Όταν το «Άγχος για Τηλεθέαση» γίνεται Ψύχωση.

*** Κάποτε είχα γράψει σε τηλεοπτική κριτική μου
ότι ο Γρηγόρης Αρναούτογλου έπασχε από «οξεία βουγιουκλακίτιδα»·
είχε αναπτύξει τη θλιβερή ψευδαίσθηση
ότι ήταν η αρσενική μετενσάρκωση τής αείμνηστης Αλίκης
και επιζητούσε διαρκώς τα φώτα τής δημοσιότητας
χωρίς να αντιλαμβανόταν ότι άλλο είναι να έρχονται τα «φώτα» σε εσένα
και άλλο να πηγαίνεις εσύ σ’ αυτά.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Τα χρόνια πέρασαν,
ο πάλαι ποτέ πετυχημένος και δημοφιλής παρουσιαστής
δυσκολεύεται πλέον να προσθέσει στο ενεργητικό του μία μεγάλη επιτυχία,
ενώ οι δύο τελευταίες τηλεοπτικές προσπάθειές του
κατέδειξαν τη φθίνουσα πορεία του·
το «Nomads» κινήθηκε σε ρηχά νερά,
ενώ το -έτσι κι αλλιώς, τραγικό ως concept- τηλεπαιχνίδι «The Wall»
εστέφθη από παταγώδη αποτυχία
(κατάληξη που σάς είχα προαναγγείλει από την πρώτη ημέρα προβολής του).

Στο πλαίσιο των διαρκών αναδιατάξεων που επιχειρεί ο ΑΝΤ1
προκειμένου
-μετά το «Βατερλό» τής περυσινής σεζόν
και τού εφάμιλλου φετινού ξεκινήματος-
να επανέλθει στον ανταγωνισμό,
οι συνθήκες ευνόησαν ώστε να επιστρέψει το «The 2Night Show»·
για να κάνω ένα τηλεοπτικό, ειρωνικό «inside joke»,
όταν λείπει το «Ράδιο-Αρβύλα» χορεύει η «Τηλε-Παντόφλα».

Πρόσφατα, λοιπόν, ήταν καλεσμένος στην εκπομπή ο Νίκος Οικονομόπουλος,
και για νιοστή φορά ο Γρηγόρης Αρναούτογλου μάς απέδειξε
με τον πιο μικροαστικό και μπακαλίστικο τρόπο 
την εμμονή του με τα «νούμερα»·
αυτήν τη φορά, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να μετράει… συγκινήσεις.
Ευθύς αμέσως σάς παραθέτω
τα χαρακτηριστικά αποσπάσματα τού διαλόγου με τον καλεσμένο του,
ώστε να ανακεφαλαιώσουμε στη συνέχεια…

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

(ο Γρηγόρης Αρναούτογλου έχει ρωτήσει τον Νίκο Οικονομόπουλο
πώς εβίωσε τον χωρισμό των γονιών του…)
– Ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτά τα δύσκολα που πέρασα,
γιατί…, συγκινούμαι που το λέω…, μ’ έκαναν πιο δυνατό στη ζωή μου.
– Συγκινήθηκες…

(η συζήτηση για το ίδιο θέμα συνεχίζεται…)
– Πολλές φορές
οι άνθρωποι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε σωστά τη ζωή μας
και κάνουμε λάθη.
Οπότε,
έχω δικαιολογήσει απόλυτα και τη μητέρα μου και τον πατέρα μου
για ό,τι λάθος μπορεί να έκαναν.
Προ πάντων, όμως, είναι καλοί άνθρωποι.
– Αυτό, Νίκο μου, μετά απ’ αυτά που έχεις βιώσει,
το να το λες, είναι πραγματικά προς τιμήν σου,
γιατί νομίζω ότι βρήκες και το μυστικό τής επιτυχίας τής ζωής.
– Μα δεν θα μπορούσα να πάω παρακάτω… (λέει, και τα μάτια του θολώνουν)
– Είναι η δεύτερη φορά που συγκινείσαι σήμερα…

(ο παρουσιαστής ρωτάει τον καλεσμένο του
για τη σχέση του με τα αδέλφια του
και αυτός κάνει αναφορά σε έναν εξ’ αυτών)
– Έχει και δυο παιδιά τώρα, τη Μαγιούλα και την Αγγελίνα μου…
Είναι μωράκια…, και συγκινούμαι πολύ για τα παιδιά, τ’ αγαπάω πάρα πολύ.
– Είναι η τρίτη φορά που συγκινείσαι…

– Τι επαγγέλεστε;
– Μετρητής συγκινήσεων.

