Η συνάντηση φέρει σκηνοθετικά την υπογραφή του Ντόναλντ Τραμπ και προσομοιάζει με τηλεοπτική εκπομπή που ο ίδιος παρουσίαζε, όταν ουδείς φανταζόταν ότι θα γινόταν κάποτε ένοικος του Λευκού Οίκου. Από τη μεριά τους, οι μάνατζερ των τριών γερμανικών κολοσσών αυτοκινήτου έχουν έρθει στις ΗΠΑ έχοντας στοχοθετήσει τις επιδιώξεις τους, τουλάχιστον σε επίπεδο προθέσεων. Ο επικεφαλής της Daimler Ντίτερ Τσέτσε προτίθεται να επενδύσει δισεκατομμύρια δολάρια για να επεκτείνει τη μονάδα της εταιρείας του στην Αλαμπάμα, όπου σήμερα απασχολούνται ήδη γύρω στους 4.000 εργαζομένους κι άλλοι 10.000 σε μονάδες προμήθειας εξαρτημάτων.
«Κινήσεις για πρωτοσέλιδα»
Ο επικεφαλής της VW Χέρμπερτ Ντις θέλει να κατασκευάσει στις ΗΠΑ ηλεκτρικά αυτοκίνητα και βρίσκεται σε αναζήτηση κατάλληλης τοποθεσίας. Ήδη 3.500 εργαζόμενοι απασχολούνται στην έδρα του κολοσσού στο Τεννεσί και του χρόνου θα αυξηθούν κατά 10.000. Τέλος, ο επικεφαλής της BMW Χάραλντ Κρούγκερ θα τονίσει ότι σχεδιάζει ένα εργοστάσιο κατασκευής κινητήρων και υπενθυμίζει ότι η BMW έχει το μεγαλύτερο εργοστάσιό της στη Νότια Καρολίνα με 9.000 θέσεις εργασίας κι άλλες 12.000 σε μονάδες προμήθειας εξαρτημάτων. Το συμφέρον του Τραμπ από αυτήν τη συνάντηση είναι σαφές. Θέλει να εμφανιστεί ότι είναι ο καλύτερος διαπραγματευτής, ότι χάρη σε αυτόν θα γίνουν νέες επενδύσεις με καινούργιες θέσεις εργασίας. Ουδείς, βέβαια, γνωρίζει εάν στη συνάντηση κορυφής με τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία θα είναι παρών και ο ίδιος.
Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία επικαλούνται πληροφορίες ότι οι συζητήσεις θα γίνουν κατ’ αρχάς με τον Aμερικανό υπουργό Οικονομίας Βίλπουρ Ρος και τον επιτετραμμένο για θέματα εμπορίου Ρόμπερτ Λάιτχαϊζερ. «Το όλον δεν είναι τίποτα άλλο από ένα πομπώδες σόου του κυρίου Τραμπ για να παράγει πρωτοσέλιδα» δηλώνει με δυσαρέσκεια στην εφημερίδα «Handelsblatt» ο Αμερικανός οικονομολόγος Ντένις Σνόουερ, πρόεδρος του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Οικονομίας του Κιέλου. «Οι μάνατζερ δεν έχουν καμιά εντολή και αρμοδιότητα να συμμετάσχουν σε διαπραγματεύσεις» προσθέτει.
Η γλώσσα της συγκεκαλυμμένης απειλής
Και έχει δίκαιο. Διότι για θέματα εμπορίου και δασμών αρμόδια είναι μόνο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ακόμη και η καγκελάριος Μέρκελ κατέστησε σαφές ότι οι εμπορικές σχέσεις δεν μπορούν να αποτελούν θέμα συζήτησης. Παρ’ όλα αυτά, ορισμένοι ειδήμονες σε θέματα εμπορίου δεν βρίσκουν κακή ιδέα μια τέτοια συνάντηση, που ίσως κάνει τους Αμερικανούς να κατανοήσουν ότι η χώρα τους σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί θύμα της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Το αντίθετο μάλιστα, οι τρεις μάνατζερ μπορούν να αποδείξουν ότι τα εργοστάσιά τους συμβάλλουν στη μείωση του αμερικανού εμπορικού ελλείμματος, αφού ένα στα πέντε αυτοκίνητα εξάγεται στην Κίνα. Η πραγματοποίηση της απειλής και η επιβολή επιπλέον δασμών ύψους 25% στα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα θα ήταν σενάριο τρόμου για τους Γερμανούς. Προς το παρόν, όταν ένα αυτοκίνητο εξάγεται στις ΗΠΑ, επιβάλλεται δασμός ύψους 2,5%. Όταν αμερικανικά αυτοκίνητα εξάγονται στην Ευρώπη, ο αντίστοιχος δασμός είναι της τάξεως του 10%.
Οι τρεις Γερμανοί μάνατζερ μπορούν επίσης να υποσχεθούν ότι θα μεταφέρουν στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες τα αμερικανικά επιχειρήματα και να παραδεχθούν ότι στην πραγματικότητα είναι υπέρ της ολοκληρωτικής κατάργησης των δασμών. Επειδή όμως δεν είναι στο χέρι τους να το υλοποιήσουν, το μόνο που τους απομένει είναι η πεπατημένη της συγκεκαλυμμένης απειλής, γλώσσα που καταλαβαίνει ο Ντόναλντ Τραμπ πολύ καλά. Δηλαδή, όσο υπάρχει στο τραπέζι η απειλή επιβολής δασμών ύψους 25%, γερμανικές επενδύσεις δεν πρόκειται να γίνουν.
