Όταν ο Τίτλος υποβιβάζει τη Γλώσσα.
Ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι αναμφίβολα ο γλωσσολόγος
που με τη μεταδοτικότητά του έκανε την Ελληνική Γλώσσα πιο προσιτή στην κοινωνία.
Όμως,
ούτε αυτός καταφέρνει να ξεφύγει από τη νομοτέλεια
που έχει εκφράσει με τον δικό της μοναδικό τρόπο
η απόλυτη σύγχρονη… ρήτωρ, η Άντζελα Δημητρίου.
Η ανεπισήμως φέρουσα τον επίζηλο τίτλο «Λαίδη»,
έχει ξεστομίσει εδώ και πολλά χρόνια μία φράση που ξεχειλίζει πίσσα
(εεε…, σοφία, ήθελα να πω) :
«Ουδείς άσφαλτος.».
Ουδείς άσφαλτος, λοιπόν.
Όσο κι αν δεν μας αρέσει, όσο κι αν μας πονάει, αυτή είναι η σκληρή αλήθεια.
Κανείς μας είναι άσφαλτος, όλοι είμαστε χωματόδρομοι.
Κι ούτε καν ο Μπαμπινιώτης δύναται να αποτελέσει εξαίρεση.
…
Δεν είναι η πρώτη φορά που εγκαλώ τον Γεώργιο Μπαμπινιώτη,
καθώς έχουν υπάρξει ήδη τρεις σχετικές αναρτήσεις μου:
«Και όμως, Γεώργιε Μπαμπινιώτη, εδώ κάνεις λάθος»
(14 Οκτωβρίου 2019)
https://www.zougla.gr/media/article/ke-omos-georgie-mpampinioti-edo-kanisla8os
«Απίστευτο κι όμως αληθινό:
Η διαφήμιση του Μπαμπινιώτη είναι έμπλεη λεξιπενίας»
(25 Φεβρουαρίου 2020)
«ΝΤΡΟΠΗ: Ποιοι “κρεμάνε” τον Γεώργιο Μπαμπινιώτη;»
(10 Σεπτεμβρίου 2020)
https://www.zougla.gr/media/article/ntropi-pi-kremane-ton-georgio-mpampinioti
Κατά πώς φαίνεται, αυτή η παράδοση είναι γραφτό να συνεχίζεται…
…
Απομεσήμερο.
3 η ώρα και συντονίζομαι με το «Κανάλι της Βουλής»,
καθώς αρέσκομαι να παρακολουθώ τις επαναλήψεις
της υπέροχης λογοτεχνικής-πολιτιστικής-ψυχαγωγικής εκπομπής «Βιβλιοβούλιο».
Εκεί είναι που πέφτω πάνω στο τρέιλερ της εκπομπής του Γεωργίου Μπαμπινιώτη.
Και για μία ακόμη φορά εξανίσταμαι…
Ο λόγος;
Ο λόγος είναι ο τίτλος.
Ο τίτλος;
Ο τίτλος είναι «Σε προσκυνώ, γλώσσα».
Ναι,
στην εκπομπή του θεωρούμενου ως κορυφαίου σύγχρονου γλωσσολόγου της χώρας,
η Ελληνική Γλώσσα, η Γλώσσα μας, η Γλώσσα,
γράφεται με πεζό το αρχικό της γράμμα.
Ακαριαία αναρωτιόμαστε ειρωνικώς και δηκτικώς:
«Βρε, μπας και ο Μπαμπινιώτης προσκυνά το ομώνυμο ψάρι;
Ή μήπως προσκυνά το όργανο της Γεύσης;».
Μάλιστα, η διατύπωση γίνεται έτι περαιτέρω εσφαλμένη και αντιφατική,
αν συνυπολογίσουμε το νοηματικό περιεχόμενό της·
είναι κραυγαλέα άστοχο να χρησιμοποιείται η βαρυσήμαντη δήλωση «Σε προσκυνώ…»
και το «Αντικείμενο του Προσκυνήματος» να αντιμετωπίζεται με… πεζόν τρόπο
(και εν τέλει, να υποβαθμίζεται).
…
Συνελόντι ειπείν, η Ελληνική Γλώσσα, η Γλώσσα,
πρέπει να ξεκινά με κεφαλαίο
ώστε να δηλώνεται η κεφαλαιώδης σημασία της για το Έθνος.
Εδώ δεν πρόκειται για αοριστολογική περίπτωση του τύπου
«Πηγαίνω φροντιστήριο για να μάθω ακόμα μία γλώσσα…»,
αλλά για απολύτως εξειδικευμένη προσέγγιση που αναφέρεται σε Συλλογικό Ιδανικό.
Για φανταστείτε, επί παραδείγματι,
πόσο άσχημη εικόνα θα απετελούσε για τα μάτια μας
αν βλέπαμε να (ανα)γράφεται με πεζά «Ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν».
«Ο ύμνος εις την ελευθερίαν»; Τραγικό.
Τότε, ας απλοποιήσουμε σε βαθμό ξεχειλώματος την κατάσταση
και ο Ελληνικός Εθνικός Ύμνος να έχει τίτλο «Ψηστήρι στη Ρία».
Θα ’ναι και πιο πιασάρικος (sic).
…
Καταλήγοντας…
Ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης αποδεικνύει
-με τις αβλεψίες που παρατηρούνται από καιρού εις καιρόν στις εκπομπές του-
ότι ο ίδιος κι οι συνεργάτες του έχουν υποκύψει στη «Λούμπα της Εποχής»·
μία επικινδύνως υπνωτική νοοτροπία,
που συμπυκνώνεται στις σεσημασμένες νεοελληνικές αντιλήψεις
«Έλα, μωρέ… Πολλοί θα δούνε και θα ακούσουνε, λίγοι θα καταλάβουν.»,
«Σιγά το πράμα. Λεπτομέρειες…», «Εντάξει, δεν έγινε και τίποτα.», και ούτω καθ’ εξής.
Η Λούμπα της Εποχής.
Η Λούμπα. Η Εποχή. Η Λούμπα που γίνεται «Εποχή». Η Εποχή που γίνεται «Λούμπα».
Μία εποχή που επωάζει και κλωσσάει την Αμορφωσιά, την Προχειρότητα, την Ξεπέτα.
Σε προσκυνώ, κλώσσα.
Ο Υπο-Κοσμικός
(Twitter: @Ypokosmikos
