Ελλάς Ελλήνων Ιθαγενών.
Ο Νίκος, ο Chris, ο James, η Μαριαλένα, η Έλενα.
Τα ονόματα δεν είναι τυχαία, αλλά θα μπορούσαν να είναι τυχαία·
δυστυχώς στη νεοελληνική μπανανία που ζούμε,
είναι πιθανότερο να τραβήξεις από την «Κληρωτίδα τής Κοινωνικής Δυστοπίας»
το όνομα ενός παιδιού που ΔΕΝ διαθέτει παιδεία,
παρά το όνομα ενός παιδιού που διαθέτει παιδεία.
Ο Νίκος, ο Chris, ο James, η Μαριαλένα, η Έλενα.
Πέντε παιδιά, πέντε νεαρά άτομα,
γαλουχημένα με θλιβερή παιδεία
και με εικόνες και προσλαμβάνουσες μίας καθυστερημένης κοινωνίας.
Ο έμπλεος χαμηλής αυτοεκτίμησης Νεοέλληνας
αντιμετωπίζει το Περιβάλλον όπως ακριβώς αντιμετωπίζει τον εαυτό του.
Ο έμπλεος χαμηλής αυτοεκτίμησης Νεοέλληνας
αντιμετωπίζει τα Ζώα (βρώσιμα και μη βρώσιμα) όπως ακριβώς αντιμετωπίζει τον εαυτό του.
Όταν δεν διαθέτεις Αυτο-Εκτίμηση και Αυτο-Σεβασμό,
πώς θα διαθέτεις Εκτίμηση και Σεβασμό;
Ο Νεοέλληνας.
Μία μεσαιωνίζουσα, καθυστερημένη φάρα,
που υποδύεται τον «καμπόσο» υποβαθμίζοντας τα Ζώα
και χρησιμοποιώντας τα ονόματά τους ως «ύβρεις»·
ο εύσωμος άντρας χαρακτηρίζεται υποτιμητικά «βούβαλος»,
η εύσωμη γυναίκα χαρακτηρίζεται υποτιμητικά «φάλαινα»,
ο βραδύνους άνθρωπος χαρακτηρίζεται υποτιμητικά «μπούφος»,
ο τεμπέλης-ανεπρόκοπος άνθρωπος χαρακτηρίζεται υποτιμητικά «κοπρόσκυλο»,
η κακιά-επιθετική-μοχθηρή γυναίκα χαρακτηρίζεται υποτιμητικά «σκύλα»
(και πόσοι ακόμα -αντίστοιχης κουλτούρας- προσδιορισμοί, ων ουκ έστιν αριθμός).
Ο Νίκος, ο Chris, ο James, η Μαριαλένα, η Έλενα.
Πέντε «παιδιά τής Ελλάδας» που αντιπροσωπεύουν μία χώρα έμπλεη παγανισμού.
Τι κι αν διατεινόμαστε εδώ και δεκαετίες ότι «Ανήκομεν εις τη Δύσιν»·
από το 1977 που εξεστόμισε την αλήστου μνήμης φράση ο Κωνσταντίνος Καραμανλής,
θα έπρεπε να έχουν αλλάξει πολλά,
αλλά -όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων-
η Πρόοδος συμβαίνει σε αυτήν την υπερφίαλη γωνιά τού πλανήτη με εξαιρετικά αργό ρυθμό.
Τι να σού κάνει κι η Πρόοδος μπροστά στον Εδραιωμένο Μεσαίωνα…
…
Ο Νίκος, ο Chris, ο James, η Μαριαλένα, η Έλενα.
Πέντε «παιδιά τής Ελλάδας» που αναπαρήγαγαν στους τηλεοπτικούς μας δέκτες
το κυρίαρχο νεοελληνικό μοντέλο που συμπυκνώνεται στον όρο «Κακοποίηση Ζώων».
Πέντε παιδιά,
προϊόντα μίας κοινωνίας που εμμένει να συντηρεί στο «DN.A.» της
τις κτηνοβατικές μνήμες της
και την ανέξοδη βαρβαρότητα εις βάρος αθώων και ανυπεράσπιστων πλασμάτων.
