*** Προ ολίγης ώρας συνέβη το εξής..:
Ετοιμάζομαι να γράψω το καθημερινό άρθρο μου,
το οποίο έχω αποφασίσει να φέρει τον τίτλο
«Η εκκωφαντική σιωπή τού Άδωνη Γεωργιάδη και το retweet με νόημα».
*** Από τη μία,
θα αναφερόμουν και θα έθιγα
την απολύτως συνειδητή επιλογή τού Άδωνη Γεωργιάδη
να σιωπήσει σε δύο υποθέσεις
που αυτές τις μέρες συγκλονίζουν την Ελληνική Κοινωνία.
Ο παραδοσιακά λαλίστατος αντιπρόεδρος τής Νέας Δημοκρατίας
και επίλεκτος τού Κούλη Μητσοτάκη,
επιδόθηκε σε ηχηρή αφωνία
και δεν βρήκε να πει μία κουβέντα για το γεγονός
ότι ο συνεπώνυμός του, Νίκος Γεωργιάδης,
πάλαι ποτέ υψηλόβαθμο στέλεχος τού κόμματος
και πρώην σύμβουλος τού νυν αρχηγού τής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης,
θεωρήθηκε πρωτοβαθμίως από την Ελληνική Δικαιοσύνη
ως ένοχος για επ’ αμοιβή ασέλγεια εις βάρος ανηλίκων.
Επίσης,
ο παραδοσιακά λαλίστατος αντιπρόεδρος τής Νέας Δημοκρατίας
και επίλεκτος τού Κούλη Μητσοτάκη,
επιδόθηκε σε ηχηρή αφωνία
και -για λόγους που όλοι αντιλαμβανόμαστε- δεν βρήκε να πει μία κουβέντα
για τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις που έκανε η «Ζούγκλα»
περί τής απόπειρας ανθρωποκτονίας εις βάρος τού διαιτητή Τζήλου
και των εμπλεκομένων στη μαφιόζικη επίθεση.
*** Από την άλλη,
θα αναφερόμουν και θα έθιγα το απρόσμενο στοιχείο που συνήντησα
μπαίνοντας στον λογαριασμό που διαθέτει στο Twitter ο Άδωνης Γεωργιάδης,
προκειμένου να επεβεβαίωνα με στοιχεία τη σιωπή του.
Εκεί, αντίκρισα -μεταξύ άλλων- ένα retweet του·
ένα retweet που μού φάνηκε… χαιρέκακο.
Συγκεκριμένα, ο Άδωνης Γεωργιάδης είχε διαδώσει στους ακολούθους του
(τουϊτεριστί, στους followers του),
το δημοσίευμα αγαπημένης του εφημερίδας-ιστοσελίδας,
στο οποίο γινόταν λόγος για τον ξυλοδαρμό που υπέστη ο Λάκης Λαζόπουλος
από τον Αλέξη Κούγια.
Βεβαίως,
παρά το γεγονός ότι όλη η Ελλάδα γνωρίζει
πως ο Άδωνης Γεωργιάδης απεχθάνεται -όπως και ο Κούγιας- τον Λάκη Λαζόπουλο,
θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι επρόκειτο για ένα retweet
με καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα.
Ήταν όμως έτσι..;
Εισήλθα στη συγκεκριμένη ανάρτηση και ανέγνωσα τα σχόλια·
για την ακρίβεια, δεν ήταν σχόλια,
αλλά ένας οχετός φασισμού και ρατσισμού
όπου το πιο «ευγενικό» επιμύθιο ήταν το «Καλά τού έκανε.».
Ως εκ’ τούτου,
εδώ προέκυπτε ένα ερώτημα που πολιτικώς έχει τη σημασία του..:
Η διάδοση μίας είδησης είναι ανεξάρτητη από τα σχόλια που τη συνοδεύουν;
*** Πάνω, λοιπόν, που ξεκινούσα να γράψω το άρθρο μου,
διαβάζω την εξής σημερινή ανάρτηση τού Άδωνη Γεωργιάδη..:
Μόλις είδα αυτό το μήνυμα κοντοστάθηκα.
Η οξύτητα με την οποία είχα τη διάθεση να αντιμετωπίσω
τον απεχθή -σε πολιτικό επίπεδο- Άδωνη Γεωργιάδη,
υπεχώρησε από σεβασμό στο πένθος του.
Μάλιστα, σκέφτηκα ελέω ημέρας να εγκατέλειπα το θέμα.
Και τότε, διεπίστωσα ότι αυτή η επώδυνη ανάρτησή του,
χανόταν ανάμεσα σε άλλες τοποθετήσεις και διαδράσεις του,
χανόταν μεσ’ στην πολλή συνάφεια τής Πολιτικομανίας.
Έτσι,
απεφάσισα να θέσω στον Δημόσιο Διάλογο και στη Δημόσια Σκέψη όλην την ιστορία,
αποσύροντας
-εις ένδειξη σεβασμού στον πόνο ενός ανθρώπου
που κατά τα λοιπά δεν εκτιμώ-
την οξύτητα με την οποία θα τον αντιμετώπιζα υπό φυσιολογικές συνθήκες.
Όμως, θα τού επισημάνω
(καλώντας τον, να αναθεωρήσει ενδεχομένως την εμμονή του για εξουσία),
ότι τη σιωπή που επέδειξε
για τις υποθέσεις τού Νίκου Γεωργιάδη και τού διαιτητή Τζήλου,
δεν την επέδειξε προς τιμήν τού ίδιου του τού πένθους.
Πολλές μέρες αδικαιολόγητης σιωπής. Τις έφερε εις πέρας.
Μία μέρα δικαιολογημένης σιωπής. Την επρόδωσε.
Άδωνη Γεωργιάδη, από τούδε και στο εξής, κάθε 5η Μαρτίου,
να θυμάσαι τούτο..:
Κρείττον τού Λαλείν το Πενθείν.
Με σεβασμό.
Ο Υπο-Κοσμικός
