«Τουϊτέρατα»

Παιδιά όλων των ηλικιών,
καλήν Δευτέρα 9 Απριλίου να έχουμε…

Να ’μαστε πάλι μαζί, με την αγαπημένη σας στήλη «Τουϊτέρατα»,
την οποία διαβάζετε μανιωδώς καθημερινά
και νοσταλγείτε μανιωδώς τα Σαββατοκύριακα…

Ημέρα εορταστική η χθεσινή
και
-αν εξαιρέσουμε τις ασταμάτητες αναφορές
στα παραδοσιακά φαγητά τής περίστασης-
μία φράση ήταν αυτή που εδέσποζε
ως συνέχεια τού μηνύματος τής Ανάστασης:
τα «Χρόνια Πολλά»
(άλλες φορές ειπωμένα με στερεότυπο τρόπο και άλλες με ιδιαίτερο)!

Όπως ήταν φυσικό, το Διαδίκτυο τοποθετήθηκε επί τού θέματος,
οι ευχές έδωσαν και πήραν
(το γνωστό «δούναι και λαβείν τής Ευχής»),
και εγώ, ως ο «Επίσημος Σταχυολογητής τού Twitter»,
ήμουν για μία ακόμη φορά ακροβολισμένος,
προκειμένου να συλλάβω τις ευχές σας
και να τις οδηγήσω στα ενδότερα τής «Ζούγκλας».

Πάμε, λοιπόν, να δούμε το «Κορυφαίο Δέκα»,
και τα ξαναλέμε στο ΥστερόΓιωργο..!
…

Τόσο Απλά!

Αυτά κάνει το Ανθρώπινο Είδος
και φτάνουμε να σκεφτόμαστε μήπως εν’ τέλει οι Ευχές είναι Ύβρεις.

Χρόνια Καλά και Πολλά…
(πολύ συγκινητικό το μήνυμά σου
και, εξ’ όσων είδα, τιμήθηκε δεόντως)!

Η Σωτηρία τής Ψυχής είναι Πολύ Μεγάλο Πράγμα…
(…σαν ταξιδάκι αναψυχής, μ’ ένα κρυμμένο τραύμα…)

Οι Ευχές γεννήθηκαν για αυτούς που τις έχουν πραγματικά ανάγκη!

Η Ταπεινότητα τής Ευχής!

Η ζωή ξέρει να ανταποδίδει…

Όλα τα λεφτά είναι (σ)το «ξέρετε εσείς»!

Όχι τίποτ’ άλλο• το Πάσχα είναι σοβαρή αφορμή για ποσταρίσματα.
Άντε τώρα να κάνουν υπομονή μέχρι την επόμενη σοβαρή αφορμή•
μιλάμε για βάσανο.

«Μοιράστε αγκαλιές, μωρέ, μπας κι αναστηθούμε κάποτε…»!
Με τη λογοτεχνική εμπειρία που διαθέτω,
θέλω να σού πω ότι αυθορμήτως και «άθελά» σου,
έγραψες έναν έξοχο στίχο•
από αυτούς τούς στίχους που αν είχε γράψει ο Ελύτης, ο Σεφέρης, ο Ρίτσος,
όλοι οι «βιτρινιάρηδες» θα αποθεώναν’•
όμως, επειδή αυτήν τη συγκλονιστική λυρική φράση,
την έγραψε ένα απλό κορίτσι στο Διαδίκτυο,
εντάσσεται σε μία «στερεότυπη ελαφρότητα».
Χαίρομαι που συμπτωματικώς συνάντησα το μήνυμά σου,
διότι θα μού μείνουν διά βίου οι λέξεις σου.
Να είσαι Καλά..!
…

ΥστερόΓιωργο..:
Παιδιά (όλων των ηλικιών),
δεν θα πω πολλά•
απολογητικώς, μόνο, θα αναφέρω κάτι που συνέβη προ ολίγου…

Ξεκίνησα να γράφω τη στήλη
και κοιτώντας στο Διαδίκτυο διαπίστωσα ότι υπήρχε ένα σατιρικό hashtag
με γαστριμαργικές διασκευές ταινιών•
μπήκα στη διαδικασία να αρχίσω να επιλέγω,
θεωρώντας το θέμα «εύπεπτο».
Όμως, αμέσως ένοιωσα τύψεις,
καθώς είμαι τής συναισθηματικής και φιλοσοφικής άποψης
ότι ακόμη κι αν δεν έχουμε απαρνηθεί τη σαρκοβόρο φύση μας,
οφείλουμε ταπεινότητα και σεβασμό
προς τα πλάσματα που θυσιάζονται για τη γευστική απόλαυσή μας•
η Ταπεινότητα, ούτως ή άλλως,
αξιολογώ ότι είναι η Πρωτεύουσα Έννοια
που εκπορεύεται από τη Συμβολική Εορτή τού Πάσχα.

Έτσι,
επέλεξα να ασχοληθούμε σήμερα
με την πλέον κλασική Ευχή και με το περιεχόμενό της•
είμαι απόλυτα ικανοποιημένος για αυτήν τη μεταστροφή μου,
καθώς οι τύψεις για το διαγραφόμενο σφάλμα μου,
με οδήγησαν σε έναν υπέροχο στίχο
και σε σταχυολόγηση ιδιαίτερων διατυπώσεων και σκέψεων.
Ως εκ’ τούτου,
ευχαριστώ τις τύψεις μου που με οδήγησαν στην Αθωότητα!
…

Όμως, για μία ακόμη φορά φτάσαμε στην Αρχή Μας,
που για όλους τούς υπόλοιπους είναι το «τέλος».

Και το μόνο που απομένει,
είναι η στερεότυπη και -πάνω απ’ όλα- αγαπημένη προτροπή..:
Φωτίστε το βλέμμα σας με την πόλη που φλέγεται.
Γεια Χαρά…

Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
(Twitter: @GeorgeMihalakas)