Ο Νίκος, ο Chris, ο James, η Μαριαλένα, η Έλενα.
Πέντε «παιδιά τής Ελλάδας», πέντε «Μαχητές»,
που εθεώρησαν διασκεδαστικό να εξασκούνται στο «σημάδι»
παίζοντας μπάσκετ με νεκρά ψάρια·
ψάρια που προ ολίγου τα είχαν σκοτώσει προκειμένου να εξασφαλίσουν την τροφή τους
και συνεπαγωγικώς την επιβίωσή τους
(αυτονοήτως,
αρνούμαι να αναπαράγω την απαράδεκτη και μακάβρια ενέργειά τους
περιλαμβάνοντας το σχετικό βίντεο ή την οποιαδήποτε σχετική φωτογραφία).
…
Ο «Νίκος», ο «Chris», ο «James», η «Μαριαλένα», η «Έλενα».
Αυτά τα παιδιά είναι η πλειοψηφία τής Νεοελληνικής Κοινωνίας.
Ευτυχώς, όμως, υπήρξαν και οι αντίθετες φωνές από συμπαίκτες τους…
Ο Γιώργος Ασημακόπουλος έκανε λόγο για «Ασέβεια προς την τροφή».
Ο Κώστας Παπαδόπουλος είπε τα εξής σημαντικά λόγια:
«Είναι ιεροτελεστία το φαγητό…
…Σκότωσες το ψάρι, για να μάς δώσει εμάς ζωή, για να το φάμε·
“Ο θάνατός του, η ζωή μας…” ήτανε.
Το σκοτώσαμε για να ζήσουμε, να φάμε.
Και το έπαιζες σουτάκια;
Είναι ντροπή και προσβολή προς τη Φύση.».
Ο Γιώργος Κόρομι, ψαροντουφεκάς γαρ ο ίδιος, είπε επίσης..:
«Το πρώτο πράγμα που είναι να κάνω,
είναι να θανατώσω ακαριαία (το ψάρι) γιατί δεν θες να βασανίζεται.».
Η Σοφία Μαργαρίτη έδωσε μία ακόμη διάσταση, ιδιαιτέρως σημαντική..:
«Σκέψου, όμως, κι άλλοι άμα βλέπουν αυτά τα πράγματα, που δεν έχουν να φάνε.».
…
Λοιπόν…
Πριν σάς αναφέρω μία σύντομη αλλά και εξόχως διδακτική ιστορία,
θέλω να τονίσω πως δέχομαι μεν το γεγονός ότι η Ανθρώπινη Φύση είναι σαρκοβόρα,
αλλά οφείλω να διατυμπανίσω
ότι τα «βρώσιμα ζώα» έχουν δικαιώματα ακόμη και τη στιγμή τού τραγικού τέλους τους.
Επίσης,
αξιολογώ ως απολύτως χρήσιμο να σάς καταθέσω προς ανάγνωσιν
την «Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων»·
το κείμενό της υπήρξε αποτέλεσμα διεθνούς συνάντησης
που διεξήχθη τον Σεπτέμβριο τού 1977 στο Λονδίνο
με πρωτοστάτιδα τη «Διεθνή Ένωση Δικαιωμάτων των Ζώων».
Η «Διακήρυξη» υπεγράφη τον Οκτώβριο τού 1978 στο Παρίσι.
Διαβάστε…
H Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι η Ζωή είναι ενιαία,
ότι όλα τα είδη έχουν κοινή καταγωγή
και διαφοροποιούνται υπό τον «Νόμο τής Εξέλιξης των Ειδών»,
λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι όλα τα ζωντανά όντα έχουν φυσικά δικαιώματα
και κάθε ζώο με νευρικό σύστημα έχει συγκεκριμένα δικαιώματα,
λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι η περιφρόνηση ή και απλή άγνοια αυτών των φυσικών δικαιωμάτων
είναι επιζήμια για τη Φύση
και επιτρέπει στους ανθρώπους να διαπράττουν εγκλήματα εναντίον των ζώων,
δεδομένου ότι η συνύπαρξη των Ειδών
προϋποθέτει την αναγνώριση -εκ μέρους τού Ανθρωπίνου Είδους-
τού Δικαιώματος στη Ζωή και των υπολοίπων ζώων,
και δεδομένου ότι ο Σεβασμός των Ζώων από τούς ανθρώπους
είναι αδιαχώριστος με τον αντίστοιχο σεβασμό ανθρώπου προς άνθρωπο,
διακηρύσσεται ότι:
Άρθρο 1
1. Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη Ζωή και στη Δυνατότητα Ύπαρξης.
