Ο Στέλιος Παρλιάρος κάνει μια αναδρομή στα πρώτα του βήματα στον κόσμο της ζαχαροπλαστικής και αποκαλύπτει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στο ξεκίνημά του.
«Εάν δεν είχα πάει στου Παπασπύρου, μπορεί να μην είχα ακολουθήσει αυτήν την πορεία. Τότε μου άρεσαν το σχέδιο και η αρχιτεκτονική, αλλά η ζαχαροπλαστική με συνεπήρε. Και εννέα μήνες μετά μου δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψω στο Χίλτον».
Άρα, σταθήκατε τυχερός στη ζωή σας:
«Ναι, αλλά την τύχη την αξιοποίησα. Γιατί έβλεπα κι άλλους συναδέλφους που κοιτούσαν το ρολόι να φύγουν. Εγώ καθόμουν και πέραν του ωραρίου. Με ενδιέφεραν τα πάντα. Από την τροφοδοσία μέχρι το σέρβις. Γι’ αυτό πήρα και την απόφαση τόσο μικρός να ανοίξω μαγαζί. Είχα πάει και το πρώτο μου ταξίδι στη Γαλλία και είχα ενθουσιαστεί. Και βρήκα το μικρό υπόγειο με λεφτά του πατέρα μου και τρομερές ταλαιπωρίες. Δεν είχα χρήματα ούτε για φορτηγάκι και μετέφερα τα γλυκά από το εργαστήριό μου με ταξί στο Κολωνάκι».
ΠΗΓΗ: Καθημερινή
Επιμέλεια: Τέλης Αλεξανδρόπουλος
