Από την αποθέωση στο «Βατερλό».
Διάρκεια ανάγνωσης: 10 λεπτά
Ήταν το 2005,
όταν ο -γεννημένος στο Ντίσελντορφ- 28χρονος τραγουδιστής Γιώργος Λιανός
απεφάσιζε να συμμετάσχει στο πολυσυζητημένο «Fame Story»,
έχοντας την ελπίδα ότι δεν θα προσωποποιούταν και στον ίδιο
η μακάβρια φράση «Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της.».
Το ωδικό ριάλιτι τού «ΑΝΤ1» διήνυε τότε την τρίτη χρονιά του
και έμελλε να άφηνε πλούσια παρακαταθήκη στη «Βίβλο τής Τηλεοπτικής Κουλτούρας»·
κορυφαία στιγμή είχε αποτελέσει
η εκκεντρικά καλλιτεχνική εμφάνιση τού Παναγιώτη Χατζηστεφάνου,
που είχε βάλει μπουρλότο στα ήδη σαθρά θεμέλια τής εκπομπής
(θυμίζω ότι τη συγκεκριμένη χρονιά,
παρουσιάστρια των «lives» ήταν η Τατιάνα Στεφανίδου).
Οι ατάκες που προέκυψαν από εκείνην την επεισοδιακή βραδιά είναι αξέχαστες
και θα παραμείνουν επίκαιρες εις το διηνεκές.
Η παριστάμενη πλέμπα τής εξέδρας, απολύτως γνώριμη και διαχρονική,
εκόχλαζε, απεδοκίμαζε και εγιούχαρε εν χορώ τον Χατζηστεφάνου
για την αλλόκοτη εμφάνισή του και για τα άγνωστα μηνύματα που εξεστόμιζε.
Τι δουλειά είχε η αλλόκοτη φράση
«Λευτεριά στην Τσετσενία και στον Γιώργο Μοναστηριώτη.»,
σε μία μαλακισμένη χώρα που είχε μάθει να ζει αμερίμνως με δανεικά..;
Όταν δε,
η γιουροβιζιονόπληκτη Δάφνη Μπόκοτα
επεχείρησε να προσποριστεί το περιρρέον κλίμα ανατολίτικου παζαριού
και προέβη στην εξομοίωση των «New York Times» με τα «Νέα τού Ψαροντούφεκου»,
συνέβη μία συγκλονιστικά σουρεαλιστική χάβρα
όπου ο Παναγιώτης Χατζηστεφάνου είχε τερματίσει την πίστα:
«Βλάχα… Βλαχάρα… Αμόρφωτη… Τελευταία… Άσχετη…
Που δεν έχεις πιάσει “New York Times” στα χέρια σου…».
Το «κερασάκι στην τούρτα» είχε έρθει διά στόματος Στεφανίδου,
η οποία έμπλεη υστερικής ηδονής για τα «νούμερα»
που ήταν μοιραίο ότι εξησφαλίζονταν από αυτό το ανεπανάληπτο «happening»,
είχε δώσει πάσα για το -δήθεν λυτρωτικό- διαφημιστικό διάλειμμα
με την αλήστου μνήμης φράση «Κόλαση το “Fame Story”. ΚΟ-ΛΑ-ΣΗΗΗ.».
…
Ο συνεσταλμένος και συμπαθέστατος Γιώργος Λιανός,
παρ’ ότι δεν διέθετε ιδιαίτερο ταλέντο στο τραγούδι,
είχε φτάσει να αναδειχθεί δεύτερος
σε εκείνην τη μετριότατη σεζόν που εβίωσε η «Ακαδημία»·
χάνοντας, μάλιστα, την πρωτιά,
από τον επίσης γόνο Ελλήνων μεταναστών και επίσης γεννημένο στη Γερμανία,
τον «Y.O.L.O.» και «αλεξιπτωτιστή» Περικλή Στεργιανούδη.
Ο Λιανός ήταν δεύτερος και χαμένος, ΚΑΙ σε συναισθηματικό επίπεδο·
ο έρωτάς του για την εντυπωσιακή συμπαίκτριά του, τη Νάνσυ Αλεξιάδη,
παρέμεινε ανεκπλήρωτος·
ποια φιλόδοξη και σέξι ξανθιά τραγουδίστρια
θα δώσει σημασία στο καλό παιδί τής διπλανής πόρτας
(πόσω μάλλον, όταν είχε ήδη στο προσωπικό «παλμαρέ» της,
μία σχέση με δημοφιλέστατο λαϊκό τραγουδιστή);
Έτσι,
μόνος σύμμαχος τού Λιανού -και μάλιστα, ακουσίως-
είχε απομείνει ο Παναγιώτης Χατζηστεφάνου,
ο οποίος εκραύγαζε με όλη τη δύναμη τής ψυχής του..:
«Τέλος η Δικτατορία τής Ηλιθιότητος.».
«Τέρμα η Νάνσυ. Τέρμα η “Δικτατορία τής Νάνσυ” και τής κάθε “Νάνσυ”.».
