Ο Κώστας Σπυρόπουλος και ο Δημήτρης Σταρόβας
παραβρέθηκαν σήμερα στο πλατό τής εκπομπής «Ελένη»
και μίλησαν -μεταξύ άλλων- για την παράσταση «Toc Toc» στην οποία συμπρωταγωνιστούν.
Η εξαιρετική σχέση που έχουν οι δύο καλλιτέχνες με την Ελένη Μενεγάκη,
τούς οδήγησε να θελήσουν να ξεκαθαρίσουν τι ακριβώς συνέβη
και η συνεργασία τού θιάσου με τον Ευθύμη Ζησάκη οδηγήθηκε σε ματαίωση·
έτσι, όταν η οικοδέσποινα τούς έθεσε το ζήτημα,
η απάντησή τους προσέλαβε τις διαστάσεις καταπέλτη.
Την αρχή έκανε ο Κώστας Σπυρόπουλος..:
Είναι πολύ δύσκολη δουλειά το Θέατρο·
απαιτεί ακρίβεια, συνέπεια και πειθαρχία.
Όταν δεν τις έχεις, υπάρχει πρόβλημα.
Εμείς δεν είμαστε τρελοί να παίρνουμε κόσμο και να τον διώχνουμε.
Θέλουμε να είναι στη δουλειά μας,
να γίνονται οι πρόβες και να ανεβαίνουμε γρήγορα.
Όταν αυτό δεν γίνεται, για λόγους άλλους, προσωπικούς τού καθενός,
αρχίζει το θέμα και φρενάρει.
Οι πρόβες ξεκινήσανε κανονικά. Όλοι κάναμε πρόβα.
Όλοι ήμασταν στην πρόβα, εκτός από τον κύριο Ζησάκη.
Δεν μπορούσε να ’ναι συνεπής, δηλαδή…
Δεν μπορούσε, είχε δυσκολία. Είμαστε τόσοι άνθρωποι εκεί…
Έχει γίνει τώρα ένα viral όλο αυτό,
το οποίο το ξέρουμε και μάλιστα προσπαθούσαμε να…
Ξέρεις, όταν ένας άνθρωπος έχει ένα θέμα, έχει πρόβλημα στη συμμετοχή·
τη μία αργεί, την άλλη στέλνει μήνυμα, την άλλη δεν θα πάω,
την άλλη κάτι έπαθα, την άλλη με πήρε ο ύπνος, την άλλη δεν ήμουνα καλά,
την άλλη, την άλλη, την άλλη…
Εδώ πέρα είναι δουλειά, δεν είναι ίδρυμα.
Είναι επάγγελμα·
υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχουνε συνεργάτες, υπάρχουνε φίλοι, ζουν οικογένειες.
Δίνεις ευκαιρία, δίνεις ευκαιρία, δίνεις ευκαιρία,
και τελικά θα βγει ο άλλος από πάνω, να σε καβαλήσει που λέμε.
Όταν ξεκινάμε και λέμε «Κάνουμε μια δουλειά»,
σημαίνει, πρώτον, ότι είμαστε στην ώρα μας.
Δεν είμαστε στην ώρα μας;
Αργούμε ένα τέταρτο, το «ακαδημαϊκό»· εντάξει, το καταλαβαίνουμε.
Δεν μπορεί κάθε ώρα και στιγμή να έχω γεμάτον τηλεφωνητή (με μηνύματα)
«Δεν μπορώ γιατί…», «Σε λίγο…» και «Συγγνώμη.» και «Δώσ’ μου μια ευκαιρία…»,
και ξανά, και ξανά.
Πόσες «λάθος» στιγμές έχει δικαίωμα στη ζωή του ένας άνθρωπος;
Πρέπει να το σκεφτεί.
Εμείς με δυνατό συναίσθημα αντιμετωπίσαμε τα πράγματα·
δηλαδή, δεν θέλουμε ποτέ να καταδικάζουμε έναν άνθρωπο,
και μ’ έναν που, εν’ πάση περιπτώσει, είναι συνάδελφος, έναν που είναι καλλιτέχνης.
Από την άλλη μεριά, όμως, υπάρχουν κάποια standards.
