Ημερολόγιο καταστρώματος τού «Survivor» – Επεισόδιο 3ο
Ο Σόλων ο Αθηναίος, ένας από τούς Επτά Σοφούς τής Αρχαιότητας,
έχει δώσει την πιο εύστοχη απάντηση
στο αέναο υπαρξιακό ερώτημα «Τι εστί Ευτυχία»:
«Ευτυχία είναι ένας καλός θάνατος.».
Ποιος, λοιπόν, είναι ο ιδεώδης «καλός θάνατος»;
Κατά την προσωπική μου θεώρηση,
απόλυτα ευτυχής είναι ο άνθρωπος που φεύγει από τη ζωή «πλήρης ημερών».
Όμως, σε αυτό το θαύμα που λέγεται «Ζωή»,
οι «Ιδανικές Συνθήκες» αποτελούν την Εξαίρεση.
Ο «Κανόνας τής Ζωής» είναι η σκληρότητά της
και τα βάναυσα χτυπήματα που επιφυλάσσει στα περισσότερα πλάσματα·
εξ ου και ο υπέροχα ζοφερός προσδιορισμός «τρομαχτικό ταξίδι τού Χαμού»
που τής απέδωσε ο μέγας ποιητής μας Νίκος Καββαδίας.
Η Ζωή είναι σύμφυτη με τον Φόβο.
Ο πρώτος φόβος μας,
αυτός που μάς συνοδεύει από την πρώτη έως και την ύστατη ανάσα μας,
είναι ο Θάνατος.
Ο δεύτερος φόβος μας,
είναι η Αρρώστια, η Ασθένεια.
Οι δύο πρώτες θέσεις στο «Βάθρο των Φόβων»
είναι φαινομενικώς δεδομένες και αρχεγονικώς καπαρωμένες·
άπαντες συμφωνούμε ότι σε αυτόν τον ιδιότυπο ανταγωνισμό
ο Θάνατος δικαιούται χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση το χρυσό μετάλλιο
και η Αρρώστια κατακτάει επαξίως το αργυρό μετάλλιο.
Όμως,
ήρθε η στιγμή να κινητοποιήσω τα διανοητικά αντανακλαστικά σας
και να σάς απευθύνω την ερώτηση που θα σάς φέρει ενώπιον τής ψυχής σας..:
Εσείς, πού θα δίνατε το χάλκινο μετάλλιο στην «Ιεραρχία των Φόβων»;
…
Να ένα συγκριτικό μειονέκτημα
που έχει η δημοσιογραφική στήλη σε σχέση με μία τηλεοπτική ή ραδιοφωνική εκπομπή·
εδώ δεν γίνεται να κάνω επαρκή παύση
προκειμένου να σάς δώσω τον χρόνο να σκεφθείτε.
Ο μόνος τρόπος είναι να σταματήσετε να διαβάζετε ετούτο το πόνημα,
να μείνετε για λίγη -ή και για πολλή- ώρα με τον εαυτό σας,
και να επανέλθετε…
…
Τώρα που -όσες κι όσοι φύγατε προσωρινώς, επιστρέψατε-
έχω την απάντηση στο ερώτημα·
βεβαίως, η απάντησή μου δεν συνιστά συλλογικό αξίωμα και θέσφατο,
παρά μόνον αποτελεί τη δική μου προσέγγιση στο συγκεκριμένο ζήτημα
και πιθανολογώ ότι -ακόμη κι αν η δική σας ετυμηγορία είναι διαφορετική-
θα σάς προσφέρω μία επιπλέον ενδιαφέρουσα επιλογή.
Το χάλκινο μετάλλιο στην «Ιεραρχία των Φόβων»,
το δίνω ασυζητητί στην «Τραγική Ειρωνεία».
*** Η Τραγική Ειρωνεία.
Μία συγκλονιστική έννοια που μάς έχει αφεθεί ως μεγαλειώδης παρακαταθήκη
και ως θεσπέσια απευκταίο κληροδότημα από το Αρχαίο Θέατρο.