…
Τα χρόνια περνούσαν…
Τα χρόνια περνούσαν και εδικαίωναν συνεχώς τον Γιώργο·
είπαμε, δεν είχε τα φόντα για να ξεχωρίσει στο Τραγούδι,
αλλά η ευφυΐα του, η ευστροφία του, το αστείρευτο χιούμορ του,
η ικανότητά του να κάνει εξαιρετικές μιμήσεις,
η διεισδυτικότητά του, η διακριτικότητά του, η ευγένειά του,
ο προσηνής, εύχαρος, φιλικός, ευσεβής και συνεργατικός χαρακτήρας του,
ήταν μία τεράστια «προίκα»
που έκανε ακόμη και την -εκ φύσεως και καθ’ έξιν- κανιβαλική Ελλάδα
να τον προστατεύει και να μην τον κάνει τμήμα τής διατροφής της.
Οι ευκαιρίες διαδέχονταν η μία την άλλη·
δικαίως και παναξίως ο Γιώργος Λιανός εδραιωνόταν στα «Media»
με τα ταλέντα του και με το ήθος του.
Το βιογραφικό εμπλουτιζόταν διαρκώς με σημαντικές συνεργασίες
και με την ανάληψη εξόχως απαιτητικών «projects»
όπως το «Ελλάδα έχεις Ταλέντο» και το «The Voice».
Μέχρι που εφτάσαμε στο «Survivor».
…
Ο μέχρι πρότινος παρουσιαστής τού «ριάλιτι επιβίωσης», ο Σάκης Τανιμανίδης,
άφηνε βαριά κληρονομιά για τον διάδοχό του·
ναι μεν είχαν συνεργαστεί και νωρίτερα
(καθώς ο Λιανός έκανε για ένα φεγγάρι την περιγραφή των αγωνισμάτων),
αλλά η ευθύνη γιγαντώνεται
όταν αναλαμβάνεις πλήρως τα ηνία μίας πανάκριβης παραγωγής.
Ο Λιανός ερχόταν ξανά δεύτερος.
Θα κατέφερνε να ανταγωνιστεί τον προκάτοχό του;
Θα ανταποκρινόταν στον νέο του ρόλο;
Ή θα κατέρρεε υπό το βάρος τής -ενίοτε αφόρητης- πίεσης που λέγεται «Σύγκριση»;
Ε, λοιπόν, εδώ είχαμε έναν ανεπανάληπτο τηλεοπτικό θρίαμβο·
ο Γιώργος Λιανός γινόταν «Το Πρόσωπο τής Χρονιάς»
και προαλειφόταν ως το επόμενο «Big Thing» τής Ελληνικής Τηλεόρασης.
Ο Γιώργος Λιανός έστελνε στο «Χρονοντούλαπο τής Ιστορίας» τον Σάκη Τανιμανίδη.
Ο Γιώργος Λιανός έμπαινε στη θέση τού οδηγού
και έστελνε τον Σάκη Τανιμανίδη για βρούβες.
Ο Γιώργος Λιανός είχε όλο το «momentum» δικό του,
την ώρα που ο Σάκης Τανιμανίδης περιοριζόταν να παρουσιάζει την υποτονική «Φάρμα»
και να συντροφεύει τις θειάδες μας εν όσω πίνουν το βραδινό χαμαίμηλό τους.
Καταιγισμός δημοσιότητας για τον Γιώργο·
οι θεϊκές ατάκες του επλημμύριζαν το Διαδίκτυο,
η παρατηρητικότητά του και οι γενικές γνώσεις του ήταν αξιοθαύμαστες,
οι περιγραφές του ήταν μία σκέτη απόλαυση,
ο Λιανός ήταν πλέον ο «“Μανόλης Μαυρομάτης” τού “Survivor”».
Επρόκειτο για ονειρική εξέλιξη.
Όμως, για νιοστή φορά η ζωή ήρθε να πιστοποιήσει με τον πιο σκληρό τρόπο,
ότι τα όνειρα δεν διαρκούν για πάντα.
…
Η αντίστροφη μέτρηση εξεκίνησε
όταν η παραγωγή τού «Survivor» απεφάσισε
να συνεχίσει να διασπείρει αφειδώς προς την Κοινωνία
την αφόρητη τοξικότητα που είχαμε βιώσει
παρακολουθώντας το πρόσφατο «Big Brother»·
και αν ο «Μεγάλος Αδελφός» είχε κάποια υποτυπώδη άλλοθι,
εδώ δεν υπήρχε η παραμικρή δικαιολογία.
Οι προσανατολισμοί τού παραγωγού Ατσούν Ιλιτσαλί
-ο οποίος είναι φανατικός υπέρμαχος και θαυμαστής τού φασίστα Ερντογάν-
ήταν σαφείς:
Ανάδειξη, υποστήριξη και υπερ-προβολή στρεβλών προτύπων,
με ταυτόχρονη υποβάθμιση των θετικών χαρακτήρων.
Η Τοξικότητα, ο Λαϊκισμός, το «Bullying»,
αποκτούσαν τώρα μόνιμη θέση στις οθόνες μας·
το «Big Brother» εφάνταζε ωσάν «Βρεφονηπιακός σταθμός»
εν συγκρίσει με το «Survivor».
Η ψυχολογική κόπωση έκανε σύντομα την εμφάνισή της·
πλέον, δεν είχαμε να κάνουμε απλώς με μερικές γενναίες δόσεις ίντριγκας,
αλλά με Αναξιοπρέπεια, Χαμέρπεια, Αναλγησία, Μίσος.
Ετούτα ήταν τα προτάγματα μίας παραγωγής
που με απροσχημάτιστα μονομερές και αισχρό μοντάζ
έτριβε στα μούτρα των τηλεθεατών τη φασιστική αντίληψη
«Θα τρώτε ό,τι εγώ γουστάρω να σάς πασάρω και θα λέτε κι “Ευχαριστώ”.».
Υπ’ αυτό το αποκρουστικό πλαίσιο,
το Συλλογικό Συναίσθημα υπέστη αρχικώς αποπροσανατολισμό και στη συνέχεια βιασμό·
ποιος έχει τη διάθεση να γελάσει με το χιούμορ τού παρουσιαστή
όταν η εκπομπή είναι έμπλεη απάνθρωπων μηνυμάτων..;
Ήταν πασίδηλο ότι ο Γιώργος Λιανός έχανε τον έλεγχο,
ήταν εμφανές ότι ο Γιώργος Λιανός έχανε το παιχνίδι.
Στα αστεία πρωταθλητής, στα σοβαρά ουραγός·
όντας δειλός στην κρίσιμη στιγμή,
απαρνούταν πια τον καλό εαυτό του
και τα στοιχεία που τον έκαναν εξαιρετικά αγαπητό στην πλειοψηφία τού κόσμου.
Οποία ατυχία του·
στη δύσκολη συνθήκη δεν είχε δίπλα του μία «Βάσια Τριφύλλη» να τον αφυπνίσει..:
«Οι φιλίες δεν χαλάνε για το “Survivor”, ρε μαλάκα.».
Έτσι, εφτάσαμε στο «Βατερλό» τού Γιώργου Λιανού.
…
Ο παρουσιαστής τού «ριάλιτι επιβίωσης»
παρενέβη τηλεφωνικώς προχθές -όπως κάνει καθημερινά-
στη ραδιοφωνική εκπομπή που συμπαραγάγει όταν βρίσκεται στα πάτρια εδάφη.
Τα λόγια που είπε, αποτελούν «ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑ».
Παραθέτω ευθύς αμέσως τον διάλογο που είχε με τούς συνεργάτες του,
ώστε αμέσως μετά να τοποθετηθούμε διεξοδικώς επί συγκεκριμένης βάσεως:
Συμπαραγωγός: Θα μάς πεις τι έγινε με τον Παππά και τον Μπόγδανο;
Λιανός: Τίποτα. Αρπάχτηκαν λίγο στο ceremony. Μετά το κουΐζ , αγκαλιά ήτανε.
Συμπαραγωγός: Ε, όχι και λίγο…
Λιανός: Ω, ρε φίλε… Ω, ρε φίλε… Δεν μπορώ… Πραγματικά, δεν μπορώ…
Συμπαραγωγός: Ναι,
αλλά εχτές που μπήκα λίγο στο «Twitter» για να δω ποιον στηρίζει ο κόσμος,
είδα ότι όλος ο κόσμος στήριζε τον Ηλία Μπόγδανο και έκραζε τον Παππά.
Λιανός: Να το συζητήσουμε σοβαρά…
Ο Παππάς έχει μια συγκεκριμένη τεχνική τώρα·
εγώ δεν παίρνω θέση ποτέ για τούς παίκτες,
αλλά γι’ αυτό το θέμα (θα τοποθετηθώ) επειδή είδα ότι ενοχλήθηκε πολύς κόσμος…
Συμπαραγωγός: Τα βάζουνε με την παραγωγή, Γιώργο…
Λιανός: Ας τα βάλουν με όποιον θέλουν.
Το θέμα είναι ότι αυτοί οι παίκτες -για τούς οποίους μιλάμε-
δεν είναι εφτά κι οχτώ χρονών παιδιά.
Είναι όλοι πάνω από 25 χρονών…, από 25 μέχρι 43. Είναι ενήλικοι άνθρωποι.
Δεν μπορώ να ακούω τώρα «Γιατί δεν τούς φίμωσες;»,
«Γιατί δεν τούς είπες “Σκάσε, βλάκα.”;».
Παιδιά, είναι άνθρωποι ενήλικοι, οι οποίοι έχουν άποψη·
και γι’ αυτήν την άποψη ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ.
Δηλαδή, αν βγει ο Παππάς και πει μια βλακεία, θα κριθεί γι’ αυτό·
θα πει ο κόσμος «Α…, λες βλακείες.».
Αν βγει ο Μπόγδανος και κάνει μία ανοησία,
θα πούνε «Α…, έκανες ανοησία.».
Αυτά είναι τα παιχνίδια και πάντα έτσι ήτανε.
Όταν ο Ντάνος, δηλαδή, πήγαινε και έλεγε στον Χανταμπάκη
«Εμένα θα μού μιλάς και θα με κοιτάς στα μάτια.», τι ήταν αυτά;
Δεν ήταν αυτά, παρόμοια περιστατικά ανθρώπων, οι οποίοι επιβιώνουν στη ζούγκλα..;
Συμπαραγωγός: Χθες στο «Twitter» διάβαζα,
ότι από τη στιγμή που η παραγωγή βλέπει
ότι δεν είναι απλά ότι (ο Παππάς) αντιμιλάει ή ότι λέει μία μπαρούφα,
λένε ότι ασκεί ψυχολογική βία ο Παππάς.
Γι’ αυτό ίσως έπρεπε να παρεμβεί η παραγωγή. Κατάλαβες τι σού λέω;
Ότι ο Παππάς ασκεί ψυχολογική βία στους συμπαίκτες του.
