*** Παρακολουθώ χθες την εκπομπή «Καλημέρα, Ελλάδα»,
στην οποία τοποθετείται τηλεφωνικώς
για το φλέγον θέμα τής συνθήκης των Πρεσπών
ο βουλευτής των «ΑΝ.ΕΛ.» Θανάσης Παπαχριστόπουλος.
Τον ακούμε, λοιπόν, να εκφράζει τη θέση του..:
«Έχω πει με τον πιο σαφή τρόπο εδώ και μήνες,
ότι έχω διαφωνήσει με το κόμμα μου και τις επιλογές του
στο θέμα τής συνθήκης των Πρεσπών…
…Διαφωνώ με αυτήν την επιλογή.
Εγώ θα ψηφίσω τη συνθήκη των Πρεσπών.».
Ο εμπειρότατος και οξυδερκής Γιώργος Παπαδάκης
(παρ’ ότι εν’ προκειμένω, δεν χρειάζεται να είσαι καν έμπειρος·
αρκεί μόνον να διαθέτεις ευστροφία),
συλλαμβάνει αμέσως την είδηση που προκύπτει από τα λεγόμενα τού βουλευτή.
Όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο με τούς συνεργάτες του στο «κοντρόλ».
Από τη στιγμή που ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος εξεστόμισε τη φράση
«Εγώ θα ψηφίσω τη συνθήκη των Πρεσπών»,
χρειάστηκε να την επαναλάβει χαμηλόφωνα ο Γιώργος Παπαδάκης τρεις φορές,
να κάνει ταυτόχρονα τη σχετική χειρονομία
με την οποία υπεδείκνυε ότι έπρεπε η εν’ λόγω δήλωση να μπει ως τίτλος,
και να περάσουν 22 ολόκληρα δευτερόλεπτα
μέχρι να συμβεί αυτό που έπρεπε να είχε γίνει αμέσως.
Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό,
ότι ο παρουσιαστής τής εκπομπής αναγκάστηκε να αναφέρει και φωναχτά την είδηση,
ώστε να μειώσει το χρονικό χάσμα
που δημιουργούσαν τα βραδέα αντανακλαστικά των συνεργατών του.
«Άρα λοιπόν, θα ψηφίσετε τη συμφωνία των Πρεσπών.»,
είπε απευθυνόμενος προς τον βουλευτή,
αλλά επί τής ουσίας εφήρμοζε με αγανάκτηση
το «Τα λέω στον Παπαχριστόπουλο, να τα ακούει ο αρχισυντάκτης μου.».
*** Το πρόβλημα που υπάρχει στην εκπομπή «Καλημέρα, Ελλάδα»
είναι εντοπισμένο από πέρυσι.
Οι εντονότατες σκηνοθετικές-αρχισυντακτικές παραφωνίες και ολιγωρίες
ήταν τόσο συχνές και έντονες,
που οι «on air» καβγάδες ήταν καθημερινό και απολύτως αποκρουστικό φαινόμενο.
Οι άνθρωποι που βρίσκονταν στο «κοντρόλ»,
οδηγούσαν τον Γιώργο Παπαδάκη σε απώλεια τού κοντρόλ του.
Με τη λήξη τής προηγούμενης σεζόν, ο σκηνοθέτης απετέλεσε παρελθόν.
*** Το ερώτημα είναι,
αν έχει το δικαίωμα ο δημοφιλής δημοσιογράφος
να επιτιμά τούς συνεργάτες του σε πανελλήνια μετάδοση.
Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση…
Από τη μία,
είναι πολύ άσχημο να βγάζει μία εκπομπή τα άπλυτά της στη φόρα
και να αποπνέεται παντελής έλλειψη χημείας και κοινής αντίληψης
μεταξύ των συντελεστών της.
Από την άλλη, ο Γιώργος Παπαδάκης δεν είναι χθεσινός,
ούτε διάττων αστήρ στην Ελληνική Τηλεόραση·
επί τρεις δεκαετίες κάνει πρωταθλητισμό
(στην αρχή, από τη συχνότητα τής Ε.Ρ.Τ.,
και από το 1992 στον ΑΝΤ1).
Όταν λοιπόν βρίσκεσαι για τόσο μεγάλο διάστημα στην κορυφή,
έχεις το δικαίωμα να απαιτείς τα αντίστοιχα
από τούς ανθρώπους που πληρώνονται για να σε πλαισιώσουν.
Ο Πρωταθλητισμός ορίζεται από τη Λεπτομέρεια
και αυτό ο Γιώργος Παπαδάκης το γνωρίζει πολύ καλά.
Επίσης,
με αφορμή το χθεσινό συμβάν θέλω να επισημάνω ορισμένα στοιχεία
που ουδεμία δημοσιογραφική σχολή είναι σε θέση να διδάξει·
ο λόγος που δεν διδάσκονται όσα θα πω,
είναι ότι αποτελούν προϊόντα (έμφυτου) ταλέντου.
Δεν νοείται να σκηνοθετείς μία δημοσιογραφική εκπομπή
και να μη δύνασαι να αντιληφθείς πού συμβαίνει το Γεγονός
(ώστε να επικεντρώσεις εκεί την Εικόνα).
Δεν νοείται να σκηνοθετείς ή να αρχισυντάσσεις μία δημοσιογραφική εκπομπή
και να μη δύνασαι να εφαρμόσεις τη Βασική Αρχή τού Αποφθέγματος
που είναι η «Συμπύκνωση τού Νοήματος»·
όπως επίσης,
δεν νοείται να μη διαθέτεις τη δυνατότητα και το αισθητήριο
να αντιλαμβάνεσαι ακαριαία τι εστί «Είδηση»·
οφείλεις να γνωρίζεις τι πρέπει να ξεδιαλέξεις από όσα ειπώνονται
και να το αναδείξεις αστραπιαία.
Εν’ κατακλείδι, ο Πρωταθλητισμός έχει τα δικά του αυτονόητα.
Τα Αυτονόητα τού Πρωταθλητισμού είναι Ακατανόητα για τούς Ατάλαντους.
Η Σκηνοθεσία και η Αρχισυνταξία είναι εξαιρετικά απαιτητικές εργασίες·
πόσω μάλλον,
όταν μιλάμε για δημοσιογραφικές εκπομπές
που πραγματεύονται θέματα υψηλού κοινωνικού ενδιαφέροντος
και δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο για ραστώνη.
22 δευτερόλεπτα είναι πάρα πολύς μεσολαβούμενος χρόνος
από τη στιγμή τής Είδησης ως την καταγραφή της.
Όποιος δεν μπορεί, ας πάει σε εκπομπές που έχουν σταματημένο ρολόϊ.
*** Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…
*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…
*** Τα λέμε αύριο…
Ο Υπο-Κοσμικός