Αμέσως μετά, τη σκυτάλη πήρε ο Δημήτρης Σταρόβας..:
Κάποιος που δεν ξέρει τι έγινε,
μπορεί να θεωρήσει ότι ο Σπυρόπουλος είναι κάνας αυστηρός,
που με την πρώτη αργοπορία… (γκρινιάζει).
Να πω εγώ τι ακριβώς έγινε,
παρ’ ότι υπάρχουν τρεις λόγοι
που δεν θα ’πρεπε να μιλήσω για το συγκεκριμένο θέμα.
Ένα είναι, ότι δεν μ’ αρέσουν καθόλου τα κουτσομπολιά.
Δεύτερον, δεν είμαι και ο πλέον συνεπής,
οπότε θα ήταν υποκρισία να βγαίνω και να κατηγορώ κάποιον,
και τρίτο και σημαντικότερο,
θεωρητικά θα είμαστε με τον Ζησάκη στο «Your Face Sounds Familiar».
Απ’ την άλλη, όμως, εκνευρίζομαι,
γιατί έχω ένα κόλλημα με το ακριβές, με το σωστό, το δίκαιο,
και με εκνευρίζουν πολύ οι αχάριστοι άνθρωποι·
αυτοί που είναι φυγόπονοι και μεταθέτουν τις ευθύνες τους αλλού.
Εδώ, επειδή πάει να κατηγορηθεί ο Κώστας (Σπυρόπουλος),
εγώ θα τον παρομοίαζα με φιλανθρωπικό ίδρυμα,
γιατί στην αρχή πήραμε πληροφορίες-συμβουλές
«Μην τον πάρετε, γιατί έχει κάποιο θέμα (συνέπειας)».
Τον παίρνει λοιπόν ο Κώστας στη δουλειά.
Γίνεται μία φορά, γίνεται δύο, πέρασε ένας μήνας έτσι.
Δηλαδή, πόσες ευκαιρίες να τού δώσεις;
Και το λέω εκνευρισμένα,
γιατί αν κάποιος έχει ένα θέμα από αδυναμία, από μια αρρώστια χτύπα ξύλο,
να γίνουμε θυσία να σε βοηθήσουμε.
Όταν είσαι ένα παιδί νέο, έξυπνο, ταλαντούχο, στα ’χει δώσει ο Θεός όλα,
και τα κλοτσάς γιατί είσαι…, μην πω τώρα…
Ο καθένας δικαιούται να κάνει ό,τι γουστάρει σε ό,τι αφορά το τομάρι του.
Όταν εμπλέκονται και άλλοι άνθρωποι, πρέπει να τηρούμε ορισμένα standards.
Μέχρι που σκεφτόταν (εννοεί τον Σπυρόπουλο)
να μην πούμε και να μην εκθέσουμε το παιδί,
γιατί θα είναι η χαριστική βολή
(και θα λένε) «Έφυγε από ’δώ, έφυγε από ’κεί, έφυγε από ’κεί.».
Εντάξει, ρε φίλε. Όταν μάς κρεμάς όμως έτσι,
και βγαίνεις και κάνεις και τον…, ότι «Με πουλήσατε.»,
εντάξει, έχει κι ένα όριο στα πράγματα.
…
Αγαπητές Αναγνώστριες και Αγαπητοί Αναγνώστες,
επέλεξα να σάς μεταφέρω
τη φυσική ροή λόγου τού Κώστα Σπυρόπουλου και τού Δημήτρη Σταρόβα,
ώστε να αποτυπώσω την ειλικρίνεια τής αγανάκτησής τους
και το διάχυτο «γαμώ το» τής καλής τους προαίρεσης.
Το συμπέρασμα είναι πασιφανές και αντιλαμβανόμαστε όλοι τι έχει συμβεί·
ό,τι συνέβη, συμπυκνώνεται στη φράση τού Δημήτρη Σταρόβα..:
«Όταν είσαι ένα παιδί νέο, έξυπνο, ταλαντούχο, στα ’χει δώσει ο Θεός όλα,
και τα κλοτσάς γιατί είσαι…, μην πω τώρα…».
Ναι, είναι κάποιες φορές που το «Μην πω τώρα…» τα λέει όλα.
Με αυτές τις τρεις λέξεις, λοιπόν, ο Σταρόβας τα είπε όλα!
μ.Γ.