Λιανός: Ααα… Ο Χριστός κι η Παναγία.
Κατ’ αρχάς, πριν χρησιμοποιήσουμε τον όρο «Ψυχολογική Βία»,
επειδή είναι πολύ συγκεκριμένος και προέρχεται από επιστήμονες,
θα πρέπει να ’μαστε λιγάκι προσεκτικοί.
Μην παίρνεις μια ατάκα, δηλαδή,
που γράφει ένα 12χρονο αυτήν τη στιγμή στο «Twitter»,
και τη μεταφράζεις σαν κοινή λογική όλου τού κόσμου.
Κανείς δεν ασκεί ψυχολογική βία σε κανέναν.
Πίστεψέ με, ότι οι παίκτες, μετά το περιστατικό αυτό,
μέσα σε δέκα λεπτά ήτανε αγκαλιασμένοι
και πανηγύριζαν επειδή είχαν κερδίσει το κουΐζ και θα τρώγανε τρεις πάστες.
Πίστεψέ με, είναι μια χαρά.
Και τη στρατηγική τους έχουνε…
Και τα κολπάκια τους κάνουνε…
Και θα παίξουν και τα παιχνιδάκια τους για να μπριζώσουν ο ένας τον άλλον…
Και αυτό, πίστεψέ με, δεν το κάνει μόνο ο Παππάς. Το κάνουν ΟΛΟΙ.
…
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ. Α-ΠΙ-ΣΤΕ-Υ-ΤΟ.
Τόσα ολέθρια σφάλματα Επικοινωνίας και -κυρίως- Ουσίας,
μέσα σε μία και μοναδική τοποθέτηση.
Πάμε να σχολιάσουμε ένα προς ένα τα ατοπήματα…
«Αρπάχτηκαν λίγο στο ceremony. Μετά το κουΐζ , αγκαλιά ήτανε.».
Είναι πασίδηλη η προσπάθεια υποβάθμισης τού συμβάντος,
όπου ο ανεξίκακος Ηλίας Μπόγδανος βγήκε εκτός ορίων
από τον -έχοντα τη σκανδαλώδη εύνοια και τη μόνιμη ασυλία τής παραγωγής-
μαγαριστή τής Γενοκτονίας των Ποντίων και ασκούντα διαρκές «bullying».
«Ω, ρε φίλε… Ω, ρε φίλε… Δεν μπορώ… Πραγματικά, δεν μπορώ…».
Ο Λιανός δηλώνει ότι δεν μπορεί, ότι δεν αντέχει,
μόνο και μόνο επειδή τού ετέθησαν λίγες ερωτήσεις από τούς συνεργάτες του
και έγινε αποδέκτης μερικών δεκάδων κόσμιων διαμαρτυριών στα «social media».
Όμως,
με την ίδια ευκολία υποβαθμίζει το σμπαράλιασμα νεύρων
και την ψυχολογική βία που υφίστανται πολλοί συμμετέχοντες
από τούς ευνοουμένους τής παραγωγής και τού ποταπού μοντάζ της.
«Ο Παππάς έχει μια συγκεκριμένη τεχνική…».
Τ’ ακούτε, αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες..;
Τ’ ακούτε;
Όταν ένας αδίστακτος απάνθρωπος αναφέρεται σε μία γυναίκα
με τον χαρακτηρισμό «καρκίνωμα»,
αυτό είναι απλώς… «Τεχνική».
Όταν ένας αδίστακτος απάνθρωπος αναφέρεται σε έναν (νεαρό) άντρα
με τούς χαρακτηρισμούς «κοράκι», «σαθρό μυαλό», «σάπια ντομάτα»,
αυτό είναι απλώς… «Τεχνική».
Όταν ένας αδίστακτος απάνθρωπος μαγαρίζει τη Γενοκτονία των Ποντίων,
παραλληλίζοντας τον Ξεριζωμό και τον Διωγμό τους
με τη χιουμοριστική μετατροπή ενός υπαίθριου παραπήγματος σε «τουρκική τουαλέτα»,
αυτό είναι απλώς… «Τεχνική».
«Ας τα βάλουν (οι τηλεθεατές) με όποιον θέλουν.».
Η πλήρης απαξίωση των τηλεθεατών,
οι οποίοι -σύμφωνα με τον Λιανό- τα βάζουν εσφαλμένα μαζί του και με την παραγωγή.
Η πλήρης απαξίωση τής γνώμης των τηλεθεατών,
η πλήρης απαξίωση τής άποψης των τηλεθεατών,
η πλήρης απαξίωση τού συναισθήματος των τηλεθεατών.
«Το θέμα είναι ότι αυτοί οι παίκτες -για τούς οποίους μιλάμε-
δεν είναι εφτά κι οχτώ χρονών παιδιά.
Είναι όλοι πάνω από 25 χρονών…, από 25 μέχρι 43. Είναι ενήλικοι άνθρωποι.
Δεν μπορώ να ακούω τώρα «Γιατί δεν τούς φίμωσες;»,
«Γιατί δεν τούς είπες “Σκάσε, βλάκα.”;».
Παιδιά, είναι άνθρωποι ενήλικοι, οι οποίοι έχουν άποψη·
και γι’ αυτήν την άποψη ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ.».
