Ποιος είπε ότι η Πλειοψηφία έχει πάντα δίκιο;
Η Ελληνική Γλώσσα είναι το αγαπημένο θύμα τού Νεοέλληνα·
πόσες και πόσες λέξεις δεν έχουν υποκύψει στην ανορθογραφία του.
Βεβαίως, όπως λένε και οι Λατίνοι, «Usus norma loquendi»
(δηλαδή, η Χρήση ορίζει τον Λόγο),
αλλά εδώ τα πράγματα έχουν ξιφύγ’.
Θα αναρωτιέστε ήδη με αγωνία
(σιγά μην αναρωτιέστε και σιγά την αγωνία που έχετε),
ποια είναι η λέξη που κρατάει τα σκήπτρα τής ορθογραφικής διαστρέβλωσης.
Οι υποψήφιες είναι πολλές·
το «διαδίκτυο» που το βλέπουμε συχνά γραμμένο με την άκυρη μορφή «διαδΥκτΙο»,
το «μήνυμα» που γίνεται «μΥνΗμα»,
η «συνωμοσία» που μετατρέπεται σε «συνΟμΩσία».
Αν σε αυτές τις περιπτώσεις προσθέσουμε και την αντωνυμία «ποιο»,
η οποία μπερδεύεται με το ομόηχο επίρρημα «πιο»,
αλλά και την αντωνυμία «ό,τι»,
που διά χειρός Νεοέλληνα μπλέκει τα μπούτια της με τον σύνδεσμο «ότι»
(ο κύβος τού Ρούμπικ είναι για πολλούς αυτόχθονες πολύ πιο εύκολος
από τον γρίφο «Πότε βάζω υποδιαστολή στο “ότι”;»),
συνθέτουμε ένα εκρηκτικό γκρουπ σολοικισμών.
Και όμως,
η λέξη που κατέχει τα σκήπτρα
και είναι πρώτη χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση,
δεν βρίσκεται ανάμεσα σε αυτές που ήδη αναγνώσατε.
95 στους 100 Νεοέλληνες (μηδέ εξαιρουμένων των δημοσιογράφων),
γράφουν λανθασμένα την περί ης ο λόγος λέξη
και αν τούς ρωτήσεις γιατί επιλέγουν τη συγκεκριμένη γραφή,
τα επιχειρήματα που θα ακούσεις,
θα είναι τύπου «Επειδή έχει αθηναϊκές πινακίδες.».
…
Λοιπόν, έφτασε η Μεγάλη Ώρα.
Έφτασε η στιγμή τής λύσης τού μυστηρίου…
Γκα-γκαν, γκα-γκαααν…
Η λέξη που 95 στους 100 Νεοέλληνες παραχαράσσουν,
είναι η «Ξευτίλα», είναι το «Ξευτιλίζω».
Ένας λαός
που επί δεκαετίες έχει αναπτύξει εξαιρετικά στενούς δεσμούς με την Ξευτίλα,
τη γράφει λανθασμένα με «-φ-»
(αισθάνομαι σαν τη Ντένη Μαρκορά· πώς να αντέξω τόσο decadence;).
Βλέπεις τη συγκεκριμένη ανορθογραφία παντού·
σε τίτλους εφημερίδων, σε δελτία ειδήσεων, σε δημοσιογραφικές ιστοσελίδες,
και φυσικά, στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Παντού αντικρίζεις τις μορφές «ξεφτίλα» και «ξεφτιλίζω».
Ως εκ τούτου, να ξεκαθαρίσουμε άπαξ και διά παντός,
ότι η «ξευτίλα», ο «ξευτίλας», το «ξευτιλίζω»,
έχουν ως ρίζα τους τη λέξη «ευτελής»
από την οποία έλκουν την ορθογραφία τους.
Βεβαίως, ουδείς εμποδίζει τούς 95 στους 100 Νεοέλληνες,
να απαντήσουν με αποστομωτικό τρόπο
σε αυτήν την αποκατάσταση τής γλωσσικής αλήθειας,
χρησιμοποιώντας την ατάκα τού Γιώργου Κωνσταντίνου
από την περίφημη σκηνή με το προφιτερόλ..:
«Δεν θέλω να το μάθω. Θέλω να το φάω…».
– Μασάει ο Νεοέλληνας ξεΦτίλα;
– Μασάει και δεν Φτύνει ούτε τα κουκούτσια.
Σ.Σ. Νεοέλληνά μου, μη μού στεναχωριέσαι που ενίοτε σού μιλάω σκληρά·
το κάνω για να σού μένουν οι στιγμές…
*** Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…
*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…
*** Τα λέμε αύριο…
Ο Υπο-Κοσμικός
