Ο Γιώργος Μιχάλακας απαντά στα σχόλια για το χθεσινό «άρθρο-τομή»
με τίτλο «Κρήτη, αυτή είναι η λεβεντιά σου;».
Εχθές,
επ’ αφορμή τής σοκαριστικής και νομιμοποιητικής φράσης για τον Βιασμό
που εξεστόμισε Κρητικός συμμετέχων στο «Big Brother»,
απεφάσισα ότι θα έγραφα ένα «άρθρο-τομή»
για την Ελληνική Δημοσιογραφία και Κοινωνία·
έτσι, προέκυψε το πόνημα με τίτλο «Κρήτη, αυτή είναι η λεβεντιά σου;».
(https://www.zougla.gr/media/article/kriti-afti-ine-i-leventia-sou)
Η «εμπορική επιτυχία» ήταν εξασφαλισμένη, ήταν εκ των ων ουκ άνευ βέβαιη·
και πράγματι, έτσι συνέβη.
Η επισκεψιμότητα και αναγνωσιμότητα τού άρθρου ήταν κυριολεκτικά καταιγιστική.
Όμως, για εμένα αυτό που είχε σημασία ήταν η «ποιοτική επιτυχία».
Ήμουν αποφασισμένος να δοκιμάσω τα βαλτωμένα αντανακλαστικά
μίας πάλαι ποτέ ένδοξης και δοξασμένης περιοχής τής Ελλάδος,
και εγνώριζα ότι αυτή η επιλογή μου θα είχε οπωσδήποτε κόστος.
Όπερ και εγένετο…
…
Η πλατφόρμα των σχολίων εγέμισε·
πολλά από αυτά ήταν θετικά,
τα περισσότερα ήταν αρνητικά.
Αναμενόμενο.
Στο όντως αυστηρό άρθρο μου για την Κρήτη,
επεχειρούσα να κινητοποιήσω τον υγιή πληθυσμό τού νησιού
και να τον θέσω προ των ευθυνών του·
όταν ο Πολιτισμένος μαθαίνει να ανέχεται τον Βάρβαρο,
όταν ο Πολιτισμένος μαθαίνει να συγχρωτίζεται με τον Βάρβαρο,
φτάνει κάποια στιγμή να συνηθίζει τη «Μορφή τού Τέρατος».
Κάτι έπρεπε να γίνει επιτέλους…
…
Φυσικά, με την πρώτη κιόλας φράση τού κειμένου μου,
είχα ήδη προφητεύσει τι θα συνέβαινε..:
«Διαχρονικά αισθάνομαι απέραντη αηδία
όταν ακούω τούς γλοιώδεις δουλικούς δημοσιογραφίσκους
να επιδίδονται σε θλιβερά στερεοτυπικό λιβάνισμα περιοχών τής Ελληνικής Επικράτειας.».
Η Κατάρα τού Λαϊκισμού·
γλοιώδεις δουλικοί δημοσιογραφίσκοι ως πομποί,
πολίτες -που έχουν γαλουχηθεί με τη Γλοιωδία και τη Δουλικότητα- ως δέκτες.
Κακομαθημένα αφτιά που έχουν καλομάθει στο Λιβάνισμα
και νομίζουν ότι η Δημοσιογραφία είναι υπηρετριούλα τους·
μία υπηρετριούλα
που είναι υποχρεωμένη να τούς κάνει διαρκώς να αισθάνονται «αφεντικά»
και να τούς ανεβάζει παντί τρόπω το θλιβερής αισθητικής «εγουδάκι» τους.
Κακομαθημένα αφτιά,
που νομίζουν ότι η Δημοσιογραφία είναι παρουσιάστρια σε «πρωϊνάδικο» ή «μεσημεριανάδικο»
και η παρεμβατικότητά της εξαντλείται σε διαλόγους όπως αυτός ο χιλιοακουσμένος..:
– Ποια είσαι;
– Η Ελένη.
– Κι από πού μάς τηλεφωνείς;
– Από την Κρήτη.
– Ωωωωωωω, φιλιά στην πανέμορφη Κρήτη.