Κατ’ αυτήν τη θλιβερή λογική,
να δίνουμε άπλετο τηλεοπτικό χρόνο στους παιδόφιλους, στους βιαστές, στους πρεζέμπορες,
να μάς αναπτύσσουν τις σκέψεις τους, τις οπτικές τους, τα «lifestyles» τους, τις απόψεις τους.
Αφού κι αυτοί -όπως μάς λέει ο Λιανός- ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ.
«Αυτά είναι τα παιχνίδια και πάντα έτσι ήτανε.».
Όχι, Λιανέ. Δεν είναι ΑΥΤΑ τα παιχνίδια και ουδέποτε έτσι ήτανε.
Έτσι είναι το άκρως τοξικό «παιχνίδι» που η παραγωγή τού «Survivor»,
αλλά κι εσύ -από κάποια στιγμή και εντεύθεν- εκπέμπετε και προάγετε.
Οπότε, η φράση σου είναι μία επικινδύνως υπερ-απλουστευτική προσέγγιση,
που συνεργεί ώστε να μετατρέπονται η Τηλεόραση και η Κοινωνία
σε «κρεατομηχανές» και σε πεδία κανιβαλισμού.
«Όταν ο Ντάνος, δηλαδή, πήγαινε και έλεγε στον Χανταμπάκη
«Εμένα θα μού μιλάς και θα με κοιτάς στα μάτια.», τι ήταν αυτά;
Δεν ήταν αυτά, παρόμοια περιστατικά ανθρώπων,
οι οποίοι επιβιώνουν στη ζούγκλα..;».
Γιώργο Λιανέ, δεν ντρέπεσαι;
Εμπλέκεις τον Γιώργο Αγγελόπουλο και τον εξισώνεις με αυτήν τη σαπίλα;
Εμπλέκεις και τον Στέλιο Χανταμπάκη που -τηρουμένων των αναλογιών-
είχε υποπέσει σε «πταίσματα» συγκριτικώς με τις φετινές συμπεριφορές..;
Εμπλέκεις τον «Ντάνο» που έχει δημιουργήσει ίδρυμα για κακοποιημένα παιδιά;
Εσύ και η παραγωγή,
που στηρίζετε και προβάλλετε διαρκώς
τον παραληρηματικό λαϊκιστή σαλτιμπάγκο
(ο οποίος έπρεπε να φτάσει στα 44 του, και να μπει στο «Survivor»,
για να διδαχθεί ότι οφείλουμε να παρέχουμε την αρωγή μας
σε ανθρώπους που ψάχνουν για τροφή στα σκουπίδια
και σε «παράξενα» -όπως τα επροσδιόρισε- παιδάκια),
χρησιμοποιείς τον «Ντάνο» για να εξαγνίσεις τη Σαπίλα;
Όχι, δεν υποστηρίζω a priori τον Γιώργο Αγγελόπουλο·
τον είχα επικρίνει για τούς συνεχείς ασπασμούς στο κομποσχοίνι του
και τον είχα σατιρίσει όταν είδα τις πρώτες σκηνές του στο «Τατουάζ-Ντανουάζ»,
αλλά είναι ανεπίτρεπτο να χρησιμοποιείται αυτός ο σοβαρός και ένανδρος άνθρωπος
σε φτηνιάρικες προσεγγίσεις και σε προσβλητικούς παραλληλισμούς.
«…πριν χρησιμοποιήσουμε τον όρο “Ψυχολογική Βία”,
επειδή είναι πολύ συγκεκριμένος και προέρχεται από επιστήμονες,
θα πρέπει να ’μαστε λιγάκι προσεκτικοί.
Μην παίρνεις μια ατάκα, δηλαδή,
που γράφει ένα 12χρονο αυτήν τη στιγμή στο “Twitter”,
και τη μεταφράζεις σαν κοινή λογική όλου τού κόσμου.».
Ό,τι πιο χυδαίο, ό,τι πιο πρόστυχο, ό,τι πιο υποτιμητικό θα ημπορούσε να ειπωθεί,
το είπες εσύ, Γιώργο Λιανέ, σε αυτήν την τοποθέτησή σου.
1ον) Γνωρίζουμε τι εστί «Ψυχολογική Βία», γνωρίζουμε τι εστί «Bullying»,
γνωρίζουμε πως όταν -επί παραδείγματι, σε μία ποδοσφαιρική συζήτηση-
μάς ρίξει ένα «μπινελίκι» ο κολλητός μας,
αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «Ψυχολογική Βία» και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «Bullying».
2ον) Γνωρίζουμε, επίσης,
πως όταν ένα άτομο που είναι εχθρικά διακείμενο προς κάποιον άνθρωπο,
τον αποκαλέσει «καρκίνωμα», «κοράκι», «σαθρό μυαλό»,
αυτό ΕΙΝΑΙ «Ψυχολογική Βία» και ΕΙΝΑΙ «Bullying».
3ον) Τέλος, η απαξίωση που επεφύλαξες για τα παιδιά,
χρησιμοποιώντας τον απαράδεκτα υποτιμητικό προσδιορισμό «ένα 12χρονο»
για ανθρώπους που είτε είναι όντως 12χρονοι, είτε 8χρονοι, είτε 30χρονοι, είτε 80χρονοι,
φανερώνει μία κάκιστη πτυχή σου που ουδέποτε έως τώρα είχαμε διαπιστώσει.
