Μία δεύτερη φαρμακευτική δαπάνη, δίπλα σε αυτή του ΕΟΠΥΥ (1,945 δισ. ευρώ), θα κληθούν να πληρώσουν οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις το 2019! Ήδη από το πρώτο τετράμηνο του 2019, η υπέρβαση του ορίου της εξωνοσοκομειακής δαπάνης ανέρχεται σε 159 εκατ. ευρώ. Με βάση, λοιπόν, τις εκτιμήσεις, το συνολικό claw back που θα κληθούν να επιστρέψουν οι εταιρείες στο Δημόσιο το 2019 ενδέχεται να αγγίξει τα 650 εκατ. ευρώ έναντι 570 εκατ. ευρώ πέρυσι. Μαζί με το rebate, η επιβάρυνση αναμένεται να αγγίξει το 1,8 δισ. ευρώ.
Η κατάσταση αναμένεται να επιδεινωθεί από τις επικείμενες νομοθετικές ρυθμίσεις που αφορούν στην αποζημίωση, επισημαίνει η φαρμακοβιομηχανία. Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς των θεσμικών οργάνων της φαρμακοβιομηχανίας, η επιβάρυνση θα είναι σημαντική γύρω στα 100 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση.
Τους πρώτους μήνες του 2019, η αύξηση στο εξωνοσοκομειακό αλλά και στο νοσοκομειακό claw back αγγίζει το 15%. Επίσης, η δαπάνη για τους ανασφάλιστους το α΄ τετράμηνο του 2019 ανήλθε σε 93 εκατ. ευρώ, όπως αναφέρθηκε στη Βουλή, ενώ σε ετήσια βάση το ποσό αναμένεται να φτάσει τα 300 εκατ. ευρώ από 240 που ήταν το 2018.
Η φαρμακοβιομηχανία κάνει λόγο για πλήρη απουσία αναπτυξιακής προοπτικής, στη φαρμακευτική πολιτική που εφαρμόζεται, η οποία αποτρέπει τις επενδύσεις. Στην κοινή επιστολή που έστειλαν οι πρόεδροι του ΣΦΕΕ, της ΠΕΦ και του Pharma Innovation Forum, στον πρωθυπουργό και στους υπουργούς Οικονομικών, Εργασίας και Υγείας, ζητούν ένα ρεαλιστικό, κοινά αποδεκτό πλαίσιο εθνικής φαρμακευτικής πολιτικής που εκτός από την Προστασία της Δημόσιας Υγείας και τη συγκράτηση της φαρμακευτικής δαπάνης, θα διασφαλίζει επιτέλους εύλογη προβλεψιμότητα στο χώρο του φαρμάκου αποτρέποντας την εξόντωση των εταιρειών του κλάδου.
Αιχμή του δόρατος αποτελεί ο εξορθολογισμός της φαρμακευτικής δαπάνης, δεδομένου ότι η φαρμακευτική κάλυψη του πληθυσμού δεν μπορεί να γίνεται μόνο με τις πλάτες της φαρμακοβιομηχανίας. Διόρθωση μπορεί να σημαίνει άμεση αύξηση του διαθέσιμου ποσού, μπορεί όμως να επιτευχθεί και έμμεσα, εξαιρώντας κατηγορίες σκευασμάτων που δεν ανήκουν στα φάρμακα.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των εμβολίων, τα οποία ανήκουν στην πρόληψη και λανθασμένα υπάγονται στη φαρμακευτική δαπάνη. Αποτέλεσμα είναι να επιβαρύνονται με το claw back των φαρμάκων, ενώ θα έπρεπε να βρίσκονται σε λογαριασμούς πρόληψης και δημόσιας υγείας.
Ανάλογο είναι και το παράδειγμα των προϊόντων αίματος, τα οποία και αυτά μέχρι σήμερα βρίσκονται εντός της φαρμακευτικής δαπάνης, παρά το γεγονός ότι αποτελούν μια διακριτή κατηγορία με ανελαστική ζήτηση.
Τέλος, η όποια απαραίτητη αύξηση στη φαρμακευτική δαπάνη υπάρξει τα επόμενα χρόνια, θα είναι σταδιακά και με το σταγονόμετρο, αδυνατώντας να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες. Το claw back, όμως, θα συνεχίσει να «τρέχει» μέχρι και το 2022. Η πρόταση που έχει κατατεθεί είναι μέχρι την κατάργησή του, να υπάρξουν τρεις κλειστοί προϋπολογισμοί για: α) on patent, (β) φάρμακα του ν.3816 και (γ) off patent και γενόσημα. Αυτό θα σταματήσει την άδικη επιβάρυνση των οικονομικών φαρμάκων με claw back λόγω της αύξησης της δαπάνης που προκαλούν τα νέα πολύ ακριβά φάρμακα που διατίθενται κυρίως μέσω των φαρμακείων του ΕΟΠΥΥ.