Όμως,
προσωπικώς αρνούμαι να εντάξω στην «πανέμορφη Κρήτη»
τις εικόνες με τα δολοφονημένα σκυλάκια
που κάποια περιττώματα τού Ανδρικού Φύλου κρεμούν στα δέντρα,
αρνούμαι να εντάξω στην «πανέμορφη Κρήτη»
αυτό το σίχαμα που επάτησε με το αυτοκίνητό του την 6οχρονη Αμερικανίδα τουρίστρια
με σκοπό να τη βιάσει (και τελικά την οδήγησε με μαρτυρικόν τρόπο στον θάνατο),
αρνούμαι να εντάξω στην «πανέμορφη Κρήτη»
όλες τις βαρβαρότητες που ακούμε συχνά να εκπορεύονται από αυτήν
και να απασχολούν την Ειδησεογραφία.
…
Σε τούτο το σημείο να τονίσω το εξής..:
Είμαι υπεύθυνος για ό,τι γράφω,
είμαι υπεύθυνος για ό,τι λέω,
δεν είμαι υπεύθυνος για ό,τι θέλει ο καθείς να καταλάβει,
δεν είμαι υπεύθυνος για ό,τι συμφέρει τον καθένα να καταλάβει.
Η διατύπωσή μου ήταν ρητή και δεν επιδέχεται την παραμικρή αμφισβήτηση:
«Η Λεβεντιά, η Καλοσύνη, η Φιλοξενία,
ΔΕΝ αποτελούν μονοπώλια τής Κρήτης
(είτε οποιασδήποτε άλλης περιοχής τής χώρας).
Καλοί άνθρωποι υπάρχουν παντού στη χώρα και εν γένει στον κόσμο,
κακοί άνθρωποι υπάρχουν παντού στη χώρα και εν γένει στον κόσμο.
Ως εκ τούτων, καλοί και κακοί άνθρωποι υπάρχουν ΚΑΙ στην Κρήτη.».
Παρ’ ότι, όμως, ανεγνώριζα τούς καλούς ανθρώπους τής Κρήτης,
ήμουν βέβαιος ότι θα υπερίσχυε ο «Συντεχνιακός Τοπικισμός»
και πως όλοι αυτοί
που παρέχουν διαχρονική ανοχή -ή και στήριξη- στην ντόπια βαρβαρότητα,
θα ξιφουλκούσαν με αγανάκτηση.
Ακριβώς, δε,
επειδή ετούτοι οι τύποις «ευαίσθητοι» και ουσιαστικώς «μυγιάγγιχτοι»
έχουν μάθει να τούς τα κάνεις όλα «νιανιά»,
δεν αντελήφθησαν ότι στα εύλογα ερωτήματα
«Γιατί τα βάζεις με την Κρήτη;
Μόνο στην Κρήτη συμβαίνουν άσχημα γεγονότα;
Μόνο στην Κρήτη υπάρχουν κακοί άνθρωποι;»,
η απάντηση είναι ότι «Η Κρήτη ονομάζεται “Λεβεντογέννα”».
Όλοι αυτοί οι «νιανιάκηδες» δεν εμπόρεσαν να αντιληφθούν
ότι στην πραγματικότητα το πόνημά μου ήταν προστατευτικό για την Κρήτη
και όχι αποδομητικό,
καθώς ήμουν αυτός που ετολμούσε ό,τι δεν τολμούν να πουν οι άλλοι..:
«Για να δικαιούσαι τον προσδιορισμό “Λεβεντογέννα”,
έχεις αυξημένες υποχρεώσεις και οφείλεις να κρατάς τον πήχυ σου ψηλά.».
…
Το άρθρο «Κρήτη, αυτή είναι η λεβεντιά σου;» απεδείχθη πανηγυρική επιβεβαίωσή μου.
Ό,τι κατέγραφα ως παθογένεια, έσπευσε -δι’ αντιπροσώπων- να εμφανισθεί.
Παρά την εύφημο μνεία μου στην Κρητική Ανυποταξία επί Κατοχής,
παρά τις εκ καρδίας εκθειαστικές αναφορές μου
στην Κρήτη τού Καζαντζάκη, τού Ξυλούρη, των καλών ανθρώπων,
έκανα το «λάθος» να μην επιδοθώ σε συνολικό καθαγιασμό.