Ε, λοιπόν, μάθε, Γιώργο Λιανέ,
ότι ένα 12χρονο και ένας 80χρονος δύνανται ΚΑΙ να συμφωνούν, ΚΑΙ να έχουν δίκιο
(για περισσότερες πληροφορίες
σε παραπέμπω στο μνημειώδες άσμα τού Διονύση Σαββόπουλου,
όπου ακούγεται ο συγκινητικός -και αποστομωτικός για την περίπτωσή σου- στίχος
«Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά… Έτσι κι αλλιώς, τα ξέρουν ΟΛΑ.»).
«Κανείς δεν ασκεί ψυχολογική βία σε κανέναν.
Πίστεψέ με, ότι οι παίκτες, μετά το περιστατικό αυτό,
μέσα σε δέκα λεπτά ήτανε αγκαλιασμένοι
και πανηγύριζαν επειδή είχαν κερδίσει το κουΐζ και θα τρώγανε τρεις πάστες.».
Απολύτως αυθαίρετα, Γιώργο Λιανέ, αποφασίζεις εσύ για τις ψυχές των ανθρώπων,
βάσει τού κοντόφθαλμου επαγγελματικού συμφέροντός σου.
Μάλιστα,
φτάνεις να εκχυδαΐσεις τόσο πολύ και με τόσο φτηνιάρικο τρόπο
την συντεθλιμμένη ψυχολογία καλοκάγαθων παιδιών,
που δεν ορρωδείς να υπονοήσεις ότι ξεπουλάνε την ψυχή τους για «τρεις πάστες»·
σε αυτό το χαμερπές σημείο εξέπεσες
(προσωπικώς, με παρέπεμψες με τα λόγια σου,
σε ένα αλήστου μνήμης θλιβερό γηπεδικό σύνθημα,
το οποίο -για ευνόητους λόγους- δεν γίνεται να δημοσιοποιήσω
αλλά όσοι γνωρίζουν από ποδόσφαιρο θα καταλάβουν σε τι αναφέρομαι·
κι εσύ θα καταλάβεις σε τι αναφέρομαι, διότι ασχολείσαι με ποδόσφαιρο).
«Πίστεψέ με, είναι μια χαρά.
Και τη στρατηγική τους έχουνε…
Και τα κολπάκια τους κάνουνε…
Και θα παίξουν και τα παιχνιδάκια τους για να μπριζώσουν ο ένας τον άλλον…
Και αυτό, πίστεψέ με, δεν το κάνει μόνο ο Παππάς. Το κάνουν ΟΛΟΙ.».
Ξανά παρούσα η Εξίσωση, ξανά παρούσα η Εξομοίωση.
Σημειωτέον, Λιανέ,
ότι προσπαθώντας να αποδείξεις ότι η παραγωγή και εσύ προσωπικώς δεν μεροληπτείτε,
επιτυγχάνεις -άθελά σου- το ακριβώς αντίθετο.
Αφού, λοιπόν, όσα κάνει αυτός που αναφέρεις, τα κάνουν ΟΛΟΙ,
γιατί δεν μάς δείχνετε και ό,τι κάνουν οι «όλοι» ώστε να έχουμε σφαιρική άποψη;
Μα είναι σαφές τι θέλεις να μάς πεις και τι επιχειρείς να πετύχεις…
Είναι σαφές ότι θέλεις να αθωώσεις τούς θύτες.
Είναι σαφές ότι θέλεις να ξεπλύνεις τούς ευνοούμενούς σας.
Είναι σαφές ότι θέλεις να προβείς σε απαλοιφή ανοσιουργημάτων.
Ματαιοπονείς, Γιώργο Λιανέ.
Επιμύθιο:
Γιώργο Λιανέ, δεν σού έχω καλά νέα·
και λυπάμαι πολύ που σού το λέω,
διότι μέχρι πρότινος σού έτρεφα απεριόριστη συμπάθεια και βαθύτατη εκτίμηση.
Ετοίμαζα να έγραφα για εσένα έναν διθύραμβο
και η άρδην αλλαγή τής συμπεριφοράς σου
-συνδυαζόμενη με την εκκωφαντική ανεπάρκειά σου στη διαχείριση τής κρίσης-
με οδηγεί στο παρόν πόνημα.
…
Γιώργο Λιανέ,
έχετε καταστρατηγήσει, εσύ και η παραγωγή τού «Survivor»,
κάθε κανόνα δεοντολογίας και αμεροληψίας.
Έτσι, έφτασες -τηρουμένων των χρονικών αναλογιών- εν μία νυκτί,
να κηλιδώσεις όσα έχτιζες με κόπο επί χρόνια.
Ξάφνου, έχεις χλομιάσει, έχεις ξεθωριάσει,
έχεις χάσει την πρότερη αξία σου και τη θετική σου αύρα.
Και δεν είσαι «αθώος τού αίματος»,
διότι εσύ επέτρεψες να ξεφύγει η κατάσταση
και υπεδαύλισες -έστω και διά τής ανοχής σου- την εξώθηση ανθρώπων στα άκρα.
Αν δεν το ξέρεις, αν δεν το γνωρίζεις, αν δεν το έχεις συνειδητοποιήσει,
σε ενημερώνω ότι ο (εκάστοτε) παρουσιαστής έχεις τεράστιες ευθύνες
για το πρόγραμμα που αναλαμβάνει.