Η Τραγική Ειρωνεία.
Οι άνθρωποι που την έχουν βιώσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο στη ζωή τους,
ήδη κουνάνε με συγκαταβατική πίκρα -έως και συντριβή- το κεφάλι τους·
γνωρίζουν από πρώτο χέρι την εκκωφαντικά σκληρή δυναμική της,
την έχουν αισθανθεί στο πετσί τους.
…
Δυστυχώς,
η Τραγική Ειρωνεία έχει αναρίθμητες μορφές
και γι’ αυτό είναι -συχνά- πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμη κι απ’ την Αρρώστια·
δεν έχει βρεθεί, ούτε και θα βρεθεί στον αιώνα τον άπαντα,
το φάρμακο που θα καταπολεμά -έστω και υποτυπωδώς- την Τραγική Ειρωνεία.
Η Τραγική Ειρωνεία έχει αναρίθμητες μορφές,
όπως αναρίθμητα είναι και τα θύματά της.
Ένα εξ αυτών υπήρξε και ο Τριαντάφυλλος…
…
Στο χθεσινό επεισόδιο τού «Survivor»,
ο δημοφιλής τραγουδιστής και συνθέτης μεγάλων επιτυχιών,
απεκάλυψε ένα συγκλονιστικό γεγονός που εσημάδεψε τη ζωή του.
Διήνυε την εξόχως ευαίσθητη ηλικία των 15 ετών,
όταν βγήκε για πρώτη φορά να τραγουδήσει στο πάλκο·
από κάτω, ανάμεσα στον κόσμο, βρισκόντουσαν κι οι γονείς του,
οι οποίοι είχαν πάει για να καμαρώσουν και να ενισχύσουν ψυχολογικά το παιδί τους.
Όμως, η Ευτυχία έδωσε πολύ γρήγορα τη θέση της στη Δυστυχία…
Τροχαίο δυστύχημα.
Ο πατέρας τού Τριαντάφυλλου χάνει τη ζωή του.
Ο πατέρας τού Τριαντάφυλλου σκοτώνεται
την πρώτη ημέρα τής ευτυχίας τού παιδιού του.
Μιλάμε για γνήσια, για αυθεντική «Τραγική Ειρωνεία».
…
Ο Τριαντάφυλλος είπε ότι αυτό το σοκαριστικό γεγονός τού έδωσε -εν τέλει- δύναμη.
Τον πιστεύω απόλυτα.
Όμως, ποιος άνθρωπος -και εν γένει, ποιο πλάσμα-
θα συναινούσε να έχει ως δεξαμενή δύναμης και ως κινητήριο καύσιμο μία «τραγική ειρωνεία»;
Ουδείς θα συναινούσε ή θα συναινέσει σε μία τέτοια συνθήκη·
ακόμη και η αχαλίνωτη λογοτεχνική φαντασία
δεν εμπόρεσε έως σήμερα να επινοήσει κάποια ιστορία
όπου η «Τραγική Ειρωνεία» θα καθίστατο ως μέσο συναλλαγής
(ακόμη και το μνημειώδες έργο τού Γκέτε με τον Φάουστ και τον Μεφιστοφελή,
υπολείπεται παρασάγγας).
Επιμύθιο:
Ευτυχία είναι η Απλότητα.
Ευτυχία είναι η Ταπεινότητα.
Ευτυχία είναι να σεβόμαστε την Ειρωνεία·
να την εφαρμόζουμε με μέτρο, να αντέχουμε όταν μάς την εξασκούν χωρίς μέτρο.
Ευτυχία είναι να σεβόμαστε την Ειρωνεία·
διότι αν δεν το πράττουμε,
δεν το έχει σε τίποτα να ενδυθεί την τραγική πλευρά της
και να εμφανισθεί στη ζωή μας με το πιο σκληρό της πρόσωπο.