Οπότε…, και τι δεν ειπώθηκε εναντίον μου…
Διαβάστε ενδεικτικώς σταχυολογημένα σχόλια..:
«Ντροπή τής Δημοσιογραφίας», «Σκουπίδι τής Δημοσιογραφίας»,
«εμετικό άρθρο», «κόμπλεξ κατωτερότητας», «ανθέλληνας καιροσκόπος δημοσιογραφίσκος»,
«άσχετος», «ανιστόρητος», «χολή», «μαλακίες», «εγκάθετος δημοσιογράφος»,
«κατάπτυστο άρθρο», «τρέφεις μίσος, φθόνο και ζήλια για το νησί»,
«…μιλάς με χολή· ούτε τη γυναίκα σου να “βόλευε” Κρητικός.»,
«…αν έχεις πρόβλημα με την ΚΡΉΤΗ,
έλα κάτω να στο λύσουμε, δημοσιογράφε τσι πλάκας, προκατειλημμένε αγενή ανίδεε…»,
«Μήπως σε “γλέντησε” κανένας Κρητικός στο στρατό;»,
«…βόρβορος και οχετός μίσους,
που εκτόνωσε πλήθος πιθανών απωθημένων σας,
ή ίσως την τύφλωση της κρίσης σας, ή απλά την έλλειψή της…»,
«Αλήτης, δε ξέρω αν είσαι….
Αυτό που ξέρω είναι ότι, σε περίπτωση Κατοχής,
σίγουρα θα βάλεις κουκούλα και θα δείχνεις όσους θέλεις να εκτελεστούν,
όχι για κάποιον ιδιαίτερο λόγο,
αλλά έτσι απλά, για να βγάλεις τα απωθημένα σου.»,
«Έχεις πρόβλημα με την Κρήτη.», «Αίσχος», «Κάτι κρύβεις και κάποιον δόλο έχεις…»,
«Δημοσιογράφε τής πλάκας»,
«Αλήτες έχω γνωρίσει πολλούς εντιμότερους από εσάς,
οπότε μάλλον στους αγύρτες πρέπει να σάς συγκαταλέξουμε.».
Και άλλα πολλά, ακόμη,
τα οποία επιχειρηματολογούσαν πάνω σε βαυκαλιστικές υπεραπλουστεύσεις τού στυλ
«Επειδή ένας-δύο-πέντε-δέκα Κρητικοί είναι εγκληματίες,
δεν μπορείς να μιλάς έτσι για όλην την Κρήτη.»
(είναι προφανές ότι η λογοτεχνικής αμεσότητας απεύθυνσή μου στην Κρήτη,
εξελήφθη από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν την «Τέχνη τής Γραφής»
ως ισοπεδωτισμός εκ μέρους μου·
οποία πλάνη).
…
Βεβαίως, σε αυτόν τον ορυμαγδό επιθετικότητας,
υπήρξαν και ωραίοι άνθρωποι
που εξέφρασαν την (όποια) ένσταση ή διαφωνία τους
με ευγενικό, αξιοσέβαστο, έως και συγκινητικό τρόπο.
Ας τιμήσουμε δύο εξ αυτών, αναγιγνώσκοντας τις λέξεις τους… 
*** Τώρα, όμως,
πριν φτάσουμε στο επιμύθιο και στην εφ’ όλης τής ύλης τοποθέτησή μου,
πάμε να δούμε και τα θετικά σχόλια·
ανάμεσά τους, μάλιστα,
υπάρχουν πολλά σχόλια από Κρητικούς που συμφωνούν με το άρθρο μου… 
Όχι,
δεν θα χρησιμοποιήσω αυτούς τούς ανθρώπους και αυτά τα σχόλια
για να πιστοποιήσω τής άποψής μου την ορθότητα
(ίσως κάποιοι να το σκεφτήκατε επειδή εσείς θα το κάνατε
ή επειδή έχετε δει να το κάνουν άλλοι,
μα εγώ δεν λειτουργώ έτσι).
Το μόνο που θα πράξω,
είναι να προτρέψω σε προβληματισμό τον υγιή πληθυσμό τής Κρήτης..:
«Γιατί υπάρχουν πολλοί Συνέλληνες
που προσδίδουν στο αγαπημένο μας νησί αρνητικό πρόσημο;
Μήπως έχουν (κάποιο) δίκιο; Μήπως έχουμε (κάποιο) άδικο; Μήπως;».
*** Μιλώντας επί προσωπικού…
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία,
ότι οι πάμπολλες άκρως επιθετικές φράσεις,
οι αρνητικοί, μειωτικοί και δυσφημιστικοί χαρακτηρισμοί
για την ανθρώπινη και δημοσιογραφική μου υπόσταση,
η ομοβροντία καταρράκωσης που επεχειρήθη εις βάρος μου,
αποτελούν σαφέστατο «bullying».
Ευτυχώς (χωρίς να το παίζω άτρωτος),
είμαι περιχαρακωμένος απέναντι σε τέτοια φαινόμενα.
Όμως, σάς καλώ να σκεφθείτε το εξής..:
Ένας δημοσιογράφος εξ Αθηνών
τολμάει να «ξεστομίσει» μίαν αντιδημοφιλή άποψη για την Κρήτη
και να καταγράψει την «άλλη Κρήτη»,
και δέχεται εν ριπή οφθαλμού τέτοιαν κανιβαλική επίθεση.
Φανταστείτε, λοιπόν,
την ψυχολογική βία που (θα) υφίστανται οι καλοί άνθρωποι τής Κρήτης
από το εγκατεστημένο σύστημα βαρβαρότητας.
Φανταστείτε να θέλει ένας καλός Κρητικός
να καταγγείλει τα κακώς κείμενα τού τόπου του
και να πρέπει να αντιμετωπίσει τις προσβολές, τις απειλές, την περιθωριοποίηση,
την αποβολή από μία -ούτως ή άλλως- ημίκλειστη κοινωνία.
Φανταστείτε να θέλει ένας καλός Κρητικός
να καταγγείλει τα κακώς κείμενα τού τόπου του
και να πρέπει να αντιμετωπίσει τούς ντόπιους πολιτικάντηδες,
που μαζί με διεφθαρμένους δικαστικούς και αστυνομικούς
υποθάλπουν το «Σύστημα τού Τοπικισμού»
από το οποίο διαχρονικώς τρέφονται πλουσιοπάροχα.
Φανταστείτε αυτόν τον ζόφο και τρομάξτε ελεύθερα…
…
Ως εκ τούτων, προσωπικώς δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία,
ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων που (με) εσχολίασε με τόσο μένος,
αν καλούταν να επέλεγε ποιον θα ανεκήρυσσε ως «persona non grata» για την Κρήτη
-εμένα
ή τον Κρητικό που μιλούσε με τέτοιαν χαλαρότητα υπέρ τού Βιασμού στο «Big Brother»-
εγώ θα ήμουν αυτός που θα ανακηρυσσόταν πανηγυρικώς
ως το «Ανεπιθύμητο Πρόσωπο».
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
ΥστερόΓιωργο..:
Συνειδητά,
ΔΕΝ ευχαριστώ τούς πολίτες που συνεφώνησαν με το χθεσινό άρθρο μου
ή εξεθείασαν τις απόψεις μου,
καθώς αισθάνομαι ότι έτσι -και ιδίως σε ένα τέτοιο επίμαχο θέμα-
θα αδικούσα την αυτοτέλεια τής προσωπικότητάς τους.
Θα περιοριστώ, λοιπόν, να τούς πω,
ότι είναι πάντοτε ζωογόνο
να διαπιστώνεις πως υπάρχουν άνθρωποι που σε καταλαβαίνουν
(πόσω μάλλον,
όταν οι συνθήκες συνηγορούν παντοιοτρόπως περί τού αντιθέτου).
…
Πάμε τώρα να κλείσουμε
με ορισμένα ανακύψαντα ζητήματα βιογραφικού χαρακτήρα…
Ουδεμία ζήλια, ουδέναν φθόνο, ουδέν μίσος αισθάνομαι για την Κρήτη·
τουναντίον, έχω βιώσει πανέμορφες στιγμές στο νησί.
Επίσης, όσον αφορά στη δική μου καταγωγή
(για την οποία υπήρξαν απορίες και υπονοούμενα),
παρ’ ότι είμαι βαθιά υπερήφανος για τη γενέτειρά μου
και για τον τόπο καταγωγής μου,
δεν θα αναφερθώ συγκεκριμένα και ονομαστικά,
ώστε να μην περιπέσω σε ανόητες τοπικιστικές συγκρίσεις
και βλακώδεις μικροαστικές κοντρούλες χωρίς νόημα.
Τέλος, να τονίσω,
ότι αν -επί παραδείγματι- προσδιοριζόταν ως «Λεβεντογέννα»
μία άλλη περιοχή τής Ελληνικής Επικράτειας
(οποιαδήποτε κι αν ήταν αυτή)
και συνέβαιναν οι βαρβαρότητες που συμβαίνουν στην Κρήτη,
θα μεμφόμουν την άλλη περιοχή ακριβώς με τον ίδιον τρόπο
και ακριβώς με το ίδιο αίσθημα δικαιοσύνης κι εντιμότητας.
Αυτά.
(οι άνθρωποι που εσχολίασαν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το χθεσινό «άρθρο-τομή»,
θα ειδοποιηθούν να διαβάσουν το σημερινό πόνημά μου,
διότι είναι η απάντησή μου προς άπαντες)
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
