Ατσάλινο τείχος η Σιωπή και πώς να σπάσει…
Η πρόσφατη συγκλονιστική αποκάλυψη τής Σοφίας Μπεκατώρου
έχει προκαλέσει -πολυεπιπέδως- τσουνάμι αντιδράσεων·
η δύο φορές Ολυμπιονίκης τής Ιστιοπλοΐας κατήγγειλε ότι το 1998
είχε υποστεί σεξουαλική κακοποίηση από υψηλόβαθμο στέλεχος τής Ομοσπονδίας
(ο καταγγελλόμενος εθεωρούταν -έως και την ημέρα τής καταγγελίας-
«πρόσωπο υπεράνω πάσης υποψίας»,
κατέχοντας σημαντικά πόστα στους εγχώριους και διεθνείς τού αθλήματος,
ενώ απετελούσε και άκρως δραστήριο μέλος στην παρούσα κυβερνητική παράταξη).
Τα συλλογικά αντανακλαστικά λειτούργησαν ακαριαία
και άπαντες έσπευσαν προς υπεράσπιση αυτής τής γενναίας γυναίκας
που κατέφερε να ενώσει -μέσω τής οδυνηρής εμπειρίας της-
τη Δικαιοσύνη, την Πολιτική, τη Δημοσιογραφία, και εν γένει την Κοινωνία.
Τα μηνύματα συμπαράστασης προς τη γενναία Μπεκατώρου
ήταν -και συνεχίζουν να είναι- αναρίθμητα·
τα «Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης» έγιναν τα συγκοινωνούντα δοχεία
και ο δίαυλος για να εκφραστεί με εκκωφαντικό τρόπο στη Σοφία
ότι δεν είναι μόνη της·
κάθε άνθρωπος με στοιχειώδη σεβασμό, με ηθική και με αξιοπρέπεια,
είναι μαζί της.
Το «Δεν είσαι μόνη σου…» είναι το πρώτο σημαντικό συμπαρομαρτούν.
Όμως, όπως γίνεται πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις,
η σημαντικότερη συνεπαγωγή έρχεται αμέσως μετά..:
«Δεν είσαι η μόνη…».
Σπάει η Σιωπή. Ανοίγουν τα στόματα. Ανοίγουν οι ψυχές.
Ανοίγουν κι άλλα στόματα, ανοίγουν κι άλλες ψυχές.
Είναι να μη γίνει η Αρχή·
όντως,
σε τέτοιες τραυματικές εμπειρίες
που είναι διαχρονικώς ποινικοποιημένες από το μεσαιωνικό τμήμα τής Κοινωνίας,
οι γυναικείες ψυχές δυσκολεύονται σε υπέρτατο βαθμό να ανοίξουν
και να εξωτερικεύσουν -μέσω τού προφορικού ή τού γραπτού λόγου-
την ισόβια πληγή που τούς προξενήθηκε από ένα ή και περισσότερα ανδρείκελα.
Η Αρχή είναι το Ήμισυ τού Παντός.
Το τραγικό, όμως, είναι,
ότι η θέση τής Γυναίκας στην Παγκόσμια Κοινωνία
υπολείπεται ακόμη παρασάγγας συγκριτικώς με τη θέση τού Άντρα·
έτσι, οποία τραγική ειρωνεία,
στην περίπτωση τού Βιασμού
η Αρχή μετατρέπεται σε μία διαρκώς ανατροφοδοτούμενη ανάγκη.
Είναι τόσοι πολλοί οι αποσιωπημένοι βιασμοί,
είναι τόσα πολλά τα κλειστά γυναικεία στόματα,
που κάθε λίγο και λιγάκι η Κοινωνία έχει τη χρεία για μία νέα «Ιφιγένεια»
που θα βρει το σθένος να υπερβεί τη Σιωπή
και να γίνει το φωτεινό παράδειγμα·
ένα φωτεινό παράδειγμα
που προσωρινά στρέφει τούς κοινωνικούς προβολείς πάνω στο Πρόβλημα
και οδηγεί τούς εγκληματίες σε -επίσης προσωρινή- οπισθοχώρηση.