Άρθρο 2
1. Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου.
2. Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωϊκό βασίλειο
και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωϊκού βασιλείου.
Αντιθέτως, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις του για το καλό των ζώων.
3. Κάθε ζώο δικαιούται φροντίδας, προσοχής και προστασίας από τον άνθρωπο.
Άρθρο 3
1. Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή απάνθρωπη συμπεριφορά.
2. Αν η θανάτωση ενός ζώου θεωρηθεί υποχρεωτική,
πρέπει να γίνει στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς την ελάχιστη πρόκληση αγωνίας τού ζώου.
Άρθρο 4
1. Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στον φυσικό του χώρο (γη, θάλασσα, αέρας)
και να αναπαράγεται σύμφωνα με τούς φυσικούς νόμους.
2. Η στέρηση ελευθερίας τού ζώου
-ακόμη κι αν γίνεται για μορφωτικούς σκοπούς-
είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη των δικαιωμάτων του.
Άρθρο 5
1. Κάθε ζώο που από παράδοση θεωρείται κατοικίδιο,
δικαιούται να ζήσει με τον ρυθμό και τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας
που αντιστοιχούν στο είδος του.
2. Η διαφοροποίηση αυτών των συνθηκών από τον άνθρωπο,
έχει κερδοσκοπικά κίνητρα και είναι αντίθετη προς τη Διακήρυξη.
Άρθρο 6
1. Κάθε ζώο που αποτελεί σύντροφο τού ανθρώπου,
έχει δικαίωμα διάρκειας ζωής, ανάλογης με τη φυσική του μακροβιότητα.
2. Η εγκατάλειψη ενός ζώου θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική.
Άρθρο 7
1. Αναφορικά με τα ζώα που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον άνθρωπο,
η διάρκεια και η ένταση δουλειάς πρέπει να είναι σε λογικά πλαίσια,
η διατροφή τους ικανοποιητική και η ανάπαυσή τους υποχρεωτική.
Άρθρο 8
1. Οποιοσδήποτε πειραματισμός πάνω στα ζώα (ιατρικός, επιστημονικός, κ.λπ.)
αντιτίθεται προς τα Δικαιώματα των Ζώων, εφόσον προκαλεί πόνο σωματικό ή ψυχικό.
2. Πρέπει να επιδιώκεται η αντικατάσταση του Πειραματισμού πάνω στα ζώα
από άλλες υπάρχουσες τεχνικές.
Άρθρο 9
1. Τα ζώα που εκτρέφονται για τη διατροφή τού ανθρώπου,
πρέπει να στεγάζονται, να τρέφονται, να μετακινούνται και να θανατώνονται
χωρίς πρόκληση πόνου και αγωνίας.
Άρθρο 10
1. Απαγορεύεται η εκμετάλλευση των ζώων για τη διασκέδαση των ανθρώπων.
2. Η έκθεση ζώου και τα θεάματα που χρησιμοποιούν ζώα,
αποτελούν καταστρατήγηση τής αξιοπρέπειας και τού σεβασμού προς τη ζωή τού ζώου.
Άρθρο 11
1. Κάθε πράξη που χωρίς λόγο προκαλεί θάνατο ζώου είναι βιοκτονία,
είναι έγκλημα απέναντι στη ζωή.
Άρθρο 12
1. Κάθε πράξη που προκαλεί θάνατο μεγάλου αριθμού άγριων ζώων,
αποτελεί «γενοκτονία», έγκλημα απέναντι στο είδος.
2. Η μόλυνση και οποιαδήποτε καταστροφή τού φυσικού μας περιβάλλοντος,
οδηγούν στη γενοκτονία.
Άρθρο 13
1. Σεβασμός επιβάλλεται ακόμη και στο νεκρό ζώο.
