*** Φίλες και Φίλοι,
εσείς κάνατε κάποια πλαστική επέμβαση σήμερα
ή είστε τίποτις «ψώνια»
που νομίζουν ότι από γεννησιμιού τους αγγίζουν την τελειότητα;
* Πάντως, αν δεν έχετε κάνει πλαστικές,
να ξέρετε ότι στην εποχή μας είστε ένα «τίποτα», ένα «καθόλου»,
και θεωρείστε κατώτερα όντα ακόμη κι από μάγειρα χωρίς τατουάζ.
* Λοιπόν, να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά…
Τον Μάϊο η γνωστή και μη εξαιρετέα Αλεξάνδρα Παναγιώταρου
εδήλωνε σε τηλεοπτική της συνέντευξη..:
«Έκανα τη μύτη μου, έκανα το στήθος μου και τελείωσε.
Δεν μπαινοβγαίνω στα χειρουργεία.
Τώρα, δεν ξέρω γιατί ο κόσμος έχει την εντύπωση,
ότι εγώ, επειδή είμαι με πλαστικό, ότι μπαινοβγαίνω στα χειρουργεία.
Τώρα, τα ενέσιμα αν τα θεωρούν πλαστικές, ΟΚ..».
* Τότε την είχα επικρίνει από ετούτη εδώ τη στήλη,
διότι αν στα 25 σου χρόνια έχεις κάνει ήδη δύο πλαστικές και κάμποσα μπότοξ,
το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό.
* Όμως, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα
(όχι βέβαια ότι δεν το είχαμε καταλάβει).
Στην πρεμιέρα τού «Next Top Model» εμφανίστηκε μία 18χρονη
που έχει ήδη κάνει τρεις επεμβάσεις· στο στήθος, στα χείλη και στη μύτη.
Γεμάτη τουπέ η πιτσιρίκα,
μπήκε στην αίθουσα με μυαλά παραφουσκωμένα από τις πλαστικές,
μάς ενημέρωσε πως είναι ήδη μοντέλο,
και ότι αισθάνεται απολύτως εξοικειωμένη με τον χώρο
διότι η μητέρα της έχει σχολή Μόντελινγκ.
* Το γεγονός ότι η μητέρα της μικρής βρισκόταν στα παρασκήνια τού reality,
αξιοποιήθηκε από τα μέλη τής κριτικής επιτροπής
που την κάλεσαν να τη γνωρίσουν.
Όντως, καλά το σκεφτήκατε·
και η γονέας τής 18χρονης αποτελούσε διαφήμιση τής Πλαστικής Χειρουργικής.
* Εκεί, λοιπόν,
ο φωτογράφος Δημήτρης Σκουλός
υπέβαλε στη μητέρα την αμείλικτη ερώτηση..:
«Είναι 18 χρονών.
Δεν θεωρείτε ότι είναι πολύ νωρίς για να “πειράζει” τον εαυτό της;».
Και τότε ήρθε η αμείλικτη απάντηση..:
«Όχι, δεν θεωρώ.».
* Πριν αναφερθώ και σε άλλα ενδιαφέροντα σημεία τού διαλόγου,
να πω ότι ακόμη κι αυτή η ερωταπάντηση είναι αρκετή
για να εξαχθούν και να τεκμηριωθούν εξαιρετικώς χρήσιμα συμπεράσματα.
Φαντασιόπληκτοι και ωραιοπαθείς γονείς,
γεμάτοι ανασφάλειες οι ίδιοι,
γαλουχούν με αντίστοιχο τρόπο τα παιδιά τους,
εγκλωβισμένοι στο κυνήγι τής επίπλαστης-πλαστικής τελειότητας,
η οποία είναι ένα καραμπινάτο εφεύρημα τού Παγκόσμιου Μάρκετινγκ
και τίποτα παραπάνω.
* Άτομα εκτός τόπου και χρόνου,
που συναναστρέφονται μόνο με αντίστοιχης αισθητικής και νοοτροπίας κόσμο·
μιλάμε για έναν κόσμο,
όπου σε κάθε καινούργια πλαστική και σε κάθε νέο μπότοξ,
ακούγεται η στερεότυπη αποθέωση «Αχ, τι όμορφη που έγινες, γλυκιά μου…».
* Στην πραγματικότητα πρέπει να τρέφεις άσβεστο μίσος για έναν άνθρωπο,
ώστε να τού λες ότι ομόρφυνε
όταν μετά από ένα λίφτινγκ μετατρέπεται σε «κέρινο ομοίωμα»
και μετά από μία σιλικόνη στα χείλη γίνεται σαν «μετενσάρκωση τού ροφού».
Δεν αγαπάς έναν άνθρωπο όταν χειροτερεύει και εσύ τού λες ότι καλυτερεύει.
Αντιθέτως, τον μισείς.