Ο Παρουσιαστής είναι το Πρόσωπο τής Εκπομπής.
Γιώργο Λιανέ,
απεδείχθης ολίγιστος (όχι απλά λίγος· ολίγιστος).
Περιμέναμε πώς και πώς να έφτανε η ώρα των αγωνισμάτων,
για να ακούγαμε τις απολαυστικές περιγραφές σου
και να ξεκαρδιζόμασταν με τα εξόχως ευρηματικά σχόλιά σου.
Κλαίγαμε απ’ τα γέλια με τις θεϊκές ατάκες σου.
Όμως τώρα,
μετά από την ανυπόφορη τοξικότητα τού «Survivor»
και από την εξόφθαλμη προσπάθεια συγκάλυψης εκ μέρους σου,
η φωνή σου έχει αλλάξει μέσα μας και την αντιλαμβανόμαστε εντελώς διαφορετικά.
Το ασυγχώρητο ατόπημά σου είναι ότι έγινες -ιδία βουλήσει- κομμάτι τής Τοξικότητας.
…
Γιώργο Λιανέ,
υπάρχει μία έξοχη ρήση που αποδίδεται στον Γερμανό φιλόλογο Καρλ Μπίχνερ:
«Μπορεί να ξεχάσουν τι τούς είπες,
αλλά ουδέποτε θα ξεχάσουν πώς τούς έκανες να αισθανθούν…»!
Βεβαίως. ακόμη δεν έχουμε καν ξεχάσει τα λόγια σου·
ναι, θυμόμαστε τις ατάκες σου και δεν σε μηδενίζουμε,
αλλά είναι πολύ πιο νωπές και βαρύνουσες οι τραγικές τοποθετήσεις σου.
Μέχρι πρότινος, μάς έκανες και αισθανόμασταν υπέροχα·
τώρα, μάς έκανες να αισθανθούμε απαίσια.
Κι όταν το «σήμερα» ξεμακρύνει,
όταν οι λέξεις διεκδικήσουν το όποιο δικαίωμά τους στη Λήθη,
θα έχει μείνει αυτή η αποκρουστική αίσθηση που μάς εδημιούργησες.
Ευστόχως είπες και ετόνισες ότι όλοι ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ.
Κι εσύ κρίνεσαι.
Κι εσύ κρίνεσαι, αλλά μπλοκάρεις κόσμο στο «Twitter».
Μπλοκάρεις ανθρώπους στο «Twitter» επειδή σού ασκούν κριτική.
Μπλοκάρεις πιτσιρικάδες, μπλοκάρεις γυναίκες, μπλοκάρεις γενικώς…
Ο Γιώργος Λιανός, το «καλό παιδί».
Πού είναι το «Καλό Παιδί» σε όλη αυτήν την ιστορία;
Όταν υπάρχει πόλωση, όταν γίνεται πόλεμος,
δεν θεωρείται «καλό παιδί» αυτός που συνεχίζει απερίσπαστος να λέει ανέκδοτα
και να πετάει την μπάλα στην εξέδρα.
Στα σταυροδρόμια τής ζωής,
το Καλό Παιδί, ο Καλός Άνθρωπος, παίρνει θέση υπέρ τού Καλού και τού Δίκαιου,
και δεν επιδίδεται σε ύποπτες ισαποστασίες.
Εσύ, οποία έκπληξις και αντίφασις,
στην πρεμούρα σου να συνεχίσεις να κάνεις τις δημόσιες σχεσούλες σου,
πήγες στο άλλο άκρο και έφτασες να υποστηρίζεις το Κακό και το Άδικο.
…
Γιώργο Λιανέ,
έκανες κάτι που απεχθάνομαι·
λογοκρίνεις ανθρώπους δι’ ασήμαντον αφορμήν.
Σοβαρά τώρα;
Ο -μέχρι πρότινος- προσιτός Λιανός έχει καταντήσει «Ντίβα τής Συμφοράς»;
Οι άνθρωποι δεν μάς χρησιμεύουν μόνο όταν μάς αποθεώνουν,
αλλά και όταν μάς επικρίνουν, και όταν μάς μέμφονται,
ακόμη-ακόμη κι όταν μάς υβρίσουν.
Όχι, δεν αθωώνω την Ύβρι, δεν νομιμοποιώ τούς υβριστές,
ούτε δέχομαι η Ύβρις να θίγει απολύτως προσωπικά χαρακτηριστικά
(όπως η Υγεία και η Οικογένεια)·
το μόνο που διατείνομαι είναι ότι,
σε καιρούς που οι άνθρωποι τελούν υπό το καθεστώς τεράστιας ψυχολογικής πίεσης,
δεν είναι δα και κακούργημα αν μάς πουν «μια κουβέντα παραπάνω».
Εν κατακλείδι, οι άνθρωποι που διαθέτουμε το οποιοδήποτε «δημόσιο βήμα»,
δυνάμεθα με τη σωστή διαχείριση και αντιμετώπιση
να αποδομήσουμε τούς επικριτές και τούς υβριστές μας·
δεν αποτελεί πανάκεια να τούς καταφέρουμε να συμφωνήσουν μαζί μας,
αλλά με ευγένεια -και αν χρειαστεί, με στωϊκότητα-
είναι βέβαιο ότι θα τούς οδηγήσουμε να μάς σέβονται και να μάς εκτιμούν
(χώρια που συχνά η αρνητική κριτική μάς οδηγεί σε προσωπική καλυτέρευση).
