ΟΙ ΑΜΟΝΤΑΡΙΣΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ «ΤΗΣ ΧΟΛΕΡΑΣ»
Κάθε μέρα μοιάζει όλο και πιο δύσκολη να τη διαχειριστείς. Δύο παιδιά νεκρά, γαζωμένα με καλάσνικοφ, λίγο καιρό μετά τους νεκρούς της Marfin που προέκυψαν, λίγο μετά από την εκτέλεση του 15χρονου Αλέξη, σε μια χώρα που θέλει να φυλακίσει όσους χρωστάνε 10.000 ευρώ Φ.Π.Α., για λεφτά που δεν έλαβαν ποτέ, γιατί δεν πληρώθηκαν ποτέ.
Εκατοντάδες συνάδελφοι όχι απλώς άνεργοι, αλλά πεινασμένοι (κυριολεκτικά), μεγάλος θυμός, απελπισία – οργή και ανασφάλεια.
Η ομάδα ΔΙ.ΑΣ. προχθές έσωσε έναν συνάδελφό μας, σήμερα μανάδες αποχαιρετούν εικοσάχρονα παιδιά που διεκδικούσαν 800 ευρώ για «μεροκάματο του τρόμου».
Πολίτες που ζητάνε βοήθεια από αστυνομικούς που δεν μπορούν να οδηγήσουν περιπολικά, γιατί δεν έχουν βενζίνη και που επιχειρούν να αντιμετωπίσουν ληστές με πυροβόλα φορώντας ληγμένα αλεξίσφαιρα, μια εποχή που στις λαϊκές συνταξιούχοι ψάχνουν να βρούνε ντομάτες στα σκουπίδια και γέροι άνθρωποι με 700 ευρώ συντηρούν παιδιά άνεργα.
Η βόλτα στους δρόμους της πόλης «ασήκωτη», παντού εξαθλιωμένοι, ζητιάνοι, πρεζάκια, αλλοδαποί, άστεγοι, ακρωτηριασμένοι… άνθρωποι που έρχονται από παντού χωρίς να μπορούν να πάνε πουθενά, μένουν 20 μαζί σε δυαράκια που νοικιάζονται για 200 ευρώ στην Πατησίων.
Πολύ καλά τα έλεγε η Κατερίνα Ακριβοπούλου στη Σία Κοσιώνη στον ΣΚΑΪ, περιγράφοντας μια κατάσταση, που όσοι περπατάμε, τη βλέπουμε σε πλήρη εξέλιξη κάθε μέρα. (Η Κατερίνα, πάντως, μια χαρά τα παρουσιάζει τα θέματα, προφανώς γιατί ζει στην ίδια πόλη με μένα. Συνήθως, οι «αναλυτές» δεν έχουν περάσει ούτε με το αυτοκίνητο από την Ομόνοια, την Καραγέωργη Σερβίας, τη Χαριλάου Τρικούπη, για να μην αναφερθώ στην περιοχή γύρω από το Εθνικό Θέατρο.
Καλό δελτίο είχε ο ΣΚΑΪ, πάντως, χθες, με καλό ρεπορτάζ και καλή γραφική απεικόνιση (στο οποίο, όμως, ο Άρης Προτοσάλτε, ένα θέμα με την κάμερα το έχει, το ραδιόφωνο του πάει περισσότερο, παραλίγο να μας μπερδέψει με τα νούμερα. Το έσωσε η Σία. Από τις καλύτερες στα ζωντανά συνεχίζει η Μελίνα Τσέλιου).
Σε αυτή την εκτός ελέγχου κατάσταση που ζούμε, με τον οδηγό ταξί να μου λέει σήμερα για το πόσο ως πατέρας πόνεσε για τα δύο παιδάκια που πέθαναν στον δρόμο, για τις τράπεζες που του τηλεφωνούν, για το ΤΕΒΕ που δεν μπορεί να πληρώσει, γιατί έχει γυναίκα άνεργη, για το κράτος που δεν τιμωρεί τους ηθικούς αυτουργούς του εγκλήματος της εσχάτης προδοσίας, γιατί αυτό έγινε, ζήσαμε και τη νύχτα της Γιουροβίζιον.
«ΚΛΑΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ» ΓΚΡΙΝΙΑ!
Δεν άρεσε, λένε, η παρουσίαση της κρατικής τηλεόρασης. Για φαντάσου, αδελφέ, τι θα γινότανε αν… από την κρατική χθες παίζανε στα φουλ οι ντισκομπάλες… τη στιγμή που ένας λαός ολόκληρος ζει τον «έρωτα στα χρόνια της χολέρας»… Ου ου ου ου τι θα σέρνανε οι «ειδικοί αναλυτές» των πάρτι.
Εγώ είδα λίγο. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα όρεξη. Μιλάω το τελευταίο διάστημα με συναδέλφους που «τους πετάνε από τα σπίτια», γιατί χρωστάνε νοίκια και δεν έχουν να πληρώσουν ούτε κοινόχρηστα.
Αυτό που είδα, όσο είδα, μου άρεσε. Η Λένα Αρώνη ήταν πολύ κομψά ντυμένη, πολύ καλά φωτισμένη και «εορταστική τόσο όσο»… Θα μου πεις η αισθητική είναι τεράστιο θέμα και πιθανόν εγώ να ανήκω σε μια μειοψηφία. Επίσης και αυτό μπορεί να μην είναι επαγγελματικό, η Αρώνη είχε μια «ενοχική αμηχανία» που τη βρήκα εξαιρετικά «αληθινή», γιατί η μεγάλη πλειονότητα των φίλων μου νιώθει το ίδιο. Επίσης, καταπληκτικές βρήκα τις ενδυματολογικές επιλογές.
Το τι αρέσει και το τι δεν αρέσει είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟ
Υπάρχει ας πούμε μια μεγάλη κατηγορία, σεβαστή, που θαυμάζουν Στέφανο Χίο και Γιώργο Λιάγκα .Ναι, αλήθεια σας λέω, έχω γνωστούς που αναρωτιούνται γιατί δεν κάνουν κοινή εκπομπή.
Μου το έλεγαν, μέχρι που είδα το «μακελειό του Στέφανου» και συμφώνησα για την ομοιότητα στο ύφος. (Πιθανόν το MEGA να σκεφθεί και τον Στέφανο, γιατί το Kontra για τον Λιάγκα δεν νομίζω αυτή την περίοδο. Θα ανανεώσει με το MEGA συντόμως).
Το τραγούδι του Λούκα μού άρεσε και στα παλιά μου τα παπούτσια αν το γουστάρουνε οι ξένοι. Μήπως να θυμηθούμε τι στείλανε οι χώρες τους τα προηγούμενα χρόνια; Τι να κάνουμε τώρα, άλλοι χορεύουνε ζεϊμπέκικο, άλλοι το βαλς, άλλοι τον χορό της κοιλιάς και άλλοι στο ταψί. Γιατί να θέλω να νιώσω εγώ το Αζερμπαϊτζάν και να μη νιώσει εκείνο εμένα…;
Τα λέμε… και υπομονή!