2. Κάθε σκηνή βίας -στην τηλεόραση και στο σινεμά- με θύματα ζώα,
πρέπει να απαγορευτεί,
και μόνο οι σκηνές που έχουν σκοπό να ενημερώσουν για τα Δικαιώματα των Ζώων
οφείλουν να προβάλλονται.
Άρθρο 14
1. Οι Οργανισμοί Προστασίας και Προάσπισης των Ζώων
πρέπει να αντιπροσωπεύονται από κάθε κυβέρνηση.
2. Τα Δικαιώματα τού Ζώου πρέπει να κατοχυρωθούν από τούς νόμους,
όπως ακριβώς και τα Δικαιώματα τού Ανθρώπου.
Διεθνής Ένωση Δικαιωμάτων των Ζώων, Παρίσι 1978
…
Κόμπος το στομάχι.
Θα σταθώ -λόγω τού σημερινού θέματός μας- στο άρθρο 13 και στον πρώτο κανόνα του:
«Σεβασμός επιβάλλεται ακόμη και στο νεκρό ζώο.».
Ακριβώς, δηλαδή,
ο σεβασμός που ΔΕΝ επέδειξαν ο Νίκος, ο Chris, ο James, η Μαριαλένα, η Έλενα
(οι μεν Νίκος και Μαριαλένα «παίζοντας μπάσκετ με τα νεκρά ψάρια»,
οι δε Chris, James και Έλενα παρακολουθώντας, επικροτώντας και χαχανίζοντας).
Κατόπιν τούτων,
ερχόμαστε να κλείσουμε με τη σύντομη και εξόχως διδακτική ιστορία που σάς προανήγγειλα…
…
Το 2003 εκυκλοφόρησε η ρωσική ταινία «Το Κοστούμι»
(σκηνοθέτης ο Μπακτιάρ Κουντοζναζάροφ).
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τη ζωή τριών φτωχών εφήβων
που ζούνε σε ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό τής ρωσικής επαρχίας
και η υπόθεση επικεντρώνεται στο ταξίδι που κάνουν στη μεγαλούπολη
και στην προσπάθειά τους να κλέψουν ένα ακριβό κοστούμι
που βλέπουν στη βιτρίνα πολυκαταστήματος.
Σε αυτό το φιλμ, λοιπόν, υπάρχει η εξής συγκλονιστικά παιδαγωγική σκηνή…
Ένας από τούς νεαρούς κάνει διάλογο με τη γιαγιά του,
την οποία εμπιστεύεται για τη σοφία της..:
– Γιαγιά, οι κατσαρίδες είναι πλάσματα τού Θεού;
– Ναι.
– Δηλαδή, να μην τις σκοτώνω;
– Να τις σκοτώνεις, αλλά να τις λυπάσαι…
«Να τις σκοτώνεις, αλλά να τις λυπάσαι…».
Σοκαριστική φράση.
Εξαίσια ένωση Ωμότητας και Συναισθήματος.
Ακόμη κι αν πρέπει -για τον οποιονδήποτε λόγο τής δικής σου επιβίωσης-
να σκοτώσεις ένα ζώο,
μην αφαιρείς από μέσα σου τη Λύπηση
και μη γίνεσαι ένα στυγνό ανθρωποειδές που δεν σέβεται τη Ζωή.
Όπερ μεθερμηνευόμενον,
ακόμη κι αν σε ωθούν τα ένστικτά σου να σκοτώσεις το ψάρι για να το φας,
μη γίνεσαι ένα ανάλγητο ον
που έχει φτάσει στο ύψιστο σημείο συναισθηματικής παρακμής
να σκοτώνει χωρίς να λυπάται
και να ασεβεί προς το νεκρό ζώο παίζοντας μπάσκετ με το κουφάρι του.
Επί τού Πιεστηρίου:
Ο αείμνηστος λογοτέχνης μας, ο Αντώνης Σαμαράκης,
έγραψε ιστορία με το «Ζητείται Ελπίς».
Καθώς φαίνεται,
αυτός ο μνημειώδης ηθογραφικός τίτλος έχει και το απόλυτο συνώνυμό του:
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ.
Ο Υπο-Κοσμικός
(Twitter: Ypokosmikos