Κι όταν κάποια στιγμή τα φώτα σβήσουν, όταν αλλάξει η Επικαιρότητα,
οι «Μπεκατώρου» αυτού τού κόσμου επιστρέφουν στις πληγές τους,
χωρίς καν οι περισσότερες να βρίσκουν σε όλη τους τη ζωή το κουράγιο
να αποκαλύψουν το γεγονός που τις εστοίχειωσε ισοβίως.
…
Ετούτες τις ημέρες ανέγνωσα πολλά μηνύματα συμπαράστασης στη Σοφία Μπεκατώρου·
ανάμεσά τους, ένα ήταν αυτό που με εκέντρισε σε απόλυτο βαθμό.
Συγκεκριμένα,
επρόκειτο για την ανάρτηση που έκανε στο Twitter
η δημοφιλής τραγουδίστρια Καίτη Γαρμπή..:
«Η Σοφία Μπεκατώρου είναι μια γυναίκα
που βρήκε τη δύναμη να μιλήσει παρά τις πληγές της
και κατέφερε να εναντιωθεί σε έναν εχθρό που απειλεί όλες μας.
Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να ασελγεί πάνω σε ψυχές, σώματα και συνειδήσεις.
Βούλιαξέ τους, κορίτσι μου!!!
Βούλιαξέ τους!!!». 
Τι με εκέντρισε σε αυτό το -ούτως ή άλλως, έξοχα δομημένο- μήνυμα..;
Η προτροπή στο τέλος.
Με δεδομένο ότι η Σοφία Μπεκατώρου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη Θάλασσα
(καθώς το υγρό στοιχείο αποτελεί το πεδίο τού πρωταθλητισμού της),
η διατύπωση «Βούλιαξέ τους, κορίτσι μου!!! Βούλιαξέ τους!!!»
διέθετε εξαιρετική σημειολογία.
Όμως, κάτι με έκανε να αισθανθώ στενάχωρα…
…
Η Καίτη Γαρμπή δεν είναι μόνο καταξιωμένη τραγουδίστρια,
αλλά -το βασικότερο- είναι ένας άνθρωπος
που έχει αποδείξει επανειλημμένα τις ευαισθησίες του σε ποικίλα ζητήματα·
με προσωπικές θυσίες,
ανέκαθεν υπεστήριζε και υποστηρίζει αδύναμες κοινωνικές ομάδες,
και εν γένει κάθε πλάσμα που υφίσταται κακοποίηση·
διόλου τυχαίο,
ότι η πλειοψηφία τού κόσμου προσφωνεί και προσδιορίζει τη Γαρμπή
με το υποκοριστικό «Καιτούλα» και με το εκθειαστικό «Καιτάρα».
Όμως, στην προκειμένη περίπτωση,
αυτό το «Βούλιαξέ τους…» είναι μία τεράστια ευθύνη,
στην οποία ουδέποτε έως και σήμερα ανταποκρίθηκε η Ελληνική Νύχτα.
Έτσι, με απόλυτο σεβασμό προς την Καίτη Γαρμπή, τής έστειλα το ακόλουθο σχόλιο..:
«Αγαπητή Καίτη,
εν αρχή θέλω να σού πω ότι σε συμπαθώ, σε εκτιμώ και σε σέβομαι.
Όμως, χωρίς να έχω την παραμικρή διάθεση να δαιμονοποιήσω τη Νύχτα,
εντάσσω την ανάρτησή σου στα “εύκολα λόγια”.
Εσύ και οι γυναίκες συνάδελφοί σου,
δραστηριοποιείστε σε έναν σαφώς πιο άγριο χώρο από αυτόν τής Μπεκατώρου
και ενώ συγχρωτίζεστε με μπράβους, μαφιόζους και ζάμπλουτα μεθυσμένα λιγούρια,
απουσιάζουν οι καταγγελίες σας από την Ιστορία.». 
Απάντηση δεν πήρα. Ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι δεν θα έπαιρνα απάντηση.
Ίσως η Καίτη δεν είδε το μήνυμά μου,
ίσως ο προσδιορισμός «εύκολα λόγια» να τής φάνηκε επιθετικός,
ίσως και να επέλεξε τη Σιωπή
διότι δεν άντεξε να πάρει θέση για λογαριασμό άλλων γυναικών,
ίσως και να επέλεξε τη Σιωπή
διότι οι ισορροπίες στη Νύχτα είναι εξαιρετικά λεπτές
(και ενίοτε δύνανται να γίνουν εξαιρετικά επικίνδυνες).