Αυτό είναι «Τηλεοπτική Κατάντια»·
μία υφέρπουσα απελπισία, μία ψυχωσική εμμονή στην άγρα τής τηλεθέασης.
Ο Νίκος Οικονομόπουλος συγκινείται
και ο Γρηγόρης Αρναούτογλου μετράει συγκινήσεις·
θέλει ο «νουμεράκιας» να κρυφτεί
και η συγκίνηση (τού άλλου) δεν τον αφήνει.

Μιλάμε για τον Απόλυτο Εκμαυλισμό και την Απόλυτη Αλλοτρίωση.
Για να περιγράψω το σκηνικό με μία σουρεαλιστική εικονοπλασία,
θα πω ότι κάθε φορά που ο Οικονομόπουλος συγκινούταν,
φαντάζομαι πως έπαιζε στο κεφάλι τού Αρναούτογλου
η χαρμόσυνη μουσική τού «Pac Man»
όταν κάποιος βγάζει μία πίστα και πάει στην επόμενη.
«Άντε, την κατέφερα αυτήν τη συγκίνηση. Ας πάω στην επόμενη…».

Είναι προφανές
ότι ο Γρηγόρης Αρναούτογλου δεν αντιλαμβανόταν
την τεράστια ασέβεια που διέπραττε·
θολωμένος από το άγχος του για την επίτευξη τηλεθέασης,
δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει ότι αυτή η «μέτρηση συγκινήσεων»
επρόδιδε τον εσωτερικό του πανηγυρισμό.
Μιλάμε για ανάλγητη συμπεριφορά σε βαθμό αποτροπιασμού·
ένας κακώς εννοούμενος επαγγελματισμός,
ο οποίος μετατρέπεται σε συναισθηματική ψυχρότητα
που αντιμετωπίζει τα πάντα ως «αντικείμενα μέτρησης».
Δηλαδή, να λέμε καλά που δεν εδάκρυσε ο Οικονομόπουλος,
διότι ίσως να φτάναμε να ακούγαμε διά στόματος Αρναούτογλου
«Νίκο, είναι το έκτο δάκρυ σου,
ενώ έχουν τρέξει και δύο ml από τη μυτούλα σου…».

*** Κλείνω με δύο ακόμη παρατηρήσεις για το «The 2Night Show».

Κατ’ αρχάς,
ενώ ήταν θετική επιλογή να προστεθούν στο δυναμικό τής εκπομπής
-προκειμένου να την εμπλουτίσουν με αστεία βιντεάκια-
οι «YouTubers» Φάνης Λαμπρόπουλος, Θανάσης Πασσάς και Νικόλας Ράπτης,
το προσωνύμιο «Μύγες» είναι τραγικά αποτυχημένο
(ήθελα να ’ξερα ποιος εγκέφαλος το σκέφτηκε·
προφανώς, κάποιος,
που η φαιά ουσία του παραπέμπει στον αγαπημένο προορισμό των μυγών).

Κατά δεύτερον,
ήταν καλή η έμπνευση να παρωδήσουν οι τρεις «YouTubers»
το γεγονός ότι η Αθήνα έχει ανακηρυχθεί
ως «Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Καινοτομίας 2018»,
αλλά είναι επίσης αστείο
ότι αυτή η σάτιρα προβλήθηκε από μία εκπομπή
που αντιγράφει το σκηνικό τού Τζίμι Κίμελ,
έχει μπάντα που παραπέμπει στο «Βράδυ» (και όχι μόνο),
και ψεύτικα «παλαμάκια»
που παραπέμπουν σε τηλεοπτική μούχλα μακρινών δεκαετιών.

Εν’ τέλει,
η μοναδική καινοτομία τού Γρηγόρη Αρναούτογλου
είναι ότι μετράει συγκινήσεις.
Και κάπου στο βάθος ακούγεται για τον παρουσιαστή..:
«Η Τι-Βι, η Τι-Βι εδώ τελειώνει,
σβήνει το καντήλι μου…».

*** Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…

*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…

*** Τα λέμε αύριο…

Ο Υπο-Κοσμικός

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης