«Αμέσως μετά την Αμερική βρέθηκα στις Βρυξέλλες για να συνεχίσω τις σπουδές και από εκεί ταξίδευα ολομόναχη στην Τσεχία και στην Βουλγαρία για να κλείσω συμφωνίες με ορχήστρες που θα αναλάμβαναν να εκτελέσουν τα έργα μου. Και τι δεν μου έχει τύχει σε αυτά τα ταξίδια…
Θυμάμαι όταν είχα πάει πρώτη φορά στην Σόφια είχα πάθει σοκ όταν είδα στον δρόμο έναν αρκουδιάρη με την αρκούδα του, κάτι που ήξερα μόνο από διηγήσεις.
Όταν πήγα στην Τσεχία, έφτασα στην Πράγα και από εκεί έπρεπε να πάρω το τρένο και να βρεθώ σε μια μικρή κωμόπολη όπου με περίμενε η ορχήστρα και επειδή οι σταθμοί δεν είχαν καν πινακίδες, έπρεπε να μετράω τις στάσεις για να μην χαθώ. Πότε έπιανα κουβέντα με τον οδηγό για να με ειδοποιήσει να κατέβω, πότε κατέβαινα σε λάθος στάση και περίμενα τρεις ώρες μέσα στο χιόνι για να έρθουν να με πάρουν. Αλλά δεν φοβόμουν. Μάλλον είχα άγνοια κινδύνου» δήλωσε χαρακτηριστικά.