Όμως, η τοποθέτησή μου δεν είχε ως στόχο την αγαπητή καλλιτέχνιδα·
η Καίτη έγινε απλώς η αφορμή για να εκφράσω την ανθρώπινη στεναχώρια μου
και να διατυπώσω το σαφές κενό που υπάρχει στην επετηρίδα τής προτροπής «Βούλιαξέ τους»
από γυναίκες που δραστηριοποιούνται στη Νύχτα.
Οι μαφιόζοι, οι μπράβοι, τα ζάμπλουτα -αλλά και τα άφραγκα- λιγούρια,
είναι μία ζοφερή νυχτερινή πραγματικότητα εδώ και πολλές δεκαετίες.
Οι μπράβοι, οι μαφιόζοι, τα μεθυσμένα ή ξεμέθυστα λιγούρια,
συχνά μετατρέπονται σε σεξουαλικούς κακοποιητές και βιαστές γυναικών.
Στεναχωριέμαι, λοιπόν,
που εδώ και πολλές δεκαετίες δεν έχει υπάρξει μία γυναίκα από τον χώρο τής Νύχτας
(έστω μία)
-είτε αυτή είναι γνωστή τραγουδίστρια, είτε δεν είναι γνωστή,
είτε είναι «λουλουδού», είτε είναι «bar–woman»,
είτε είναι η πρώτη ρόδα τής Νυχτερινής Αμάξης, είτε η «τελευταία»-
που να έχει κάνει ονομαστική καταγγελία για σεξουαλική κακοποίηση.
Στεναχωριέμαι που δεν έχει γίνει, αλλά δεν το απαιτώ·
πώς να απαιτήσεις από έναν άνθρωπο
που τού πλακώνει την ψυχή η αβάσταχτη πέτρα τού Βιασμού,
να την αποτινάξει με συνοπτικές διαδικασίες
ή να προβεί σε κατά παραγγελίαν ομολογία.
Όμως, ακριβώς επειδή μιλάμε για εξαιρετικά σύνθετες ψυχολογικές διαδικασίες,
γι’ αυτό με επείραξε το απολύτως καλοπροαίρετο «Βούλιαξέ τους…»
που απηύθυνε η Καίτη στη Σοφία.
…
Επί 23 χρόνια,
η Σοφία Μπεκατώρου έψαχνε να βρει το κουράγιο και να σπάσει τη σιωπή (της).
Ξάφνου, λοιπόν,
είναι άδικο να τής φορτώνουμε τις συνολικές ευθύνες που έχουμε ως Κοινωνία
και να τη χρίζουμε ως την τορπιλάκατο που θα βυθίσει οριστικά τον Βιασμό.
Ας αφήσουμε τη Σοφία Μπεκατώρου να χαρεί αυτήν την ιδιότυπη ελευθερία που βιώνει·
μία οφειλή που είχε προς τον εαυτό της από το 1998
και βρήκε τώρα τη δυνατότητα να τη σβήσει (έστω μερικώς).
Όσο για το παρόν πόνημα,
ο αποκλειστικός στόχος είναι να αποτελέσει διακριτική δήλωση στήριξης
προς κάθε σεξουαλικώς κακοποιημένη γυναίκα
και να συνεισφέρει -κινητοποιώντας κατά το δυνατόν- στη συντριβή τής Σιωπής.
…
Ναι, ιδίως στη «Νύχτα» τα πράγματα είναι άγρια·
οι μαφιόζοι, οι μπράβοι και τα ζάμπλουτα λιγούρια
που αποτελούν κυρίαρχους παράγοντες στη «Νύχτα»,
στηρίζονται διαχρονικώς στην «Ομερτά» και προσπαθούν παντί τρόπω να τη διασφαλίζουν.
Ναι, το Δομικό Στοιχείο τής «Ομερτά» είναι η «Σιωπή τού Θύματος».
Όμως,
η λύση στο πρόβλημα δεν είναι να περιμένουμε
πότε η Σοφία Μπεκατώρου θα γίνει τραγουδίστρια.
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
Ο Υπο-Κοσμικός
(Twitter: @Ypokosmikos