Ως εκ τούτων,
παρ’ ότι δέχθηκες -στη συντριπτική πλειοψηφία τους-
ευγενικές ενστάσεις και αξιοπρεπή επικριτικά σχόλια στο «Twitter»,
αμέσως αισθάνθηκες ψυχολογικά κουρασμένος.
Τι να πουν, λοιπόν,
ο Μπόγδανος, ο Καφετζής, ο Μπάρτζης, και τα άλλα παιδιά,
που τούς εκθέτετε διαρκώς σε μία αφόρητη τοξικότητα
προκειμένου να προωθήσετε τούς ευνοούμενούς σας…;
…
Γιώργο Λιανέ,
σε καλώ να έρθεις ενώπιος ενωπίω με το φιλότιμό σου
και να σκεφτείς επί τέλους
ότι αυτά τα παιδιά που υφίστανται τις ανάλγητες μεθοδεύσεις σας
-μόνο και μόνο για να κάνετε εσείς «νούμερα»-
έχουν οικογένειες, έχουν γονείς, παιδιά, συντρόφους, φίλους·
ακριβώς όπως κι εσύ, δηλαδή.
Πώς θα σού φαινόταν
αν οι αποτρόπαιοι χαρακτηρισμοί «καρκίνωμα», «κοράκι», «σαθρό μυαλό»,
απευθύνονταν σε δικούς σου ανθρώπους..;
Αντιστοίχως,
πώς θα φαινόταν στους δικούς σου ανθρώπους
αν οι αποτρόπαιοι χαρακτηρισμοί «καρκίνωμα», «κοράκι», «σαθρό μυαλό»,
απευθύνονταν σε εσένα..;
Δεν θα ήταν φριχτό να συνέβαινε κάτι τέτοιο;
Δεν θα στενοχωριόσασταν -εσύ κι οι άνθρωποί σου- σε υπέρτατο βαθμό;
Δεν θα εξοργιζόσασταν στο μη περαιτέρω;
Δεν θα αντιδρούσατε;
Δεν θα εναντιωνόσασταν προς το άτομο που θα είχε επιδοθεί σε τέτοιο καραμπινάτο «bullying»;
Γιώργο Λιανέ,
είναι βέβαιο ότι,
ΚΑΙ φριχτό θα εθεωρούσες ένα τέτοιο συμβάν,
ΚΑΙ θα στενοχωριόσουν σε υπέρτατο βαθμό,
ΚΑΙ θα εξοργιζόσουν στο μη περαιτέρω,
ΚΑΙ θα αντιδρούσες,
ΚΑΙ θα εναντιωνόσουν προς τον άνθρωπο που θα είχε επιδοθεί σε καραμπινάτο «bullying»
εις βάρος εσού ή των αγαπημένων σου ανθρώπων
(όλοι μας, έτσι θα λειτουργούσαμε σε αντίστοιχη περίπτωση).
Κι όμως,
με απολύτως ανάλγητο τρόπο παρακάμπτεις
ότι η Άννα-Μαρία Βέλλη και ο Τζέϊμς Καφετζής υπέστησαν αυτές τις συμπεριφορές
και επέδειξες κυνισμό προς τις οικογένειές τους.
Εσύ, βέβαια, συστηματικώς και απολύτως ριψασπιδικώς,
αποποιείσαι των ευθυνών σου και τα ρίχνεις όλα στο Μοντάζ.
Μάλιστα, ακολουθώντας τα πρότυπα των αφερέγγυων πρωϊνών εκπομπών,
προσφάτως προσέθεσες στην «γκαρνταρόμπα» σου
το αποπροσανατολιστικό αφήγημα που λέει ότι
οι αισχρές και τοξικές συμπεριφορές των ευνοουμένων σας είναι «Ρόλος».
«ΡΟΛΟΣ».
Το μήνυμα προς την Κοινωνία ποιο είναι;
«Επιδοθείτε σε όποια ατιμία ή ξευτίλα θέλετε
και μετά πείτε ότι ήταν “ρόλος”.».
…
Ανακεφαλαιώνοντας…
Τι είσαι εν τέλει, Γιώργο Λιανέ..;
Είσαι άνθρωπος ή είσαι ένα «Ζόμπι τού Μοντάζ»;
Γιατί επιτρέπεις στο απροκάλυπτα μεροληπτικό μοντάζ
να σπιλώνει την προσωπική και επαγγελματική αξιοπρέπειά σου;
Γιατί κατήντησες κι εσύ ο ίδιος να πρεσβεύεις την Απροκάλυπτη Μεροληψία;
Γιατί δικαιολογείς τα Αδικαιολόγητα;
Πού είναι η προσωπική ευθύνη σου;
Εν τέλει, είσαι παρουσιαστής ή διεκπεραιωτής;
Εν τέλει, είσαι εργαζόμενος ή υπαλληλίσκος;
Κρίμα, Γιώργο Λιανέ. Πολύ Κρίμα.
Κρίμα που σήμερα -αντί να σε αποθεώνω- φτάνω να γράφω για το «Βατερλό» σου.
Γιώργο Λιανέ, είσαι το «“Κρίμα” τής Χρονιάς».
Ο Υπο-Κοσμικός
(Twitter: @Ypokosmikos
