υποδοχής.
«Αυτό που προβλέπεται είναι οι πρόσφυγες να μεταφερθούν σε Κέντρο Υποδοχής στην Λοκσεουμάουε», δήλωσε ο Ναουφάλ ,διευθυντής της κοινωνικής υπηρεσίας του Σαμπάνγκ.
Η μεταφορά αυτή έγινε σε συντονισμό με την UNHCR, ενώ στους πρόσφυγες, που πέρασαν το βράδυ στην παραλία, δόθηκαν τρόφιμα και νερό.
Την Τρίτη μια άλλη ομάδα 256 προσφύγων, που είχε φτάσει λίγες ημέρες νωρίτερα σε περιοχή πιο ανατολικά και αρχικά είχε απωθηθεί από τους κατοίκους της περιοχής Μπιρεουέν, οδηγήθηκε στο ίδιο προσωρινό Κέντρο Υποδοχής.
Μουσουλμανική μειονότητα, οι Ροχίνγκια είναι στόχος διώξεων στη Μιανμάρ και χιλιάδες από αυτούς διακινδυνεύουν κάθε χρόνο τις ζωές τους κάνοντας μεγάλα και επικίνδυνα ταξίδια στη θάλασσα, συχνά σε αυτοσχέδια πλοιάρια, προκειμένου να φτάσουν στη Μαλαισία ή την Ινδονησία.
Όπως και την προηγούμενη εβδομάδα, όταν οι κάτοικοι του Άτσεχ απώθησαν πολλά πλοία με Ροχίνγκια που είχαν αναχωρήσει από το Μπανγκλαντές, μέλη της τοπικής κοινωνίας απείλησαν σήμερα το πρωί να τους στείλουν πίσω στη θάλασσα.
«Ιός της απόρριψης»
«Η κατάσταση επί του πεδίου δεν είναι καλή αυτή τη στιγμή. Ο ιός της απόρριψης έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο», εκτίμησε σήμερα ο Φαϊσάλ Ράχμαν που συνεργάζεται με την UNHCR.
Πολλοί κάτοικοι του Άτσεχ, που έχουν υπομείνει δεκαετίες αιματηρών συγκρούσεων λόγω της ύπαρξης ενός αυτονομιστικού κινήματος στην επαρχία, αντιμετώπιζαν με ευαισθησία αυτούς τους μουσουλμάνους πρόσφυγες. Αλλά κάποιοι παραπονιούνται πλέον ότι οι Ροχίνγκια απορροφούν τους ήδη περιορισμένους πόρους τους και συχνά συγκρούονται με τον τοπικό πληθυσμό.
Κάθε χρόνο στο τέλος του έτους, όταν οι συνθήκες στη θάλασσα είναι πιο ευνοϊκές, οι Ροχίνγκια προσπαθούν να φτάσουν στην Ινδονησία και τη Μαλαισία από το Μπανγκλαντές όπου ζουν περίπου ένα εκατομμύριο μέλη αυτής της μουσουλμανικής μειονότητας, που είναι απάτριδες. Περίπου 750.000 έφυγαν από τη Μιανμάρ το 2017 λόγω των διώξεων του στρατού.
Σύμφωνα με την UNHCR, περισσότεροι από 2.000 Ροχίνγκια αποπειράθηκαν πέρυσι να κάνουν το επικίνδυνο αυτό ταξίδι, εκ των οποίων 200 έχασαν τη ζωή τους ή αγνοούνται.
Η Ινδονησία δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και αναφέρει ότι δεν είναι υποχρεωμένη να υποδέχεται αυτούς τους πρόσφυγες, επικρίνοντας τις γειτονικές χώρες ότι τους έκλεισαν τις πόρτες τους.
Όμως οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκτιμούν ότι η Τζακάρτα θα έπρεπε να κάνει περισσότερα για να τους βοηθήσει στο πλαίσιο άλλων διεθνών συμβάσεων.
«Αυτές οι συμβάσεις επίσης υποχρεώνουν την Ινδονησία να διασώζει όσους κινδυνεύουν στη θάλασσα», δήλωσε ο Ουσμάν Χαμίντ εκτελεστικός διευθυντής της Διεθνούς Αμνηστίας στην Ινδονησία. «Το πιο πρόσφατο κύμα προσφύγων δείχνει ότι υπάρχει μια έκτακτη ανάγκη και ότι οι Ροχίνγκια αντιμετωπίζουν ανθρωπιστική κρίση», πρόσθεσε.
