Η Βανέσα Αδαμοπούλου έχει τόσα πολλά να δώσει στην τέχνη, που αποφάσισε να καταπιαστεί και με τη συγγραφή μυθιστορημάτων.
Το τραγούδι δεν μπορεί να εκφράσει ολόκληρο τον καλλιτεχνικό οίστρο της Βανέσας και δοκίμασε την πεζογραφία, μετά μπορεί να ακολουθήσουν και άλλες μορφές τέχνης, η γλυπτική ή η ζωγραφική, ποιος ξέρει;
Έγραψες βιβλίο;
«Ναι, ένα μυθιστόρημα με τίτλο ”Αθώοι στον Έρωτα”, που κυκλοφόρησε αυτή την εβδομάδα από τις Εκδόσεις Καστανιώτη».
Γιατί ξεκίνησες να γράφεις;
«Ήταν κάποια πράγματα που είχαν ωριμάσει μέσα μου και ένιωθα την ανάγκη να τα γράψω. Νομίζω πως το γράψιμο λειτουργεί πάντα ψυχοθεραπευτικά».
Μέσα σε αυτή την αφήγηση υπάρχουν και δικά σου στοιχεία, βιωματικά;
«Ναι, έχει πολλά δικά μου βιωματικά στοιχεία, αν και πρόκειται για ιστορία εποχής. Αναφέρεται στη μεταπολεμική Ελλάδα, σε ένα χωριό στην επαρχία. Χρονικά, δεν έχει αναφορές σε εμένα, αλλά στη ζωή στο χωριό και το πώς την έζησα εγώ στα παιδικά μου χρόνια με τον παππού και τη γιαγιά. Και οι περισσότεροι χαρακτήρες του βιβλίου είναι επίσης άνθρωποι του χωριού, όπως τους έζησα εγώ στην Ανδρίτσαινα, στην Πελοπόννησο».
Υπήρξε δικός σου άνθρωπος που σε στήριξε και σε προέτρεψε να γράψεις βιβλίο;
«Όσο έγραφα και οι σελίδες πολλαπλασιάζονταν, οι δικοί μου άνθρωποι, της οικογένειάς μου και αυτοί που εμπιστεύομαι, διάβαζαν. Τα σχόλιά τους ήταν πολύ θετικά. Αυτοί με πίεσαν να το ολοκληρώσω και στη συνέχεια να προσπαθήσω να το εκδώσω».
Από το τραγούδι περνάς στη συγγραφή;
«Γενικώς, δεν πιστεύω στην ύπαρξη της ταμπέλας. Δεν είμαι ταγμένη αποκλειστικά σε ένα είδος τέχνης. Πιστεύω πως ό,τι σε εκφράζει μπορείς να το κάνεις. Δεν θεωρώ πως τώρα είμαι ή δεν είμαι συγγραφέας. Το βιβλίο ήταν κάτι που μου βγήκε. Αν μου βγει ξανά, θα το επαναλάβω».
ΠΗΓΗ: Down Town