*** Επανερχόμαστε στον διάλογο τού φωτογράφου Δημήτρη Σκουλού
με τη μητέρα τής 18χρονης.
Ας δούμε πιο ολοκληρωμένα τη στιχομυθία μεταξύ τους..:
– Είναι 18 χρονών.
Δεν θεωρείτε ότι είναι πολύ νωρίς για να “πειράζει” τον εαυτό της;
– Όχι, δεν θεωρώ.
– Δηλαδή, στα 30 τι θα κάνει;
– (πετάγεται η νεαρή) Δεν θα κάνω κάτι.
– (η μητέρα στριμώχνεται και απεκδύεται των ευθυνών της)
Ήταν απόφασή της, δεν ήταν απόφασή μου.
Εγώ απλά συμφώνησα.
– Εγώ ως μπαμπάς που ’χω κόρη, δεν θα το επέτρεπα.
Αν επήγαινε 30 κι ήταν παντρεμένη,
(θα έλεγα) «ΟΚ., βρες τα με τον άντρα σου.
Αλλά σε ηλικία που μένει σπίτι μου, δεν θα το επέτρεπα. Το θεωρώ λάθος.
– Πόσων χρονών είναι η κόρη σας;
– Η κόρη μου είναι 6.
– Όταν θα φτάσει στα 16, να το θυμηθείτε αυτό. Γιατί, αλλάζουν τα κορίτσια.
– Βεβαίως θα το θυμηθώ και θα το υποστηρίξω.
Τη μαθαίνω από τώρα να αγαπάει αυτό που είναι.
Αν είναι άσχημη, δεν πειράζει· έτσι γεννήθηκε.
Ούτε εγώ είμαι κούκλος· αυτό αγαπάω σε μένα, δεν το αλλάζω.
Δεν μπορώ να πάω σε έναν χειρουργό να μ’ αλλάξει.
Γιατί αυτό γεννήθηκα· αυτό μ’ έκανε η μάνα μου.
* Και όταν πλέον η μάνα και η κόρη έχουν αποχωρήσει από το πλατό,
έρχεται το ισοπεδωτικό επιμύθιο..:
«Η ίδια δεν αγαπάει τον εαυτό της όπως είναι, και το ’μαθε και στην κόρη.».
*** Αυτή η στήλη έχει την υπερηφάνεια να είναι προκλητική και πιπεράτη
χωρίς να είναι σκανδαλοθηρική και χρηστική με τούς ανθρώπους.
Από τούτο το πόνημα απουσιάζει η φωτογραφία τής 18χρονης,
όπως απουσιάζει και η φωτογραφία τής μητέρας της·
σέβομαι το γεγονός
ότι μιλάμε για ένα κορίτσι
που μόλις βγήκε από το χρονικό πλαίσιο τού Ανήλικου
και έτσι καταγράφω το Φαινόμενο χωρίς να το συνοδεύω με Εικόνα.
* Όμως, υπάρχει και ένα φαινόμενο με θετικό πρόσημο,
το οποίο θα συνοδεύσω με εικόνα·
αναφέρομαι, βεβαίως, σε αυτόν τον Μάγκα, τον Δημήτρη Σκουλό,
ο οποίος έθεσε τα ζητήματα με τον δέοντα τρόπο
και αξίζει τα «Συγχαρητήριά» μας.
(δείτε το βλέμμα ενός ανθρώπου
που έχει αληθινή αγωνία για τον συνάνθρωπό του·
αυτό αρκεί για να καταλάβουμε το ποιόν του
και για να τον εκτιμήσουμε βαθιά…)!
*** Επιμύθιο:
Βιώνουμε μία δυστυχισμένη ανθρωπότητα,
η οποία προσπαθεί να κρύψει τα απύθμενα εσωτερικά της κενά
στις πλαστικές,
και -εν’ γένει- σε πάσης φύσεως επιφανειακό τέχνασμα.
Και είναι βέβαιο, είναι δρομολογημένο,
ότι στα επόμενα χρόνια θα φτάσουμε να βλέπουμε παιδιά στο Δημοτικό,
τα οποία θα έχουν καταφύγει στον πλαστικό χειρουργό·
θα είναι παιδιά που θα έχουν μάνα τους τη 18χρονη τής ιστορίας μας.
Θλιβερός Καταποντισμός.
*** Ευτυχώς που στον αντίποδα
(θα) υπάρχουν πάντοτε κι αυτοί οι άνθρωποι
που ενταγμένοι απολύτως στην Κοινωνία,
(θα) αγαπούν τον εαυτό τους με «αντικοινωνικό» τρόπο.
* Με αγαπώ έτσι όπως με εγέννησε η μάνα μου
και όχι όπως με θέλουν οι ανασφάλειες τής μάνας μου.
ΤΕΛΟΣ.
*** Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…
*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…
*** Τα λέμε αύριο…
Ο Υπο-Κοσμικός