…
Ούτως ή άλλως, όμως, ακόμη κι αν εφαρμόσουμε όλα τούτα,
πλήρη εξασφάλιση και θωράκιση δεν δυνάμεθα να επιτύχουμε.
Είτε ως ανυποψίαστοι, είτε ως υποψιασμένοι,
είμαστε όλοι εκτεθειμένοι σε αυτήν την αμείλικτη συμπαντική σύμπτωση
που λέγεται «Τραγική Ειρωνεία».
Τώρα που το σκέφτομαι, δε,
υπάρχουν περιπτώσεις όπου το χάλκινο μετάλλιο φαντάζει φτωχή επιβράβευση
για μία έννοια που συχνά αποτελεί κράμα των άλλων δύο μεταλλίων.
Θάνατος-Αρρώστια-Τραγική Ειρωνεία.
Ο πρώτος είναι αναπόφευκτος·
οι έτερες δύο δεν είναι αναπόφευκτες,
αλλά θα είσαι τυχερός άνθρωπος αν δεν σε βάλουν στο μάτι.
Κατόπιν τούτων,
αν ανήκεις όντως στους τυχερούς, καλό είναι να σιωπάς,
διότι όποιος βγάζει γλώσσα προς τη Ζωή, γίνεται στόχος.
Συμπληρωματική Σημείωση:
Μόνο η «Γλώσσα τής Αλήθειας» είναι μια κάποια λύσις·
φανταστείτε πόσο αβάσταχτα σκληρή γίνεται η «Τραγική Ειρωνεία»
όταν αποφασίζει να επενεργήσει
και να χρησιμοποιήσει ως πεδίο δράσης της ένα ψέμα.
Εκεί πια μιλάμε για Ισόβια Αποστόμωση.
Για να το πω σε απλά Ελληνικά (και απευθύνοντας μια δημόσια προτροπή),
μη λέτε ψέματα -ιδίως- για την υγεία σας·
ίσως το «μπούμερανγκ» που λέγεται «Σύμπαν»
να μην αντιμετωπίσει με ελαστικότητα τη μακάβρια τάση σας
να βάζετε το Συμφέρον πάνω από την Αλήθεια.
Επί τού Πιεστηρίου:
Να, λοιπόν,
που στην εκπνοή έρχομαι να αμφισβητήσω εν μέρει την ιεράρχησή μου…
Θυμίζω..:
Χρυσό Μετάλλιο στην «Ιεραρχία των Φόβων»: Θάνατος
Αργυρό Μετάλλιο στην «Ιεραρχία των Φόβων»: Αρρώστια
Χάλκινο Μετάλλιο στην «Ιεραρχία των Φόβων»: Τραγική Ειρωνεία
Και η Αλήθεια;
Πού την πάμε την Αλήθεια;
Θα μείνει χωρίς μετάλλιο και χωρίς παρουσία στο βάθρο η Αλήθεια;
Η Αλήθεια που αποτελεί τον Υπέρτατο Φόβο τής Ανθρώπινης Καθημερινότητας,
θα μείνει χωρίς μετάλλιο;
Δεν γίνοντ’ αυτά τα πράγματα.
Εν πάση περιπτώσει,
δημιουργώ ετούτην τη στιγμή ένα ξεχωριστό μετάλλιο
(στα πρότυπα των «Όσκαρς»)
και το απονέμω με πάσα τιμή στην Αλήθεια
για τη συνολική προσφορά της στην Ανθρώπινη Φοβικότητα.
Αλήθεια, είσαι η «Τραγική Ειρωνεία» που αγαπώ!
Ο Υπο-Κοσμικός
(Ο «Υπο-Κοσμικός» έχει πλέον λογαριασμό στο Twitter:
@Ypokosmikos
https://twitter.com/Ypokosmikos
Όσοι άπιστοι, προσέλθετε…)
